"Αν μας δικάζανε για τα εγκλήματα που έχουμε διαπράξει εναντίον του εαυτού μας, λίγοι από μάς θα γλίτωναν την κρεμάλα."

~ Paul Eldridge ~

Οι Absense είναι ένα συγκρότημα από την Αθήνα που ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα το 2008 ως Infernal Deception μέχρι το 2012, ενώ την ίδια χρονική περίοδο μεταονομάστηκαν σε Absense. Φέτος τον Νοέμβριο κυκλοφόρησαν το Debut EP τους με τίτλο "XV" ένας τίτλο αρκετά αινιγματικό όπου εάν δείτε προσεκτικά το εξώφυλλο.... το Χ είναι 2 άνθρωποι σε ένα σώμα και το V ένα αιματοβαμμένο χέρι, που σημαίνει ότι ίσως εμείς είμαστε οι ένοχοι του εγώ μας η ένας φόβος μίας γυναίκας, ποίος ξέρει; πάντως σίγουρα έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον ο συνδυασμός! Μουσικά πρόκειται για μία μίξη μεταξύ Melodic Death Metal,Progressive , Djent και Metalcore. Εν ολίγοις σαν να αντάμωσαν οι Jinjer με τους The Agonist αλλά αυτό είναι κάτι που θα το αναλύσουμε στην πορεία.

Of Lies το κομμάτι που με κίνησε στο να μάθω αυτήν την μπάντα. Τρομερή εισαγωγή, με πολύ αρμονικό τρόπο και μελωδικό να δείχνει την "απελπισία" της όλης κατάστασης η οποία έχει καταλήξει σε ένα ντόμινο και όλο αυτό μέσα από την μίξη που προαναφέραμε.

Εξαίρετες εναλλαγές και επιθετικά ριφς κατευθύνονται στην ίδια στροφή δίχως να υπάρχει σφάλμα με έναν συντονισμό που υπάρχει καθώς το όλο σύνολο φωνητικών ξεκινάει από πιο Funky , συνεχίζει πιο Γκρούβ και καταλήγει σε πιο Scream που με κάνει να νοσταλγώ την περίφημη Alissa White-Gluz (Arch Enemy) , πράγμα που φαίνεται έντονα στην φωνή της Νεφέλης, καθώς το παίξιμο κιθάρας είναι αυτό που ξεχωρίζει ιδιαίτερα στο όλο συνθετικό κομμάτι που με κάνει να νοσταλγώ τους Gojira και μετατρέπεται στην συνέχεια σε πιο Djent το οποίο συνδυάζεται με ένα επιβλητικό φινάλε!

Life εισαγωγή και κατευθείαν χώσιμο για τα καλά μπαίνοντας με τσαμπουκά πατώντας πολύ σωστά στο γρατσούνισμα κιθάρας και το μπάσο σου δίνει το Feeling ότι είναι σαν να μπαίνεις μέσα ένα Ring και να ρίχνεις ξύλο. Ξεχωρίζουν θα έλεγα οι ποικιλίες ήχων που εναλλάσονται συνεχώς , παρότι είναι πιο In Your Face μου φέρνει κάπως στο μυαλό το "Cloud Factory" των Jinjer, το οποίο για έναν περίεργο λόγο συνδυάζεται με ήχους που θυμίζουν τις παλιές επιτυχίες των The Agonist.

Departure εδώ θα πω πως δίνεται μεγαλύτερη βάση στα καθαρά φωνητικά, που θυμίζουν κάτι μοντέρνα και στην συνέχεια μετατρέπονται σε πιο Distorted διατηρώντας μία πιο σταθερή γραμμή στα ηχοχρώματα τους, που έξυπνα δημιουργεί ατμόσφαιρες μέσα από μελωδίες κιθάρας, πλήκτρα και μοντέρνες παραγωγές. Εδώ θα πω πως ελαφρώς μπήκε κάπως βιαστικά το σόλο κιθάρας, που παρότι ήταν καλό αποδείχθηκε λίγο άβολο αλλά ομολογουμένως αυτό είναι υποκειμενικό. Στο σημείο αυτό υπάρχει και ένα ξαφνικό Progressive ύφος που μετατρέπεται σε πιο metalcore δομή η οποία τελειώνει το συγκεκριμένο τραγούδι.

Crawl Εναρκτήριο σε στυλ "Ξαφνικό Εγερτήριο" θα έλεγα , το οποίο διατηρείται ακμαίο μέσα από τα ριφς που θυμίζουν ακόλουθες ομοιότητες του "Slaughter Of The Soul" των At The Gates , ενώ ταυτόχρονα οι δεύτερες φωνές , δίνουν έναν πιο ατμοφαιρικό χαρακτήρα και πιο επιβλητικό στην όλη ορμή του ήχου. Break σε πιο μελωδικό ύφος που γίνεται όλο και πιο έντονο όσον αφορά το ατμοσφαιρικό Tempo του ήχου, το οποίο ξεκινάει από την μελωδική φωνή της Νεφέλης που συνεχίζει και κυλάει όπως ένα ριάκι της θάλασσας , το οποίο σιγά - σιγά γίνεται όλο και πιο ορμητικό! Είναι σαν να'χει αραιώσει ένας καταρράκτης και να ξαναρχίζει την ορμή του με πιο επιθετικό ύφος! Οι παραμορφώσεις της κιθάρας δίνουν δύο ήχους έναν πιο σκοτεινό και συγχρόνως έναν πιο δυναμικό πράγμα που σου κινεί το ενδιαφέρον!

Bleed To Death Εδώ παρατηρείται μία πιο Djent πινελιά , η οποία δείχνει ξεκάθαρα τις εναλλαγές των φωνητικών που από την είναι πιο ομοιόμορφες και από την άλλη είναι πιο In Your Face. Το μπάσο δίνει έναν πιο διαφορετικό μαζί με τον Hardcore ήχο της κιθάρας που στην συνέχεια η όψη του ήχου αλλάζει και γίνεται πιο πειραματική, πιο ατμοσφαιρική και η ακουστική της σε κρατάει καλά, σαν να σου λέει "ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ" και πράγματι οφειλω να ομολογήσω πως δεν θα το μετανιώσει κανείς εάν το αφήσει να παίξει! "Tears Painted Red , Infected Hate. Shall We Begin? Let Go Of Everything I've Been!"

Νομίζω πως από ένα τέτοιο φινάλε, καταλαβαίνετε πόσο αξίζει!

Once Upon A Crime Τίτλοι τέλους με ένα κομμάτι που μπαίνει δυναμικά, σαν να σου δίνεται η αίσθηση ότι παίζει In Flames , τι πυγμή, τι ριφς , τι συνδυασμός , τι τάση για μοσίδια , τι ωραία σκαμπανευάσματα ήχου, μία πολύ ωραία ποικιλία ήχων σε κάνει να θες να χτυπηθείς επιβλητικά και με ρυθμό και από την άλλη να θες να κάνεις Mosh Pit με τον τείχο σου και ιδίως το τελικό δίστοιχο είναι αυτό που σε κρατάει σε μία ένταση! "I See A Light , KIll! Voices Demand , KIll! I See The Light , KIll!" Ατμοσφαιρικό, έξυπνο, υπέροχο φινάλε!!!

6 κομμάτια που αποτελούν αέρα ολοκληρωμένης δουλειάς, ένα Mini Album που είναι αμιγώς ξεκάθαρο για το που θα σε καθοδηγήσει, ήχος με ταυτότητα, πειραματισμό και εναλλαγές ήχων, μία γκρούβα που σκάει σαν βόμβα απαλά και καθώς συνεχίζει δυναμικά σε ξεγελάει προκαλώντας έναν Progressive χαρακτήρα είτε μέσα από τις δεξιοτεχνίες του μπάσου είτε μέσα από τις κιθάρες που αλλάζουν. Η ποικιλία των ήχων τους είναι τεράστια από πιο Groove , πιο Nu , πιο Σκανδιναβικό Melodic Death Metal , μέχρι και πιο Αμερικάνικης σχολής ακραίου ήχου κυρίως στους The Agonist. Αυτό που μου τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον είναι οι διφωνίες και οι μετατροπές της που πραγματοποιούνταν αρκετά συχνά. Σε άλλες στιγμές παρατηρούσες πιο Scream , σε άλλες πιο Growl , σε άλλες πιο Distorted και σε άλλες πιο Blues φωνητικά πράγμα που ήταν ιδιαίτερο , παρότι τα τελευταία χρόνια αυτό το άλλαγμα από πιο σκληρά σε πιο καθαρά έχει γίνει ελαφρώς μόδα, κάποιοι το σνομπάρουν άλλοι όμως όχι μέσα σε αυτούς και εγώ που ασπάζομαι δεόντος την εξέλιξη μίας μουσικής.

Μην θεωρείται λοιπον υποτιμητική την γυναικεία σκηνή , δεν είναι Female η μουσική δεν είναι στρατόπεδο μεταξύ Βόρειων και Νότιων. Είναι ελευθερία, είναι μουσική και φυσικά μία γυναίκα μπορεί να πάρει θέση ως Harsh θα πω Vocalist και όχι απλά ως Clear όπως η Nina Simone η η Lady Gaga η η Tarja Turunen κ.ο.κ Σεβαστείτε τις γυναίκες Growlers , σεβαστείτε την προσπάθεια τους στο να'χουν θέση στον χώρο των τραγουδιστριών σε Metal μπάντα.

Για να κλείσω θα πω πως είναι ένας δίσκος που έχει κάποιες μικροατέλειες όπως π.χ σε κάποιες επαναλήψεις αλλά αυτό δεν επηρεάζει απαραίτητα , ότι η άποψη μου είναι πολύ θετική και ασφαλώς ανυπομονώ για το Debut Full Length τους.

Αυτοί είναι λοιπόν οι πρωτευουσιάνοι Absense και μας παρουσιάζουν το EP τους "XV" , το οποίο και μπορείτε να απολαύσετε μέσω Bandcamp.

Βαθμολογία: 75/100

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο