Kiva - An Elegy Of Scars And Past Reflections (Album Review)

"Οι σκέψεις είναι οι σκιές των συναισθημάτων μας , πάντοτε σκοτεινότερες, κενότερες και απλούστερες."

~ Friedrich Nitzsche ~

Το Rock DaVinci ύστερα από λίγο παραπάνω από έναν χρόνο απουσίας , επιστρέφει και κάνει ποδαρικό με έναν δίσκο που έχει γέννημα Θρέμμα , την Αθήνα και ο λόγος για τους πολλά υποσχόμενους , Kiva , ένα συγκρότημα το οποίο ουσιαστικά θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει , ως την συνέχεια των Amniac εφόσον αποτελείται από μέλη του εν λόγω συγκροτήματος. Εφόσον πρόσφατα κυκλοφόρησαν το Debut Album τους με τίτλο "An Elegy Of Scars And Past Reflections" , οι Αθηναίοι Sludge Metallers είναι έτοιμοι να μας ταξιδέψουν στην δική τους σκοτεινή άβυσσο και εκεί να χαθούμε μέσα στο Έρεβος των σκέψεων μας και εκεί να σταθεί ως "αφετηρία" για να αρχίσει το ταξίδι τόσο στο παρελθόν , όσο και στο παρόν! Αφεθείτε στην απόλυτη σκοτεινή τέχνη η οποία μετατρέπεται σε ένα σκοτεινό ποίημα....

Σε 1η φάση ας ξεκινήσουμε με το εξώφυλλο του δίσκου. Απλό , σκοτεινό και ξεκάθαρο ότι προσπαθεί να συγχωνεύσει την χάρη του παλιού , γνήσιου , παραδοσιακού και "Λασπωμένου" ήχου. Θα επιμείνω λίγο στο εξώφυλλο , για το οποίο κατόπιν βαθιάς σκέψης , προσωπικά θα πω ότι μου φέρνει στο μυαλό ταινίες τρόμου και φυσικά το αξιαγάπητο εξώφυλλο του κινηματογραφικού άσματος του Bram Stoker , ονόματι "Dracula". 

Σημείο αναφοράς φυσικά είναι ο τρόπος που έχει έρθει η έμπνευση του Artwork , καθώς πέραν από την κινηματογραφική άποψη , αποτελεί ένα μυστήριο που σε κάνει να σκέφτεσαι , σπηλιά , ίσως και ταφόπλακα καθώς θα διαπιστώσετε , πως ο τίτλος του εξωφύλλου , θυμίζει καθαρά κάτι παλιά χαράγματα τόσο στον μεσαίωνα , όσο και στις παλιές εποχές που γράφανε στις ταφόπλακες το όνομα του εκάστοτε αποθανόντα. Πιθανότατα να ακούγεται γελοία αυτή η άποψη , αλλά στέκει πολύ και ο τρόπος δημιουργίας που έκανε η DN Design , θεωρώ πως στάθηκε η ιδανική επιλογή για να δημιουργηθεί ένα εξώφυλλο που σου λέει ξεκάθαρα:

"Δες με , είμαι γνήσιος POST/Sludge ήχος έλα να με ακούσεις καλέ μου μεταλά!!!"

Εναρκτήριο του δίσκου το "In Silence" , επιβλητική εισαγωγή , σύντομη καθώς σε κάνει να σκέφτεσαι ότι εντός της σιωπής , ο Χειμώνας ήρθε και το κρύο είναι ο ιδανικός σύντροφος για να σκεφτείς μέσα στο σκοτάδι! Πρόωρα σε βάζει σε έναν κόσμο σκοτεινό με τα έντονα Breakdown/Growls ο Δημήτρης , που σε συνδυασμό με τον όγκο της κιθάρας και το μπάσο , σε βάζει σε έναν όμορφο σκοτεινό κόσμο και απ' αυτό σε κάνει να νοσταλγεί όμορφες μελωδίες παλιάς εποχής τόσο στο Gothic , όσο και στον Sludge ήχο. Κάτι που είναι παρεξηγημένο είναι ότι σχεδόν όλα τα κομμάτια του δίσκου , κρατάνε πάνω από 6 λεπτά καθώς υπάρχει κόσμος που πλέον κουράζεται με την διάρκεια και δεν δίνει βάση στο ηχόχρωμα , εν ολίγοις κοιτάνε το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο του! 

Αγάπησα πολύ το Τέμπο και συγκεκριμένα στο σημείο που μπαίνει ένα μονόλογος , ο οποίος προκαλεί όμορφα την ατμόσφαιρα , σαν να έρχεται ομίχλη και σε συνδυασμό με την μελωδία πίσω που συνοδεύει αυτό το ωραίο φάσμα , σου προκαλεί αυτήν την σκοτεινή ομορφιά , που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα δάσος από καμένα δέντρα!!!

Την σκυτάλη παίρνει το "Woe, Is Me" , εδώ βλέπουμε ένα ηχόχρωμα λιγότερο ορμητικό αλλά με πιο όμορφο τρόπο να σε κατευθύνει πιο βαθιά και μελαγχολικά!!! Κινηματογραφικό , υπέροχο , καταπληκτικό καθώς συνδυάζονται άρτια τα καθαρά φωνητικά μαζί με τις μελωδίες και ως ταίρι τον όγκο της κιθάρας. Οι εναλλαγές φωνητικών από τα πιο καθαρά στα πιο Harsh είναι απλά ιδανικό όνειρο!!! Φοβερό σημείο είναι ο τρόπος που αλλάζει ο ήχος και συνοδεύεται από κάποια ξεσπάσματα ως ηχητικά εφέ και σου δίνουν την αίσθηση ότι παρακολουθείς ταινία μυστηρίου η ότι βρίσκεσαι σε σπηλιά και ακούς φωνές!!! Αινιγματικός ο τίτλος του συγκεκριμένου κομματιού καθώς σου δίνει την αίσθηση ότι σου έρχονται φωνές από το παρελθόν και ξεσπάσματα!!!

Από το πιο μελαγχολικό στο πιο επιβλητικό και επικό καθώς τα κρουστά δίνουν αίσθηση οργής και θυμού! Δένει απίστευτα το ηχόχρωμα σε συνδυασμό με την αφήγηση του Victor Kaas των LLNN , η οποία θεωρείται μία άρτια προσθήκη στο κομμάτι της συμμετοχής σε αυτόν τον δίσκο. Το χαοτικό στοιχείο είναι σταθερό στην σύνθεση , κάτι που απ' ότι φαίνεται στάθηκε ως η βάση αυτού του δίσκου έτσι ώστε να περάσει όλα τα συναισθήματα σε ένα χρώμα , αυτό του μαύρου!!! 

Προσωπικά είναι ένα κομμάτι το οποίο αγάπησα το Delucion , καθώς συνέχεια παίζει στο Repeat από τότε που το άκουσα 1η φορά!

Την ροή της σταθερότητας του ήχου συνεχίζει τόσο το From The Ego Of Our Ancestors όσο και το Voracious Soul που δίνει ένα καταπληκτικό φινάλε.

Συνολικά πρόκειται για έναν δίσκο που θα μπορούσε να σταθεί παρεξηγημένο λόγω της μέγιστης διάρκειας κομματιών , όμως δεν είναι έτσι.... Πρόκειται για έναν δίσκο , ταξίδι που απλά σε βάζει μέσα στις σκέψεις σου και σε οδηγεί μέσα από μελωδίες , Harsh/Clear φωνητικών , αφηγήσεις , όγκους κιθάρας , έντονα μπάσα και απαιτητικές τεχνικές Τυμπάνων όλο αυτό το σύνολο σου βγάζει κάτι το κινηματογραφικό αλλά και κάτι το ψυχολογικό θα έλεγα κατά την ταπεινή μου άποψη.

Κάτι που έχω ένσταση και διαπιστώνω σε πολλές μπάντες του χώρου είναι ότι προσπαθούν να πιάσουν το ίδιο ακριβώς μοτίβο , σαν να προσπαθούν να μην το σκεφτούν πολύ , παρόλα αυτά είναι μία πολύ τίμια προσπάθεια. 

Οι Τίτλοι σου προκαλούν μυστήριο , συναίσθημα και σε κάνουν ξεκινήσεις από το μαύρο και να σε κάνουν να καταλήξεις σε κάθε του μουσική απόχρωση του μαύρου και ουσιαστικά είναι ότι ακριβώς ακούς.... Ότι και η ψυχή , δηλαδή δεν θεωρείται τυχαίο αυτό που είπε ο Γιώργος Σεφέρης: 

"Όσο και να παίζουν οι άνθρωποι με τα χρώματα όλοι μέσα τους είναι μαύρη".

Λάτρεψα τον τρόπο που ηχογραφήθηκε καθώς και τον τρόπο με τον οποίο έγινε το mastering από τον Νάσο νομικό , ο οποίος θεωρείται δικαίως ένας από τους καλύτερους τεχνικούς σε αυτό που κάνει και δεν βρίσκω διόλου τυχαία την τόση ανταπόκριση αλλά και τον σεβασμό που υπάρχει στον τρόπο που εργάζεται σε αυτό που κάνει.

Τέσσερα παιδιά ένωσαν τις δυνάμεις τους από μουσική προϊστορία και εμπειρία και βρήκαν ως κοινό την μαυρίλα. Πήραν την νταρκίλα και την έκαναν έκφραση , τέχνη και τρόπο σκέψης!!! 

Πέντε κομμάτια στάθηκαν άξια στο να δημιουργήσουν ένα φοβερό σύνολο και σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι ακούς Sludge/Post metal και σκέφτεσαι ότι εάν συνεχίσουν υπό αυτούς τους ρυθμούς , θα κάνουν θαύματα διότι την όρεξη την έχουν , την τεχνική την έχουν , την εμπειρία ομοίως και εύχομαι να καταφέρουν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους , γιατί το αξίζουν!!!

Αυτοί είναι οι Kiva και αυτό το Debut πόνημα τους , ακούστε , στηρίξτε , έχετε άποψη και νιώστε την μουσική! 

Δείτε το δάσος στο βάθος και όχι από έξω του!!!

Βαθμολογία: 80%

Για το Rock Da Vinci,

Fan Val Nuevo (FVN Photography)