Rollin Dice - Reroll (Album Review)

 

"Η ψυχική ανάπτυξη του ατόμου είναι μια σύντομη επανάληψη της πορείας ανάπτυξης του ανθρώπινου είδους."

~ Ζϊγκμουντ Φρόϋντ ~

Όταν ο Ψυχεδελικός ήχος αντάμωσε με τον Hard Rock ήχο, δημιούργησαν αμφότεροι ένα ωραίο Ματσούνοι , κάτι σαν ένα μουσικό όνειρο. Ένα κλίμα βγαλμένο από οπαδούς που κωλογουστάρουν, να ακούσουν ήχο που να θυμίζεις παλιές επιτυχίες Led Zeppelin & Lenny Kravitz, Φίλες και φίλοι οι Rollin Dice μας δίνουν το 2ο κατά σειρά πόνημα τους με τίτλο "Reroll" από το οποίο θα μιλήσουμε για τούτο το όμορφο Old School ταξίδι που θα επακολουθήσει.

One More Time ένα ωραίο και δυναμικό ξεκίνημα παλιάς σχολής που σε καθοδηγεί στις χρυσές εποχές των συνθέσεων του Classic Rock ήχου σε μπάντες όπως Stepenwolf , Iggy Pop , Lenny Kravitz και Led Zeppelin κατά κύριο λόγο καθώς μπάσο και κιθάρα ταιριάζουν πολύ ωραία και η χροιά είναι καθαρά Old School 70's έτσι όπως αρμόζει να ακούγεται το γνήσιο Psychedelic/Desert Rock. Θέλεις να καταλήξεις στο ψυχιατρίο; Λιώσε το υποφαινόμενο κομμάτι που αρχίζει πολύ καλά αυτόν τον δίσκο!

 

With You κομμάτι που επιδεικνύει Badass ύφος , Τσαμπουκά και πολύ καβάλημα μηχανής! Μου δίνει ήχο κι ύφος από Lynyrd Skynyrd σε άλλα πιο Ac/Dc και σε άλλα πιο Scorpions θα έλεγα στα πρώτα τους βήματα. Ένα ωραίο Rock N Roll ηχόχρωμα που σε κρατάει σε ένταση και σε προκαλεί να θες να χορέψεις, να κοπανηθείς και να νοσταλγήσεις τις συναυλίες.

 

Το Pivoine είναι μία πολύ προβλεπέ εισαγωγή που συνοδεύεται από μία κιθάρα που θυμίζει αφενός Soundtracks από το Once Upon A Time In Mexico και κάπως σε συγκινεί αυτό , καθώς η κιθάρα έχει γραφτεί τόσο αρμονικά με διαφορετικές κλίμακες και ύφος αλλά είναι άψογο, ανατριχιαστικό και...κάπως ρομαντικός αν μου επιτρέπει η περίσταση. Η τέλεια υποδοχή του κομματιού Walking Away , γεμάτο μπάσο, χαλαρά φωνητικά, επιβλητική φωνή και φεύγουμε μακριά σε πολλά μέρη!

 

My Way ήχος που ξεκινάει κάπως πιο Ροκ σε αυτό των όμορφων συγκροτημάτων στα 70's και με μία ωραία χροιά πιο τσιριχτή και πιο παθιάρικη! Το μόνο που με ενοχλεί είναι η επανάληψη του ριφ της κιθάρας , αλλά το δικαιολογώ για τους λόγους του ότι είναι 3 άτομα και όχι παραπάνω, που σημαίνει πως βγάλανε κάτι αρκετά ενδιαφέρον!

 

Πάμε στο ομώτιτλο που με κάνει να θέλω να νοσταλγήσω το μεγάλο μνημείο του "Highway To Hell" των Ac/Dc καθώς αυτό μου το προκαλεί η κιθάρα που μπαίνει τόσο ωραία και επιβλητικά, έτσι χύμα και ώριμα!!!! Δώστε και σώστε μάγκες με Rock N Roll!!!! Στις δεύτερες φωνές μου αρέσει πάρα πολύ γιατί μου θυμίζει μία πινελιά από Mamas And The Papas και αυτό μπορώ να πω πως με γοήτευσε εις διπλούν!

