The Troops Of Doom - The Rise Of Heresy (EP/Album Review)

 

"Ο βασικός σκοπός μιας επανάστασης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου και όχι η ερμηνεία και η εφαρμογή κάποιας αφηρημένης ιδεολογίας."

~ Jean Genet ~

Κάπου στην Minas Gerais , μία πολιτεία της Βραζιλίας υπάρχει ένα κομμάτι από το παρελθόν των πρώτων βημάτων των Sepultura και πιο συγκεκριμένα ο Jairo "Tormentor" Guedz που ηχογράφησε κιθάρες & μπάσο παρότι μπασίστας ήταν ο Paulo Jr. στο θρυλικό "Morbid Visions" , που από κει έγινε γνωστή η υποφαινόμενη κληρονομιά , καθώς επίσης ευθύνεται και για το 95% σύνθεσης του "Schizophrenia" το 2ο Album του 1987. Μετά από περίπου 33 χρόνια γεμάτα από διάφορες συμμετοχές σε διάφορα Metal συγκροτήματα, εγγενιάζει τους The Troops Of Doom  με κύριο στόχο την νοσταλγία των παλιών εποχών και το αποδεικνύουν δημιουργώντας την μουσική τους αφετηρία μέσα από το EP τους "The Rise Of Heresy" που κυκλοφόρησε πριν από έναν μήνα και είναι έτοιμο να μας κάνει ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο και την άνοδο της κόλασης.

Ο δίσκος ξεκινάει όπως ακριβώς ξεκινούσαν και οι Sepultura στο θρυλικό Debut, με ορχηστρική/κλασική μουσική ως Intro που επιμελήθηκε την ενορχήστρωση ο Dave Deville.... Το συγκεκριμένο Intro από πίσω συνοδεύεται και λίγο από το ύφος του Hell Awaits των Slayer , ενώ στην συνέχεια ένα ωραίο κρεσέντο σκάει σαν μετεωρίτης στους δέκτες μας! Whispering Dead Words και στεγνά η κάσα παίρνει φωτιά, ρίφς επιθετικά με παραγωγή σύγχρονου και με Feeling Old School καθώς η έκφραση του Thrash/Death Metal ήχου τους έχει μία μίξη μεταξύ κάποιας ανακύκλωσης μουσικών ιδεών που ξέμειναν από τον δημιουργό του διαμαντένιου Debut των Βραζιλιάνων Γερόλυκων , αλλά υπάρχουν και μερικά ηχοχρώματα που αρμονικά καταλήγουν στο ατμοσφαιρικό Tempo που θυμίζει το intro μεταξύ "South Of Heaven" & "Seasons In The Abyss" , ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και μία αρμονική Progressive κλίμακα που σου φέρνει κατά νου το κολαστήριο των Death στην ατμόσφαιρα του "Scream Bloody Gore" καθώς τα επιβλητικά ριφς και η μελωδική ακουστική δίνουν έναν πιο σκοτεινό χαρακτήρα φημισμένο από Occult μελωδίες που είναι σαν να σε καλωσορίζουν στην κόλαση!!!

 

Between The Devil And The Deep Blue Sea το μεγάλο ξυλίκι καθώς έχει Intro από Pleasure To Kill και εδώ δίνεται η αισθητική του απόλυτου πεδίου μάχης ,που κρύβει και τον χαρακτήρα των Death από το "Leprosy" και τα τεχνικά σημεία που καλύπτουν τα εκτεθειμένα σημεία και τα κοφτερά ρίφς που σε συνδυασμό με τα τύμπανα δίνουν όγκο και πάθος στο πόσο πολύ χύμα μπορεί να'ναι μία κολαστήρια δομή!!!

 

The Confessional έχω την εντύπωση πως η αρχή έχει μία πινελιά από τους σύγχρονους Sepultura , καθώς έχει το σκοτεινό ύφος, την γκρούβα καθώς και το σάπιο μπάσο που θυμίζει το "Cause Of Death" των Obituary. Έχουμε λοιπόν έναν πιο μοντέρνο ήχο που συνδυάζεται με ένα πολύ σάπιο μπάσο των 80's! Εντύπωση μου προκαλεί πως καταφέρανε τόσο αρμονικά να διατηρήσουν το Mixing στα φωνητικά και να το κάνουν να ακούγεται σαν να ερμηνεύει ο Cronos το "In League With Satan" των Venom , πράγμα που αν προσέξετε δεν είναι αντιγραφή, απλώς είναι μία περίεργη μίξη, που σε καθηλώνει καθώς 2 σχολές έρχονται σε ένα ωραίο ηχόχρωμα!

 

Ομώτιτλο , τίτλοι τέλους των πρώτων κομματιών τους και το στήσιμο Mosh Pit είναι γεγονός με τα δυναμικά τύμπανα και την μπότα να βαράει στο κόκκινο να δίνει πιο Death N Roll ρυθμούς , με τα φωνητικά να θυμίζουν Σουηδικό Death Metal 90's , αισθητικής Thrash Metal των 80's , καθώς αυτό ήταν κάτι που νοσταλγεί ο υποφαινόμενος θαμώνας τους. Το σόλο κιθάρας είναι ο "Οδηγός" του ήχου που καταλήγει να'ναι ο κοινός γρίφος θα πω που λύνεται μεταξύ των δύο σημείων που χωρίζεται το κομμάτι.

Bestial (F.....) Devastation πως να μην χτυπηθώ με το υποφαινόμενο έπος!!! Πως να μην αγαπήσεις την λύσσα που είχε το Debut των Seputlura, πως να μην λατρέψει τον ρυθμό του Max. Πως να μην αγαπήσεις αυτό το διαμάντι που δημιούργησαν 3 Ατσίδες , σε καιρούς δύσκολους!!! Πιο αναβαθμισμένο βέβαια , πιο ανανεωμένος ο ήχος , απλά μου λείπει αυτή η σαπίλα, η φωνή που βγαίνει από την κόλαση και σου λέει "Έλα μαζί μου!" , ήταν το μόνο που μου έλλειπε!

Troops Of Doom Το πρώτο κομμάτι που έγραψε ο Tormentor μαζί με τον Max και τα σπάγανε! Κομμάτι που όλος ο κόσμος έχει αγαπήσει και παίζει Covers μέχρι σήμερα, δεν είναι τυχαίο!

Γρήγορος ρυθμός, όλα ίδια σαν να μην πέρασε μία μέρα με μία διαφορά καλύτερη παραγωγή ήχου, με Mixing και με μεγαλύτερη βάση στην ποιότητα ήχου και φυσικά πιο βαθιά φωνητικά, πιο οργιακά, πιο καθαρά σε θέμα ηχογράφησης προφανώς, μην ξεχνάμε πως άλλες εποχές ήταν το 80 που χρειαζόσουν έναν εξοπλισμό ολόκληρο να φέρεις από το σπίτι!

Ήταν μία Mini δουλειά , που παραδόξως είχε 4 κομματάρες! Που με το που θα τις ακούσεις , το πρώτο πράγμα που σίγουρα θα πει κανείς είναι "Αυτό θα είναι ο τέλειος τρόπος για να διώξω γονείς από το σπίτι, θα τους τρομοκρατήσω με βαμπιρικά θημιατά , λέγοντας τα θύματα: ΤΙ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΑ?"

Ένα εξώφυλλο που σε στέλνει απευθείας στην κόλαση, σε κάνει να νοσταλγείς μία αίρεση, μία αμφισβήτηση για την καλοσύνη, μία οργή απέναντι στο σύστημα και στην όλη κατάσταση που επικρατεί, πρόκειται για ένα EP που'χει τον αέρα ενός Full Length και όχι απλά ένα EP.

 

 

Νομίζω πως αυτό που ήθελε ο υποφαινόμενος βραζιλιάνος , το κατάφερε συνδύασε την Old School ατμόσφαιρα με τον σύγχρονο ήχο, έχει πολύ έξυπνες εναλλαγές, πολύ ωραία σόλο κιθάρας, ωραία ατμόσφαιρα βασισμένη σε μπάντες ακραίου ήχου που έγραψαν ιστορία και σίγουρα τον επηρέασαν. Ένα πράγμα που μου έλλειψε ήταν "το κάλεσμα του Freddy Kruegger από την κόλαση" , τι εννοώ; αυτή η λύσσα που προκαλούσε ο Tormentor στο "Morbid Visions" , Εν πάσει περίπτωση έχει πολλά καλά και κάποιες επικρήσεις που είναι και κάτι το απόλυτα υποκειμενικό από μουσικής άποψης πάντα

 

Ο συγκεκριμένος δίσκος κυκλοφόρησε σε κασέττα μέσω της Repulsive Echo.

Τέλος να αναφερθεί ότι ο δίσκος πριν από έναν μήνα κυκλοφόρησε σε Digipak και σε Digipak + Patch (Deluxe Hot Stamping) μέσω των Blood Blast και Metalized Distro.

 

Αγαπητέ ακροατή θέλεις να λιώσεις, να εκτονωθείς , να κοπανηθείς και να πάθεις απόγνωση; Η λύση είναι οι The Troops Of Doom με το Debut EP τους "The Rise Of Heresy". Το ακούς και γυμνάζεις σβέρκο Τζάμπα! 

Στο επερχόμενο πόνημα , αναμένω ως απαίτηση / παράκληση ένα ωραίο Guest των αδερφών Cavalera η έστω του Max, έτσι για να θυμηθούν τα παλιά, θεωρώ πως είναι κάτι που το χρωστάνε στο κοινό των 80's!

 

Βαθμολογία: 85/100 

 

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο