Suicide Bombers - All For The Candy (Album Review)

"If you think you are too old to rock n roll, then you are"

Κατέφθασε ο καινούριος δίσκος των Νορβηγών sleaze rockers Suicide Bombers. Ο πέμπτος κατά σειρά της μπάντας από το 2012 ως σήμερα. Ένας δίσκος γεμάτος ενέργεια που πηγάζει από τα 80s, εκκεντρικός όπως άλλωστε και η Glam εμφάνιση των μελών της μπάντας και προορισμένος να προκαλεί με τα πονηρά υπονοούμενα να δίνουν και να παίρνουν στους στίχους όπως άλλωστε αρμόζει σε μια μπάντα του είδους.

Το εξώφυλλο με τον αρχηγό και frontman της μπάντας Chris Damien Doll (ex Trashcan Darlings) με κοκκινόμαυρο Leopar δερμάτινο σε στάση ζώου έτοιμο για επίθεση και τα υπόλοιπα μέλη να ποζάρουν ως rockstars των 80s στο ερυθρόλευκο ριγέ φόντο προϊδεάζει τον ακροατή για την sleaze χυδαιότητα του μουσικού περιεχομένου του.

Ακόμη όμως και αφού έχει δει κανείς αυτά τα σημάδια και ξέρει τι να περιμένει, δεν γίνεται να μην εκπλαγεί από την ωμή ενέργεια που θα βιώσει βάζοντας το πρώτο τραγούδι, Dynamite Playboys. Ακολουθώντας το σύνηθες στυλ της μπάντας (ένα μείγμα από sleaze hard rock τύπου Crashdiet και Hardcore Superstar με ξεκάθαρες όμως επιρροές από Glam Punk τύπου New York Dolls ως και 80s Glam Metal τύπου Skid Row) το κομμάτι αρχίζει με ένα δυνατό και γρήγορο Riff με καθαρό ήχο στις κιθάρες ενώ συνεχίζει με γρήγορους ρυθμούς φτάνοντας στο ρεφρέν και τις πολλές επαναλήψεις του που σου αποτυπώνεται στο μυαλό κατευθείαν. Θεματολογικα αναφέρεται στην έξαλλη νυχτερινή ζωή των μελών της μπάντας θυμίζοντας λίγο το “Atomic Playboys” του Steve Stevens.

Ακολουθούν στο ίδιο δυναμικό και uptempo στυλ τα έντονα σεξουαλικά “Take it off” , “Tonight Belongs to us” με γρήγορα intro σε clean ήχους της κιθάρας από τον άριστο τεχνικά κιθαρίστα  Stevie “Sex Toy” Teaze. Τα φωνητικά του Doll βρωμάνε rock n’ roll attitude και το ρυθμικό κομμάτι της μπάντας είναι άριστα δεμένο.

Το “Οut of Love” που ακολουθεί αποτελεί την “μπαλάντα” του δίσκου, όσο μπορεί να χαρακτηριστεί ως μπαλάντα ένα τόσο γεμάτο ενέργεια κομμάτι. Ο ρυθμός πέφτει (ελάχιστα) σε σχέση με τα προηγούμενα κομμάτια. Οι στίχοι καυτηριάζουν την σύγχρονη εποχή των social media που απορροφούν μέρος της πραγματικής ζωής του ανθρώπου και αντικαθιστούν μέχρι και τη διαδικασία του φλερτ.

Οι ταχύτητες ανεβαίνουν ξανά με το “You better believe it” και το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου (το οποίο βγήκε σε single και video clip). Και τα δύο κομμάτια αποτελούν άριστα δείγματα σύνθεσης που σου αποτυπώνεται στο μυαλό και θα πρότεινα να μην τα βάλετε στο αυτοκίνητο αν δεν θέλετε να καταλήξετε στο αυτόφωρο καθώς το να τα ακούει κανείς χωρίς να σανιδώσει το γκάζι στους ρυθμούς τους είναι αδύνατο. Η χυδαιότητα και η Glam αλητεία χτυπούν κόκκινο στους στίχους του αλληγορικού "Αll for the Candy” ικανοποιώντας κάθε σκληροπυρηνικό οπαδό της μοντέρνας σκηνής του είδους που εδώ και μια δεκαετία αναβιώνει.

Ακολουθεί το “Caligulizer”, ένα “Hit” σε ξέφρενο Glam ρυθμό, με μεταφορική αναφορά σε εναν απο τους πιο ανήθικους ανθρώπους που έζησαν σε αυτόν τον κόσμο, τον αυτοκράτορα Καλιγούλα με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Ο δίσκος κλεινει με τα υπόλοιπα τρία τραγούδια (Videodrome 2049, Last Call και Where Time Goes) να κινούνται στους ίδιους ρυθμούς θυμίζοντας ηχητικά ένα χολιγουντιανό όργιο.

Ο δίσκος αποτελεί καθαρόαιμο δείγμα rock n’ roll όπως αυτό πρέπει να είναι. Με συνοχή στα κομμάτια και απίστευτη ενέργεια η σημαία του αλήτικου sleaze κυματίζει ακόμα αγέρωχη!

Βαθμολογία: 95/100

Για το Rock Da Vinci,

Αντώνης “Glam” Παπαστεργίου