Honeybadger - Pleasure Delayer (Album Review)

 

"Ένα πράγμα πρέπει να έχει κανείς: Είτε μια ψυχή που είναι εκ φύσεως χαρούμενη είτε μια ψυχή που την κάνει χαρούμενη η δουλειά, η αγάπη, η τέχνη και η γνώση."

~ Friedrich Wilhelm Nietzsche ~

Ένα ταξίδι υπό τους ήχους του Rock N Roll ξεκινάει μέσα από τις μουσικές ιδέες των πρωτευουσιάνων Honeybadger που πρόσφατα παρουσίασαν την Debut Full Length δουλειά τους με τίτλο "Pleasure Delayer" μέσω της Made Of Stone Recordinds, η δύναμη του μαμούθ ήρθε για να μείνει!

 

Όλα ξεκινάνε με το εξαίρετο The Wolf κομμάτι που κατευθείαν σε βάζει στο Mood μέσα από την βρωμιά της κιθάρας που με κάνουν να θέλω να νοσταλγήσω το "Blast Tyrant" των Clutch όπου όλο αυτό το σύνολο συνδυάζεται πολύ συχνά με τον ψυχεδελικό ήχο των 70's , συμπεριλαμβάνοντας τις ατμοσφαιρικές φωνές που μέσα από την παραγωγή φαίνεται να γίνεται πιο χαοτικός ο ήχος στο τέλος και ταυτόχρονα να διατηρείται ένας πιο Post Rock ήχος που φαίνεται σαν να παίζει από πίσω χαλαρό τουμπερλέκι, πράγμα που δείχνει και έναν πειραματισμό στα τύμπανα πολύ ενδιαφέρον που σε συνδυασμό με την χαλαρή κιθάρα και το Space παίξιμο δίνει πιο ωραία αύρα.

 

Through Hell εδώ φαίνεται να κυριαρχεί το Indie Rock καθώς και το Stoner που μαζί ενώνονται και δημιουργούν έναν ωραιότερο χαρακτήρα που σε συνδυασμό με άλλα ακούσματα φτιάχνουν ένα κομμάτι που έχει και μία εμπορικότητα στα ηχοχρώματα του που συνοδεύεται από σόλο που θυμίζει εκ βάθων καρδίας τους Queens Of The Stone Age.

 

Crazy Ride ξεκινάει με επιβλητικό μπάσο που θυμίζει White Stripes και με Blues κιθάρα η οποία στην συνέχεια αλλάζει και δημιουργεί μία κατεύθυνση που σου φέρνει κατά νου Heavy Rock ακούσματα , όπως και ακούσματα αυτά των Kyuss. Θα μείνω στην χροιά της φωνής , που σε καθηλώνουν καθώς σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε Vintage ταινία.

 

Good For Nothing η εισαγωγή μου θύμισε λίγο τους BRMC που υπάρχει χαμηλότερα η κιθάρακαι πιο βωβή ενώ στην συνέχεια γίνεται σαν έκρηξη η μουσική τους. Ένα κομμάτι που ομολογώ πως λίγο με μπερδεύει γιατί δεν μπορώ να καταλάβω που έχει αλλαγές και που δεν έχει...

 

That Feel Εδώ βλέπουμε πως ο ρυθμός γίνεται πιο γρήγορος , καθώς διαπιστώνουμε έναν ρυθμό πιο 80's Hard Rock στυλ , το οποίο θυμίζει παλιά όμορφη εποχή αλητείας, σαν να θες να πιάσεις μπύρα , δερμάτινο , δερμάτινα γάντια και να αράξεις απολαμβάνοντας την συγκεκριμένη μουσική. Η ψυχεδέλεια παραμένει σταθερή καθώς ταυτόχρονα γίνεται χωρίς περιστροφές και η επιρροή στους Nightstalker ενώ συγχρόνως αντιλαμβάνεται κανείς την σταθερή ατμόσφαιρα Desert ύφους που επικρατεί.

 

Laura Palmer το κομμάτι που γράφτηκε για τον φανταστικό χαρακτήρας της γνωστής σειρά του 90, Twin Peaks Franchise. Στου οποίου ο ρυθμός και η δομή του φέρνει στο μυαλό πολλές αναμνήσεις των 90's που στριφογυρνάνε σαν ένας ψυχεδελικός κύκλος, πράγμα που διαπιστώνουμε από το Blues σόλο κιθάρας , το οποίο δίνει μία συνοχή εξαίρετη από πίσω που σε ελκύει να ακούσεις ξανά το "Sonic Brew" των Black Label Society. 

 

Holler το κομμάτι που μου θύμισε ήχους απo The Forest Rangers η Rock N Roll ωραίας εποχής μουσικών ασμάτων όπως αυτές των 90's , τότε που άνθιζε ο Alternative/Grunge ήχος, μία ένσταση που'χω στο κομμάτι αυτό είναι πως ενώ υπάρχει ένα πιασάρικο ριφ, νιώθω πως δεν αλλάζει με αποτέλεσμα να παραμένει ένα ξερό ηχόχρωμα κάτι που χαλάει την όλη ροή του.

Truth In The Lie και η επιρροή από Planet Of Zeus & Foo Fighters νομίζω πως είναι ξεκάθαρη εδώ , καθώς αλήτικη κιθάρα, ερμηνεία με τσαμπουκά και με Desert Rock Style είναι άνευ αντιλογίας ξεκάθαρο ότι υπάρχει αφετέρου και το Heavy Rock ύφος που καλύπτει κενά στα φωνητικά, ενώ έχει πολύ ενδιαφέρον το αργό ριφ που σε κάνει να νοσταλγείς τις πρώτες χρυσές επιτυχίες των Black Sabbath , ειδικά το σόλο που μου θυμίζει πολύ έντονα το για μένα χρυσό "Master Of Reality" του 71. Εδώ υπάρχει ένα λάθος προς το φινάλε, καθώς θα παρατηρήσει κανείς ότι όλο το σκηνικό λειτούργησε σε στυλ Soundtrack , παρά κομματιού πράγμα που σου δίνει το στίγμα ότι....."Σύντομα η συνέχεια του δίσκου....". Αφενός έχει ένα Trick που σε τραβάει στο να ανυπομονείς για την συνέχεια, αφ'ετέρου δεν αντιλαμβάνεσαι εάν τελείωσε ο δίσκος , πράγμα που σε μπερδεύει και λίγο.

 

Μπορώ να πω ότι αυτό που άκουσα με προβλημάτισε εν μέρει προσπαθώντας να κατανοήσω εάν αυτό που σύνθεσαν είναι Concept Album η απλά σύνθεση Desert Rock συγκροτήματος, προσωπικά θα το χαρακτήριζα κάτι που έχω ακούσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και αναφέρομαι στο όντας American Desert Rock Riff των Queens Of The Stone Age η τους ρυθμούς των Fu Manchu. 

 

Είναι γκαζάτο, αλήτικο, έχει πολλές επιρροές μέσα που έχει γίνει ένα μίγμα μεταξύ 70's , 80's & 90's ήχων σίγουρα υπάρχει και η εμπορικότητα ήχων και θεωρώ πως έλειπε ο πειραματισμός από όλη αυτήν την απόπειρα, παρόλα αυτά ως 1η καλή εντύπωση που λένε, ήταν μία πολύ θα πω "ανακύκλωση" παρά αντιγραφή (γιατί αντιγραφή δεν είναι σε καμία περίπτωση η μουσική τους) από διάφορα μεγάλα συγκροτήματα, που πιστεύω ποίος δεν το κάνει στις μέρες μας αυτό, όχι από τεμπελιά αλλά από έλλειψη εμπειρίας όσον αφορά τις νεοσύλλεκτες μπάντες και δεν είναι ντροπή αυτό, απ'εναντίας είναι εξέλιξη.  

 

Ένας παραπάνω λόγος που δίνω ελαφρυντικά , είναι διότι έχουν αφοσιωθεί σε ένα είδος, όπου επικρατεί τεράστιος ανταγωνισμός ειδικά στην Ελλάδα που τα τελευταία πέντε χρόνια το Stoner/Desert/Heavy Rock έχει ανέβει στο κόκκινο, με αποτέλεσμα κάθε 3 και λίγο να βγαίνουν περισσότερες μπάντες του προαναφέρον ήχου, απ'ότι μοντέλα αμαξιού της Mercendes, το συμπέρασμα είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται από την αρχή, τουτέστιν? η Αναγέννηση του Desert/stoner/Psychedelic Rock.

 

Μουσικά ήταν μία πολύ καλή προσπάθεια, ευχάριστη στα αυτιά μου που έχει τις ατέλειες και τις ωραίες στιγμές, που δεν έχει στόχο την αντιγραφή αλλά την εξέλιξη, που ρισκάρει και θαρρώ να πω πως με εκπλήσσει ευχάριστα η τόλμη τους, έχουν ιδέες, έχουν τεχνική , έχουν την αίσθηση και φυσικά κάτι πολύ σημαντικό, αυτί , πράγμα που ο κάθε μουσικός χρειάζεται γιατί κανείς δεν είναι Amadeus Mozart. 

 

Ένα μεγάλο μπράβο για το σύνολο, ένα ωραίο εξώφυλλο που σε τραβάει να το ακούσεις, με ανοιξιάτικα χρώματα, ψυχεδελικά και με ένα υπόβαθρο όπου κάποτε ήταν μόδα, πλέον όχι τόσο , οπότε αυτό αξίζει να εκτιμηθεί στο κομμάτι του εξωφύλλου. Στο όλο Artwork , o δημιουργός προσπαθεί να δείξει πως ο άνθρωπος μέσα από την οργή του, γίνεται ένα άγριο ζώο μέσα στην Γη, καθώς η ζωή του κλείνει συνεχώς πόρτες σε μία εποχή που όλα ακόμη και η κοινωνία γίνεται αντικοινωνική. 

 

Ο δίσκος κυκλοφορεί σε Limited Βινύλιο 300 Copies και 80 σε κασέττα μέσω της Made Of Stone Recordings (Μαμούθ) και αξίζει θεωρώ να ακουστεί, αυτό είναι λοιπόν το Debut Album του συγκροτήματος και η τραγική ειρωνεία της ανθρωπότητας.... "Pleasure Delayer" από τους Honeybadger , ακούστε τον, μπείτε στην μουσική κυψέλη τους και ταξιδέψτε μέσα από τις μουσικές τριβές τους στον Desert Rock (όπως χαρακτηρίζουν οι ίδιοι τον ήχο που παίζουν). 

 

Ο δίσκος θα είναι διαθέσιμος από τις 23 Νοεμβρίου και θα μπορείτε να τον προπαραγγείλετε μέσω του Bandcamp της Made Of Stone Recordings, αν είσαι και εσύ λάτρης του είδους, στο συστήνουμε φίλε ακροατή.

 

Βαθμολογία: 70/100

 

Find Us:

 

Bandcamp: https://madeofstonerecordings.bandcamp.com/album/honeybadger-pleasure-delayer

Bandcamp: Honeybadger The Band  

Official Site: www.honeybadger.band  

Youtube Channel: https://www.youtube.com/c/HoneybadgerBandOfficial

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο