- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
"Οι Πρίγκιπες και οι κυβερνήσεις είναι , μακράν , τα πιο επικίνδυνα στοιχεία σε μία κοινωνία"
~ Niccolo Machiavelli ~
Σε μία εποχή για την οποία ο γνωστός Ιταλός πολιτικός φιλόσοφος , υποστήριζε ότι Κυβερνήσεις και πρίγκιπες θεωρούνται οι πιο επικίνδυνες ουσίες για την λειτουργία του συστήματος. Πολλές φορές αναρωτιόμαστε ιδίως τώρα με την όλη περίπλοκη κατάσταση με την Πανδημία και την επιβολή του Lockdown εάν ο πολιτισμικός χώρος ανοίξει τις πόρτες του και μπορέσει σαν ελεύθερο πουλί να εκφράσει την τέχνη του. Όλος αυτός ο πρόλογος μας καθοδηγεί στο νέο Album των καταξιωμένων στην Ελληνική Metal κοινότητα , Soen οι οποίοι ανοίξανε την μουσική Αυλαία της κατά συρροής Νούμερο 6 Full Length τους με τίτλο "Imperial" την οποία υπογράφει ως συνοδός κυκλοφορίας, η Silver Lining Recordings στις 29 Ιανουαρίου. Τον δίσκο αυτόν είχαν την μεγάλη τιμή να σχολιάσουν ξεχωριστά όχι ένας αλλά από δύο συντάκτες και συγκεκριμένα είχαμε την μεγάλη τιμή να φιλοξενήσουμε την άποψη του περίφημου Drummer και φίλου , Λευτέρη Μώρο (Diviner , Null' O Zero) , ο οποίος συνεπώς τεκμηριώνει την άποψη του που θα απολαύσετε παρακάτω.
Πριν καλά καλά χωνέψουμε το μεγαλοπρεπές "Lotus" οι Soen έρχονται με ένα ολοκαίνουριο άλμπουμ να μας εκπλήξουν για άλλη μία φορά! Έχουν ήδη μάθει να "το κάνουν καλά" από τις προηγούμενες δουλειές τους, κάνοντας μας λίγο πολύ να ξέρουμε τι θα περιμένουμε από αυτούς σε ποιότητα και ποσότητα. Μιλάμε για μία μπάντα με δική της ταυτότητα και χαρακτήρα που πλέον το όνομά τους έχει γίνει συνώνυμο με τον ήχο τους! Ομολογώ πως μπήκα στον πειρασμό να ασχοληθώ με τα 2 πρώτα singles του άλμπουμ όμως το σύνολο της κυκλοφορίας το περίμενα πως και πως αναμένοντας να ρίξω όλη την βαρύτητα σε αυτό.
Έτοιμος πλέον να πατήσω το Play στο Spotify, αναμένοντας να μπω σε μία δική τους ψυχολογία... ... και η πρώτη έκπληξη! Σε παίρνει κατευθείαν από τα μούτρα με το Lumerian να μπαίνει δυνατά όπως μπαίνει στον αγώνα μετά το σήμα δρομέας σε εκατοστάρι... Στα 10 πρώτα δευτερόλεπτα, έχω αποφασίσει ότι αυτός ο δίσκος θα είναι ο αμέσως επόμενος στη συλλογή μου. Ώσπου να κάνω αυτή τη σκέψη περνάω σε ένα φοβερό κουπλέ και bridge εντελώς ανάλαφρα για να πέσω σε ένα "θεέ μου τι ρεφρέν είναι αυτό"...
Η ακρόαση συνεχίζεται εντελώς αβίαστα σε ένα πολύ όμορφο μουσικό μονοπάτι, εύκολο να το περάσεις. Το flow που υπάρχει είναι μοναδικό... κατευθείαν σε βάζει στο συναίσθημα που βγάζει η μπάντα... Όλα τα κομμάτια είναι πολύ καλά ενορχηστρωμένα φοβερά μελωδικά χωρίς να χάνουν σε επιθετικότητα που περιμένει ο μέσος Metal ακροατής... Γρήγορες εναλλαγές βασισμένες σε ένα κλασικό μοτίβο που χρησιμοποιεί η μπάντα.
