Dropkick Murphys: "They're Shipping Up To AthensRocks Many Rose Tattoos When Summer begins"

"One day the poor will have nothing left to eat, but the rich"

Σύνθημα από τις διαδηλώσεις κατά το κίνημα «Occupy Wall Streer” στη Νέα Υόρκη to 2011.

Δευτέρα 13 Ιουνίου στο ΟΑΚΑ, και όλοι αδημονούμε ήδη, για την επιστροφή των θεμελιωτών της Celtic Punk στην πρωτεύουσα. Την ίδια μέρα, στους ίδιους ήχους, το φεστιβάλ θα φιλοξενήσει τους Rumjacks, αλλά και τους δικούς μας Villagers of Ioannina City και Fundracar.

Η αγάπη του ελληνικού κοινού για τους Μασαχουσετιανούς Dropkick Murphys είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη. Ευρέως γνωστοί για κομμάτια όπως “The Workers’ song”, “The Rose Tattoo” & The State of Massachussets”, ξέρουν να μεταδίδουν τη δυναμικότητα τους, την ενέργεια και τη διάθεση για ειρήνη. Τι είναι αυτό όμως που τους κάνει τόσο αγαπητούς; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όταν το 1996 ξεκίνησαν να παίζουν, με τα αρχικά μέλη στο υπόγειο του κουρείου ενός φίλου τους, δεν είχαν φανταστεί ότι θα σάλπαραν και σε άλλους ωκεανούς και σε άλλα μέρη, πέρα από την Βοστόνη. Ο Ken Casey (μπάσο, φωνητικά), είναι το μόνο σταθερό μέλος από το 96.

Η μουσική τους αποτελεί συνονθύλευμα πανκ επιρροών, όπως των Clash, Ramones και Sex Pistols, και ιρλανδικής μουσικής, με πρότυπο τους θρυλικούς Dubliners, από τα ιδρυτικά μέλη των οποίων ήταν ο αξεπέραστος Luke Kelly. Αν και στην αρχή ήθελαν να αποποιηθούν του ιρλανδικού ήχου, οι επιρροές που είχαν, ήταν φανερές. Το να μεγαλώνεις στη Βοστόνη, σημαίνει, ότι σε κάθε οικογενειακό γλέντι τα ιρλανδικά θα έχουν την τιμητική τους. (Αντίστοιχο των δικών μας παραδοσιακών χαχα). Αυτό όμως,  ήταν και το στοιχείο, που τους έκανε τόσο μοναδικούς. Πέρα από την πρωτοτυπία του ήχου τους, του ξεσηκωτικού ρυθμού και των αισιόδοξων μελωδιών τους, οι Dropkick Murphys είναι κάτι περισσότερο.

Είναι μαχητές και υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με ιδιαίτερη μνεία στα εργατικά δικαιώματα. Ανήκοντες και οι ίδιοι στην λαϊκή – εργατική τάξη, συσχετίζονται στενά με την AFL–CIO (την Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας και το Κογκρέσο Βιομηχανικών Οργανώσεων). Έχουν διοργανώσει πολλές φιλανθρωπίες, μία εκ των οποίων ήταν η συγκέντρωση χρημάτων για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στο Μαραθώνιο της Βοστόνης, με την κυκλοφορία του “Rose Tattoo: For Boston Charity EP”, στο οποίο τραγούδησε ο Bruce Springsteen. Τα T-shirts του συγκροτήματος, είναι φτιαγμένα αποκλειστικά στις ΗΠΑ, προκειμένω να υποστηρίξουν την εργατική τάξη εκεί.

Πέρα από τους εργατικούς αγώνες τους, είναι πολέμιοι του ναζισμού και του φασισμού. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί το σκηνικό σε συναυλία τους στη Νέα Υόρκη, όπου ένας θαυμαστής ανέβηκε στη σκηνή χαιρετώντας ναζιστικά. Ο Ken Casey τότε χτύπησε τον νεαρό, δηλώνοντας ακολούθως επί σκηνής: "Οι ναζιστές δεν είναι ευπρόσδεκτοι στις συναυλίες των Dropkick Murphys".

Πολλοί πολιτικοί προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την επιρροή της μπάντας στον κόσμο. Τον Ιανουάριο του 2015, ο Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης του Ουισκόνσιν Scott Walker, χρησιμοποίησε το τραγούδι του συγκροτήματος "I'm Shipping Up to Boston" όταν ανέβηκε στη σκηνή στη Σύνοδο Κορυφής της Ελευθερίας της Αϊόβα. Το συγκρότημα, που αντιτίθεται σθεναρά στις πολιτικές απόψεις του, ανήρτησε στη σελίδα του στο Twitter "παρακαλούμε, σταματήστε να χρησιμοποιείτε τη μουσική μας με οποιονδήποτε τρόπο...σε μισούμε κυριολεκτικά!!! Love, Dropkick Murphys".

Από το 1998 με το “Do or Die” μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 10 δίσκους, με τελευταίο το “Turn Up That Dial”, του 2021.  Παρόντες, έτοιμοι να υπερασπιστούν τα πιστεύω τους και να πολεμήσουν για ένα πιο ειρηνικό κόσμο, αποτελούν μία μπάντα αγαπητή σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ακούγοντάς τους, πλημμυρίζεις αισιοδοξία και νιώθεις, ότι αποτελούμε όλοι μια κοινότητα, δίχως κανένας να είναι μόνος του.

Απολαύστε το αγωνιστικό συγκρότημα στις 13 Ιουνίου στο ΟΑΚΑ και στις 14 Ιουνίου στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη. Φορέστε τα kilts σας, την καλύτερη διάθεσή σας και προμηθευτείτε τα εισιτήριά σας από το ticketmaster.gr, όσο προλαβαίνετε! Μέχρι τότε stay heavy!

Για το Rock Da Vinci,

Ρηγοπούλου Ελευθερία