Satan - Earth Infernal (Album Review)

"Too Late There’s No Escape"

~ Satan ~

Satan ένα σχήμα με τεράστια ιστορία, θεωρούνται από τους πρωτεργάτες του NWOBHM αφού το σχήμα ξεκίνησε την δράση του, το 1979 από τους θρυλικούς Steven Ramsey & Graeme English , τα δύο ιδρυτικά μέλη των Skyclad. Το 2018 κυκλοφόρησαν τον πέμπτο τους full-length δίσκο που ακούει στο όνομα “Cruel Magic”.
Οι επόμενες χρονιές ήταν εξαιρετικά δύσκολες για ολόκληρο τον πλανήτη και αρκετές μπάντες επέλεξαν είτε να αφοσιωθούν στην δημιουργία νέου υλικού, είτε να απομακρυνθούν για λίγο, οι Satan δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια όμως αφού μέσα στο 2020 μας προσέφεραν ένα Single, αλλά και ένα Compilation. Και φτάνουμε αισίως στην 1^η Απριλίου του 2022 , τότε ήταν που οι Satan έκαναν μια δυνατή επιστροφή μετά από έναν χρόνο απραξίας , δίνοντας μας το νέο τους πόνημα που ονομάζεται “Earth Infernal”.

· 10 κομμάτια

· 48 σχεδόν λεπτά μουσικής 

Πάμε λοιπόν να αφεθούμε στα έμπειρα χέρια αυτής της παρέας από το μαγευτικό Newcastle του Ηνωμένου Βασιλείου και να ταξιδέψουμε στις ένδοξες εποχές του Heavy Metal στην δεκαετία του 80’.

Αρχίζουμε με το “Ascendancy” , εξαιρετικά φωνητικά από τον Brian Ross , ο οποίος με την χροιά του καταφέρνει εκτός από το να σε ”πορώσει” , να σου περάσει και ένα epic στοιχείο. Γενικότερα δεν παρατηρούνται πολλές αλλαγές σε σύγκριση με τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας γιατί όπως και να το κάνουμε «Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει» , κλασσικό Heavy με Speed και Hard Rock στοιχεία (που ενίοτε θα σας θυμίσει και πιο σύγχρονες Black n’ Roll μπάντες στα κιθαριστικά riff).

Νούμερο 2 και “Burning Portrait”, το κομμάτι είναι αψεγάδιαστο από όποια μεριά και αν το πιάσεις, θα ξεκινήσω με το riff και το solo τα οποίο μας δείχνουν πως ακριβώς πρέπει να είναι ο κλασσικός Heavy Metal ήχος, εν ολίγης εξαιρετική δουλειά από τους Steve Ramsey & Russ Tippins, συνεχίζουμε με την υποδειγματική μπασογραμμή του Graeme English και τα τύμπανα του Sean Taylor τα οποία δένουν ομοιόμορφα όλα τα όργανα,  και κλείνουμε με τα φωνητικά που αποτελούν την ψυχή της συγκεκριμένης σύνθεσης τα οποία καταφέρνουν να μας περάσουν μια μελαγχολική αλλά συνάμα ελπιδοφόρα κατάσταση  στο ρεφρέν , ακόμη σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε live.Δεν σας κρύβω πως το κομμάτι είναι στο repeat εδώ και αρκετές μέρες και δεν έχει σκοπό να φύγει σύντομα , (προσωπικό αγαπημένο).

Συνεχίζουμε με το “Twelve Infernal Lords”, εδώ η μπάντα γυρνάει ξανά σε πιο speed ρυθμούς και παρατηρώ και κάποιες πιο Thrash πινελιές , δυνατό σημείο του κομματιού τα τύμπανα τα οποία αδιάκοπα ακολουθούν τα μαγευτικά riff.

“Mercury’s Shadow”, το Instrumental κομμάτι του δίσκου, εξαιρετικό πάντρεμα του βρετανικού ήχου με κλασσική κιθάρα σε κάποια σημεία και γενικότερα τον ήχο που επικρατούσε στην δεκαετία του 80’.

“A Sorrow Unspent”, η μπάντα δεν σταματάει τις εκπλήξεις, η αρχή του κομματιού γίνεται με κρουστά (κατά πάσα πιθανότατα Bongos ή Congas) που προσδίδουν μια πιο Ethnic – Latin χροιά στην σύνθεση, μετά την εισαγωγή ένα μαεστρικό riff μας καλωσορίζει και η μπάντα συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλά.

Νούμερο 6 και “Luciferic” , στο συγκεκριμένο κομμάτι  η μπάντα ναι μεν χρησιμοποιεί την βασική της συνταγή αυτή του NWOBHM , όμως με μια προσεκτική ακρόαση κάποιος μπορεί να παρατηρήσει και στοιχεία που συναντάμε σε πιο σύγχρονες όπως για παράδειγμα οι Ghost, ακόμη παρατηρούνται και κάποια progressive στοιχεία.

“From Second Sight”, σε αυτό το κομμάτι οι Satan επιστρέφουν σε έναν πιο κλασσικό ήχο χωρίς πολλούς πειραματισμούς, όμως με έναν πολύ catchy ρυθμό στο ρεφρέν για άλλη μια φορά.

Νούμερο 8 και  “Poison Elegy” , απότομες αλλαγές με prog στοιχεία  και 5 υπερταλαντούχοι μουσικοί που ο καθένας δίνει ό,τι έχει για να βγει το καλύτερο αποτέλεσμα , δεν έχω να πω πολλά για το συγκεκριμένο κομμάτι , μια ακρόαση θα σας κάνει να καταλάβετε πολλά.

Φτάσαμε λοιπόν στο προτελευταίο κομμάτι του δίσκου “The Blood Ran Deep”, το μόνο κομμάτι το οποίο έχει κυκλοφορήσει στην μορφή video clip, η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο κομμάτι με κούρασε διότι το θεώρησα κάπως επαναλαμβανόμενο, όμως αναγνωρίζω το πόσο άρτιοι μουσικά παραμένουν οι Satan σε ολόκληρη την διάρκεια του δίσκου.

Η αυλαία πέφτει με το “Earth We Beneath” , είναι επικό , είναι πρωτότυπο και δεν μπορώ να φανταστώ κομμάτι που θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα τον δίσκο , οι ψηλές νότες του Brian Ross στην αρχή του κομματιού αλλά και οι αλλαγές που γίνονται από Heavy σε Thrash και από εκεί σε Speed  μας χαρίζουν απλόχερα πολλές ώρες headbanging , εξαιρετική πινελιά επίσης το σημείο στο οποίο το μπάσο βγαίνει πιο μπροστά από τα υπόλοιπα όργανα.

Γενικά συμπεράσματα , ο δίσκος είναι πάρα πολύ ωραίος το μόνο αρνητικό το οποίο μπορώ να εντοπίσω είναι πως σε αρκετά σημεία γίνεται επαναλβανόμενος  , όμως μιλάμε για ένα σχήμα το οποίο έχει βάλει γερά θεμέλια από το 1979 μέχρι και σήμερα ώστε να χτιστεί το είδος το οποίο όλοι αγαπάμε και δεν αναφέρομαι μόνο στο Heavy Μetal , ακούγοντας κάποιος την συγκεκριμένη δουλειά θα παρατηρήσει στοιχεία από όλα τα παρακλάδια του Μetal και αυτό είναι πραγματικά μαγικό!!!

Βαθμολογία: 80%

Για το Rock Da Vinci ,

Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου (Rhodian)