Η παραγωγή του άλμπουμ σε καθηλώνει και σου κάνει ξεκάθαρα όλα αυτά που πρέπει να ακουστούν... Και να σου το Monarch ένα από τα 2 single. Με πόση ευκολία ισορροπούν ανάμεσα στην μελωδία και την επιθετικότητα? Εκεί που ακούς ένα riff με δυνατά τύμπανα και ένα κουπλέ επικών διαστάσεων μπαίνεις σε ένα φοβερά φορτισμένο bridge για να ακολουθήσει ένα ρεφρέν που θα σε αποτελειώσει... Και όλο αυτό είναι ένα κλασικό συστατικό που κατά την γνώμη μου κάνει τους Soen τόσο πετυχημένους.... Μπορεί να κάνει χαρούμενο έναν σκληρό μεταλλά αλλά μπορεί και να Κεντρίσει το ενδιαφέρον κάποιου που ουδέ μία σχέση έχει με το Metal.
Στα μισά του δίσκου έχουμε μία μπαλάντα στο κλασικό ύφος και κάπου εδώ αρχίζω να αναρωτιέμαι... ...Μήπως κάποιος θα έλεγε ότι έχουν βγάλει έναν όμοιο δίσκο? Μήπως θα έλεγε κάποιος ότι ακολουθούν μία δοκιμασμένη συνταγή για αυτούς...?? Ίσως και να το κάνουν αλλά που το κακό? Έχουν κάνει κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερο και προσωπικά αυτό περίμενα να ακούσω! Έχουν την τακτική τους και αποδίδει...
Το Antagonist πρώτο single του άλμπουμ μπαίνει και κάθε προηγούμενη σκέψη διαγράφεται πάνω στην δυναμική του κομματιού. Τα τύμπανα χτυπάνε και σε τραβάνε να ακολουθήσεις το ρυθμό τους... δύσκολο πολύ να αντισταθείς και όταν πλέον σε συνεπαίρνει η όλη ένταση του κομματιού έρχεται το Modesty για να πεις τώρα τι γίνεται?? Εδώ μπαίνουμε σε πιο Prog μονοπάτια με ένα build up φοβερό που σε κάνει να ταξιδεύεις... δεν ξέρω αν συμβαίνει μόνο σε μένα αλλά αυτός ο δίσκος μπορεί στιγμιαία να σε βγάλει από την πραγματικότητα, χάνεσαι...
Το Dissident μπαίνει και αυτό δυνατά για να σε ταρακουνήσει και σε επαναφέρει στην metal πλευρά του δίσκου... τρομερό μπασοτύμπανο σου δίνει τον παλμό για να σε φέρει σε ένα πιο εύκολο κουπλέ το οποίο γίνεται ένα prog bridge βασισμένο πάνω στα τύμπανα τα οποία ηγούνται φωνάζοντας ότι δεν είναι εκεί απλά για να κρατάνε τον ρυθμό... Ακολουθεί ένα φοβερό ρεφρέν και πλέον το κομμάτι σου δίνει την αίσθηση πως θα μπορούσε να είναι το τελευταίο του δίσκου... περνάς μέσα από το άλμπουμ σαν ένα ταξίδι έχοντας χάσει κάθε αίσθηση του χρόνου φτάνοντας στο κομμάτι που ουσιαστικά σε αποχαιρετάει καθώς από την μία σε βγάζει από το συναίσθημα που σε έχει βάλει το "Imperial" από την άλλη σου δημιουργεί την αίσθηση της νοσταλγίας για κάποιο λόγο για όλο αυτό που έχεις περάσει...
Το Fortune μετά από συνεχόμενες ακροάσεις στο σύνολο του δίσκου ακούγεται στα αυτιά μου σαν επίλογος... Ένα αργόσυρτο κομμάτι στα όρια του doom ίσως θα έλεγα και κάπως έτσι με τον καλύτερο τρόπο η ιστορία φτάνει στο τέλος της... Δεν μπορώ να περιγράψω το outro του κομματιού το οποίο με την φοβερή μελωδία του είναι σαν να χάνεται από μπροστά σου! Ευτυχώς για όλους μας αυτή το μουσικό ταξίδι μπορεί να επαναληφθεί πατώντας απλώς ξανά το Play...
Είμαι σίγουρος πως όσο περισσότερο ακούσει κανείς το άλμπουμ τόσο περισσότερα πράγματα θα ανακαλύψει... Η μουσική τους κρύβει τόσα πολλά διαμαντάκια μέσα της που πρέπει να ψάξεις καλά για να τα βρεις παραμένει όμως τόσο άμεση και εύκολη για έναν απλό ακροατή που κάνει το Progresive να μοιάζει τόσο απλό...
Μέσα σε τόσο δύσκολες εποχές που οι τέχνες περνούν την μεγαλύτερη κρίση τους οι Soen μας προσφέρουν απλόχερα κάτι που έχουμε μεγάλη ανάγκη... Ένας δίσκος για όλους... Δεν ξέρω αν κάποιο κομμάτι μπορεί να ακουστεί τόσο μεγαλειώδες από μόνο του, πάντως μέσα στο σύνολο του δίσκου όλα γιγαντώνονται και το αποτέλεσμα είναι το "Imperial" να γίνεται ο Καλύτερος δίσκος της μπάντας ξεπερνώντας στο σύνολο του τα προηγούμενα Albums.
Όσοι λοιπόν είστε σε καραντίνα, σε αναστολή εργασίας και ο χρόνος σας είναι μπόλικος κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας.
Ένα ποτάκι, χαμηλώστε να φώτα, κλείστε το κινητό και ότι άλλο σας αποσπά την προσοχή και χαθείτε στην μαγεία του...
Όσοι δεν έχετε χρόνο, να βρείτε!!!
Βαθμολογία: 90%
Για το Rock Da Vinci,
Λευτέρης Μώρος
Lumerian ένα κομμάτι που ξεκινάει πάρα πολύ δυναμικά καθώς σίγουρα σου έρχεται στο μυαλό η ογκώδης αύρα του ταλαντούχου , Martin Lopez που στα τύμπανα αποδεικνύει δεξιοτεχνία και τεράστιο πειραματισμό στην μουσική που δημιουργεί μαζί με μία ανερχόμενη δύναμη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ο διάδοχος των Opeth.
Με γοητεύει πάρα πολύ που σε αυτό το κομμάτι συνεπώς αρχή , μέση και τέλος πράγμα σπάνιο στην μουσική βιομηχανία, συνάμα μεγάλο σημείο αναφοράς στο όλο ηχόχρωμα είναι πως θα διαπιστώσετε άπαντες ιδίοις όμμασι πως γίνονται αρκετά συχνά εναλλαγές στον ήχο , με μεγάλο πρωταγωνιστή τα ξεσπάσματα που υπάρχουν στην ροή του κομματιού και τα ατμοσφαιρικά που παντρεύονται πολύ όμορφα με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν μία εξαιρετική υποδοχή και ταυτόχρονα ηλεκτρισμένη.
Συνέχεια δίνει το Deceiver , το οποίο διατηρεί επάξια την ένταση και φυσικά την γκρούβα που επικρατεί στα τύμπανα. Το ελαφρύ Delay που παρατηρείται στην παραγωγή και τον τρόπο ηχογράφησης επιδεικνύει έναν εξαίρετο ηχολήπτη/παραγωγό αξίζει να αναφερθεί αυτό. Αφενός εμπορικός ήχος , αφετέρου σε κρατάει σε εγρήγορση καθώς υπάρχει η ένταση που διατηρεί ο επιθετικός ήχος της κιθάρας , με αποτέλεσμα να αισθάνεσαι πως είχαν μετρονόμο και τα ζύγισαν όλα! Η τελική απόδοση μιλάει από μόνη της , νομίζω πως δεν χρειάζονται πολλές αναφορές.
Monarch Εισαγωγή συναγερμός και από το πουθενά Όγκος , ξύλο και καράτε... Μία έκρηξη συναισθημάτων που προκαλείται από ένα ξέσπασμα σύντομου σόλο τυμπάνων που σε βάζει μέσα σε Mood "ΚΕΦΑΛΙΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ"... Μία κλίμακα εξαιρετική , ένα συνεχές έναυσμα έξοχο , ένα ρεφραίν ανατριχιάστικο που από την μία σε βάζει στο Mood της αυτοκρατορίας και από την άλλη στο κλίμα ενός Μονάρχη που θέλει να καταστρέψει τα πάντα!!! Τόση εκφραστικότητα και πάθος που όλο το σύνολο δείχνει ότι αξίζουν ταμάλα! Απίστευτα σόλο κιθάρας , πολύ καλά ζυγισμένες μελωδίες και ένα Drum Set που δεν μένει στάσιμο!
Illusion ας πέσουν λίγο οι τόνοι ύστερα από ένα τέταρτο δυναμισμού με ένα αρκετά χαλαρό/μελωδικό κομμάτι που σου δίνει την αίσθηση να θες να ανάψεις αναπτήρα και να τραγουδάς τους στίχους με πάθος! Σου δίνονται ακούσματα που είναι γνωστά στο αυτί μου , αλλά δίνονται και ερεθίσματα που ξεχωρίζουν! Π.χ το πιάνο , η ακουστική κιθάρα είναι αυτά που θα έλεγα ξεχώρισα υπέρ του δέοντος!
Μετά από ένα χαλαρό διάλειμμα , έρχεται ξανά αυτός ο ήχος που δεν σε αφήνει σε ησυχία και αυτό το επιτυγχάνει επάξια το Antagonist το κομμάτι που γράφτηκε για τον ανταγωνισμό!!! Θα μείνω στο Ρεφραίν που πραγματικά αγάπησα.... "Fire Up Your Guns To Honor The Ones. Who Walk On The Edge Of The Light , To Follow Their Cause..." , το σημείο αυτό τολμώ να πω ότι θέλω να το βάζω στο Repeat και να απολαμβάνω την φωνάρα του Joel Ekelof.
Modesty Ένα κομμάτι που ξεκινάει πιο ατμοσφαιρικά με synthesizer που θυμίζει κλασικά μουσικά όργανα και συγκεκριμένα βιολί. Θα μείνω στην χροιά της φωνής στο Κουπλέ , το οποίο σου θυμίζει έντονα την φωνή του Jonas Renske, Προσωπικά αν δεν ήξερα ότι τραγουδάει έτσι ο Joel σίγουρα θα σκεφτόμουν το Guest του περίφημου μουσικού. Άλλο ένα μελωδικό κομμάτι που αποτελείται από μία άριστη παραγωγή , ωραίοι αντίλαλοι που σε στοιχειώνουν , φανταστικά σόλο κιθάρας που σε ταξιδεύουν και συνάμα σε κάνουν να σκέφτεσαι την έντονη επιρροή σε πιο εναλλακτικά ερεθίσματα!!!
Dissident και η επιθετικότητα συνεχίζεται με ήχους πιο επιβλητικούς , πιο γεμάτους και εν συνέχεια αλλάζει με τα ντραμς να μένουν σταθερά , ενώ στην συνέχεια η δεξιοτεχνία των τυμπάνων θυμίζει κάπως ένα μπέρδεμα που καταλήγει σε πιο εκρηκτικό και επιθετικό αποτέλεσμα με αποτέλεσμα να αποδέχεται ορθά το ρεφραίν του κομματιού ενώ στην συνέχεια ένα σόλο κιθάρας τόσο μελωδικό , δίνει ένα Break στο Tempo , το οποίο δίνει τον δικό του χαρακτήρα που είναι σαν να βρίσκεσαι σε στάση βαρύτητας στο φεγγάρι και να κοιτάς τους πλανήτες στο διάστημα και όλο αυτό στην πορεία γίνεται εντονότερο με αποτέλεσμα το μελωδικό ξέσπασμα της φωνής να προκαλεί μία έκρηξη συναισθημάτων!
Τίτλοι τέλους με το Fortune (όχι Soldier Of Fortune). Ένα αρκετά μελαγχολικό κομμάτι που σίγουρα εκφράζει την θλίψη ύπαρξης του Μονάρχη αλλά συνάμα την κατάσταση που βιώνουμε! Την κατάληξη στην πραγματικότητα εν ολίγοις. Είναι πράγματι ένας πρόλογος που λειτουργεί ως αφήγηση που συνοδεύεται από Blues σόλο κιθάρας και αισθάνεσαι σαν να το'χουν πάρει μονότερμα όλο το κομμάτι!
Ένας δίσκος που έδωσε ένα εξαιρετικό φινάλε για τον μήνα Γενάρη , το οποίο σφραγίζει κοινώς τον 1ο μήνα του 2021. Πρόκειται για ένα Album που θυμίζει στο εξώφυλλο την φιλοσοφία του "Black Album" των Metallica από εικαστικής άποψης πάντα! Μουσικά είναι άλλο ένα δώρο για το 2021 , όπου ο Progressive ήχος βρίσκεται στο Ζενίθ του.
Πρόκειται για ένα Album που αποδεικνύει ότι αυτά που πίστευαν κάποιοι από την Ελληνική Metal κοινότητα , δεν ισχύουν είναι και πολύ μάλιστα Progressive Metal, ένας δίσκος ο οποίος φτάνει τίμια και επάξια στην κορυφή κάνοντας το απόλυτο 6 στα 6 και ξεπερνώντας τους εαυτούς τους και συγκεκριμένα ένα πόνημα που έχει κάνει τον κύκλο του και είχε θριαμβεύσει με πάρα πολύ καλές κριτικές , νομίζω πως μετά το "Lotus" ο διάδοχος του κατάφερε να το ξεπεράσει και όσο περνάει ο καιρός όλο αυτό ωριμάζει εντονότερα!
Αξίζει πραγματικά ένας τεράστιος μπράβο αυτή η δουλειά που νομίζω θα αξιωθεί ως ένα "Έμβλημα" που θα σημαδέψει ιδιαίτερα τον κύκλο της Progressive Metal σκηνής και συγκεκριμένα αναφέρομαι σε μία μπάντα , που για μένα είναι "Ο ανερχόμενος διάδοχος των Opeth" , ίσως κυρίως λόγω της καριέρας του θρυλικού Martin Lopez όσο στους Opeth και τους Amon Amarth. Μία πεντάδα που έχει προκαλέσει πάταγο μουσικά σε κάθε τι που δημιουργεί και ιδιαίτερα θα έλεγα ότι ξεχωρίζω την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η παραγωγή του Inaki Marconi και τα πλήκτρα του Lars Enok Ahlund,
Όσοι λοιπόν δεν άκουσαν ακόμη το Album , είναι ευκαιρία να το κάνουν , ακούστε , ψάξτε , απολαύστε την μουσική και αγαπήστε την!
Βαθμολογία: 90%
Για το Rock Da Vinci,
Φαν Βαλ Νουέβο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Comments