Science Fiction Εδώ νομίζω πως θα το ομολογήσω μία μίξη μεταξύ Red Hot Chilli Peppers και Whitesnake στην όλη ροή του κομματιού, ωραία γοητεία και το εντυπωσιακό της υπόθεσης; Η σολάρα που δίνει ρέστα με τις παραμορφώσεις και τα μαγνητάκια καθώς το 2ο σόλο απογειώνει εξαιρετικά το όλο κομμάτι και το κάνει ψυχεδελικό, εδώ διαπιστώνω και μία πινελιά Progressive καθώς παρατηρώ την εναλλαγή από το πιο ψυχεδελικό στο πιο Hard Rock!!! Αλλά στο σόλο κιθάρας έπαιξε ρόλο και η επιρροή στον αείμνηστο Van Halen , ωραία επιστήμη!!!

Into The Fire και σε αυτό το σημείο το απόλυτο φινάλε με ένα κομμάτι που έχει δυνατό ξεκίνημα ηχοχρώματος που ουσιαστικά έχει ρόλο Outro για τίτλους τέλους , σε ένα κομμάτι με χροιά αλήτικη στην αρχή, ενώ στην συνέχεια αλλάζουν οι ήχοι και πάνω στο πιο γεμάτο και επιβλητικό, πιο blues ήχος σε άλλα σημεία και πάει λέγοντας. Εκεί διαπίστωσα πως γίνεται μία απόπειρα πειραματισμού , με πολλά σόλο, πολλές εναλλαγές και με βασικό παρανομαστή τον Desert Rock ήχο εποχής 70's καταφέρνουν πολύ πολύ περίτρανα και θριαμβευτικά να τελειώσουν έναν ωραίο δίσκο δίνοντας δυναμικό φινάλε!!!

Άκουσα έναν δίσκο, αρκετά ευχάριστο, πολύ ξεσηκωτικό όπως έκαναν στις εποχές του 70 ίσως και στα μέσα των 60's , τότε που το Classic Rock είχε άλλη κλάση ήχου, άλλη φιλοσοφία και άλλη κουλτούρα. Παραδόξως έχω την εντύπωση πως εκεί πάτησαν, στην παλιά σχολή στην οποία τολμήσανε, ρισκάρανε και δώσανε ένα πιο ώριμο αποτέλεσμα σε σχέση με αυτό του Debut Album τους που έδωσαν στην δημοσιότητα το 2017.

 

Το εξώφυλλο ήταν μία τρελή δουλειά και ψυχεδελική από τον εξαίρετο Γιάννη Τουσσά (Foray Between Ocean) , η ηχογράφηση βρίσκεται σε ένα αρκετά καλό επίπεδο, συνθετικά σε πολλά σημεία παρατηρώ πως μου θυμίζει τους θρυλικούς The Hollies, The Eagles , The Doors κ.ο.κ Αυτό είναι και το ωραίο, να πιάνεις τέτοια τόσο Soft ακούσματα και να πειραματίζεσαι ενώ γεμίζεις περισσότερο με ήχο. Πολύ σημαντικό και τους αξίζει πραγματικά ένα μεγάλο μπράβο , γιατί παρότι είναι νεαροί, φαίνεται σαν να'χουν κατασταλάξει στο τι μουσική ταυτότητα θέλουν να δώσουν συνδυάζοντας τον μοντέρνο Rock ήχο με τον Classic της παλιάς εποχής, κάτι που σου κινεί το ενδιαφέρον. Η μόνη μου ένσταση είναι η επανάληψη μοτίβο σε κάποια σημεία, αν το διορθώσουν πιστεύω πως το μέλλον τους ανήκει!

Ο δίσκος είναι διαθέσιμος στο Vinylstore.gr, αποκτήστε τον , ακούστε τον , αξίζει. Στηρίξτε την Ελληνική σκηνή!

Βαθμολογία: 75/100

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο