The Ocean Collective - Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic (Album Review)

"Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, κατανοούμε την κατανομή της ύλης στο κέντρο του Ήλιου πολύ καλύτερα απ’ ό,τι κατανοούμε το εσωτερικό της Γης." 

~ Richard Feynman ~

Δύο χρόνια πέρασαν μετά από την κυκλοφορία του πολυσυζητημένου "Phanerozoic I:Palaeozoic", ένας δίσκος που εάν το καλοσκεφτούμε ως πρωταρχική βάση , είναι ο Φανεροζωικός Μεγααιώνας , που χωρίζεται σε 3 αιώνες: Παλαιωζωικός , Μεσοζωικός & Καινοζωικός. 

Είναι ουσιαστικά ένας δίσκος που χωρίζεται σε 2 κεφάλαια , εξετάστηκε το 1ο το 2018 , τώρα ήρθε η ώρα να εξεταστεί μία παντελώς ξεχωριστής όψης φιλοσοφία και είναι αυτό του Μεσοζωικού - Καινοζωικού αιώνα και με αυτήν την θεματολογία οι εξαίρετοι γερμανοί Experimental/Post Metallers, The Ocean θα μας ταξιδέψουν με τον κατά σειρά 6ο πόνημα τους "Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic" που κυκλοφόρησε πριν περίπου 1 μήνα μέσω της Metal Blade Records , το μεγάλο ταξίδι πίσω στον χρόνο ξεκινά.

Όλα αρχίζουν με το πολύ ταξιδιάρικο ήχο της κιθάρας στο κομμάτι "Triassic" , η αλλιώς γνωστή και ως τριασική περίοδος. Μία περίοδος που αφορά την αρχή και το τέλος γεγονότων εξαφάνισης των ειδών. 

 

Η όλη ατμόσφαιρα στον ήχο τους, μου θυμίζει σε ύψιστο βαθμό την φιλοσοφία των Tool , καθώς διαπιστώνουμε μεγαλύτερη ωριμότητα και έναν πιο μελωδικό χαρακτήρα σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο, πολύ όμορφες μελωδίες, τρομερά ριφς, επιθετικά και ταυτόχρονα ατμοσφαιρικά και τα φωνητικά να δίνουν μία πολύ ξεχωριστή νότα στο σύνολο του συνθετικού κρίκου που ονομάζεται "πρόοδος". 

 

Εάν το καλοσκεφτούμε είναι ένα συνθετικό ύφος αρκετά τολμηρό θα έλεγα , με τις κιθάρες σε κάποια σημεία να'ναι είτε να δίνουν έντονο ρυθμό προβληματισμού , είτε η χροιά των Distorted φωνητικών να δίνει μία οργή στο όλο θεματολογικό ζήτημα, τις μεταβολές από το πιο οργιακό στο πιο μελωδικό ηχόχρωμα των φωνητικών , με το όλο Post,Progressive και "Λασπωμένο" ήχο της κιθάρας να δίνει την εντύπωση πως κινείται προς τα πιο Djent μονοπάτια. 

 

Ένα καταπληκτικό ξεκίνημα και με γοήτευσε πολύ το κούρδισμα της κιθάρας , καθώς διαπιστώνω και λίγο το Έθνικ παίξιμο σε κάποια σημεία , προσφέροντας το συναίσθημα της Ανατολής όσον αφορά την κιθάρα.

 

Jurassic | Cretaceous η Αλλιώς Ιουρασική και Κρητιδική περίοδος. Σε αυτό το σημείο θα κάνω μία παρένθεση, διότι αξίζει να σημειωθώ η ιστορική σημασία που έχουν αυτές οι ονομασίες. Ιουρασική  η αλλιώς Ιουράσια περίοδος , είναι το 2ο σκέλος της εξαφάνισης των ειδών (κοινώς ζώων) , είναι επίσης ο γνωστός ως "αιώνας των Ερπετών" , χωρίζεται σε 3 επιμερούς περιόδους (Πρώιμη , Μέση , Ύστερη). 

 

Το Ιουραστικό πήρε το όνομα του προς τιμήν του γνωστού Γάλλου Γεωλόγου, Αλεξάντρ Μπρονιάρ και τέλος η Κρητηδική προέρχεται από την Λατινική λέξη Creta που σημαίνει Κιμωλία και είναι η περίοδος όπου γίνονται οι μεγαλύτερες μαζικές εξαφανίσεις οργανισμών στην ιστορία της Γης , όπως αυτές των Δεινοσαύρων , των Ιππτάμενων και θαλάσσιων Ερπετών και άλλων πολλών ασπόνδυλων ζώων , τέλος πάντων ας μην τα πολυλογώ.

 

Προχωράμε στο μουσικό κομμάτι, άλλη μία καταπληκτική συνεργασία συνεχόμενη μαζί με τον σπουδαίο μουσικό Jonas Renske (Katatonia , Bloodbath) ως Guest , ο οποίος δένει καταπληκτικά με την φωνή του Loic. 

 

Το Promo Single που ήταν και το πρώτο κομμάτι που δημοσιεύθηκε στον τύπο , για να πάρουμε μία γεύση για το τι μας περιμένει, ένα τραγούδι εξαιρετικής κλάσης , με κιθάρα στην αρχή που απ'αυτήν νοσταλγώ τους Dream Theater στο "Systematic Chaos" του 2008 , πιο progressive ύφος στο οποίο διατηρείται καθαρά η γκρούβα της κιθάρας με αποτέλεσμα να παραμένει γεμάτος ο ήχος, με τα πλήκτρα να δίνουν έναν πιο άρρωστο χαρακτήρα. 

 

Το μυστήριο αυτού του κομματιού αν ακούσετε προσεκτικά βρίσκεται στο ότι από ένα σημείο και μετά αλλάζει μετατρέπεται σε κάτι άλλο , έχοντας στο Tempo έναν πιο διαστημικό ήχο που απαλά σε γυρνάει στην επόμενη εποχή , μου άρεσε ο πειραματισμός με τα κρουστά που ακούγονται σαν κλακέτες, έχει έναν πιο Jungle χαρακτήρα, καθώς τα πλήκτρα και το Synthesizer με κάνουν να νοσταλγώ έντονα τον πειραματισμό του δίσκου "Absolution" (2003) των Muse. 

 

Το έχω πει άπειρες φορές και θα το ξαναπω, αυτό είναι κάτι δικό τους! Το αγάπησα αυτό το Single και απλά στο Repeat από την 1η μέρα!!! Επιβλητικά μπαίνει από το 9:22 και μετά μπαίνει ένα σύνολο τέρμα επιβλητικό ειδικά στις διφωνίες σε στέλνει! 

 

Αυτό το σημείο σε στέλνει σε άλλο πλανήτη , λες αυτή η μπάντα είναι από άλλον πλανήτη , πως το γύρισες , πως το μετέτρεψες , πως το οργίασε! Μόνο ο παντοδύναμος Απόλλωνας το ξέρει, λες και έχουν το Γονίδιο του Beethoven , τόσο όμορφο! 13 λεπτά που σε κρατάνε σε ένταση, σε ταξίδι και σε κάνουν να νιώσεις ότι δεν ακούς μία απλή μπάντα, ακούς μία μπάντα με μέλλον , με κανένα λάθος! 

 

Λίγες μπάντες το τολμάνε αυτό και πετυχαίνουν! 12:00 , Break και "OUT OF THE CAVE , YOU CAN FEEL THE WEATHER CHANGE". Έκρηξη από το πουθενά και σαν να έχει σκάσει από το πουθενά και θες να το ακούς ξανά και ξανά το μπλαστίδη στα τύμπανα!!!

 

Palaeocene η αλλιώς Παλαιοκαινή εποχή ξεκινάει μετά την εξαφάνιση των ειδών και το τέλος της Κρητιδικής περιόδου. 

 

Εδώ παρατηρούμε ότι ο ήχος γίνεται πιο έντονος και επιβλητικός με το μπάσο να δίνει έναν ξεχωριστό ρυθμό και με τα φωνητικά να δίνουν έναν πιο "Μοντέρνο" ήχο , ο οποίος είναι και ελαφρώς σκοτεινός με το ύφος του, να σου φέρνει στο μυαλό την φιλοσοφία των Opeth στα πρώτα τους βήματα , έχοντας ένα πιο Gojira ύφος και Μοτίβο "Λασπωμένο". 

 

Κάτι που κινεί για τα καλά το ενδιαφέρον πολλών ακροατών καθώς θα το ακούσουν και τότε θα αντιληφθούν πως αναφέρονται σε μία ισχυρή παραγωγή και δικές τους πινελιές. Σε ξεγελάει αλλά είναι κάπως παγίδα αυτό. πιο πολύ θα έλεγα ότι ακούγεται σαν Soundtrack παρά σαν κομμάτι! 

 

Eocene η αλλιώς Ηώκαινο προέρχεται από τις λέξεις Ήως που σημαίνει Αυγή και το Καινό που σημαίνει νέος, εκ πρώτης όψης την Αρχή της σύγχρονης Πανίδας.

Ένα αρκετά χαλαρό ξεκίνημα έχοντας ως Guest τον Tomas Hallbom (The Old Wind). Είναι ουσιαστικά η συνέχεια του προηγούμενου κομματιού στο πιο μελωδικό εάν το καλοσκεφτούμε, απλώς συνεχίζει πιο ατμοσφαιρικά, με μία όμορφη πιο Blues κιθάρα.

 

Φαίνεται ότι όντως πειραματίστηκαν μουσικά εδώ καθώς θα δείτε και εσείς ιδίοις όμμασι ότι είναι μία "Αφήγηση" που βασίζεται στην υποδοχή της σύγχρονης πανίδας, ένα πολύ ενδιαφέρον ερμηνευτικό κομμάτι και έξυπνο.

 

Oligocene η αλλιώς Ολιγόκαιρο , η τελευταία εποχή του παλαιογενούς. Πρόκειται για ένα Instrumental αποτελούμενο από Synthesizer , Μοντέρνους ήχους και πιο Post στο πλήκτρο καθώς περιγράφει έντονα το τέλος του Παλαιογενούς , σαν να σου δημιουργεί ατμόσφαιρα πιο Space, καταπληκτικό απλά!!

 

Miocene | Pilocene Μειόκαινο η αρχή της νεογενούς περιόδου που καταλήγει στην Πλειόκαινος εποχή . την δεύτερη εποχή της νεογενούς περιόδου της καινοζωικής εποχής.

 

Ξεκίνημα με ένα πανέμορφο μπάσο που παντρεύεται εξαιρετικά με την κιθάρα που φαίνεται να βολτάρει γύρω από τα τάστα , καθώς η ρυθμική από πίσω συνοδεύει πολύ όμορφα αυτό το πάντρεμα , το οποίο μετατρέπεται σε πιο Alternative ύφος και σε πιο Space. Το Feeling του ότι ταξιδεύεις από την μία περίοδο στην άλλη και καλοσωρίζεις το επόμενο τόσο επιβλητικά και ταυτόχρονα τόσο όμορφα είναι τουλάχιστον...Εντυπωσιακό! 

 

Εδώ θα πω πως έρχεται έντονα το συναίσθημα , των συνθέσεων του "Minutes To Midnight" των Linkin Park, αλλά στο πιο μελωδικό, πιο επαγγελματικό και ταυτόχρονα στο πιο Progressive με μία πολύ ωραία κατάληξη υποδοχής του "Pleistocene" , το ταξίδι στην Πλειστόκαινο!

 

Καλώς ήρθατε στην γνωστή Περίοδο των παγετόνων, εκεί όπου οι παγετόνες ταυτίζεται με το ψύχος και το ίδιο το βιολί να σε ταξιδεύει σε μελαγχολικούς καιρούς. 

 

Ηχόχρωμα που ξεκάθαρα θυμίζει κάπως και την φιλοσοφία του Vivaldi στο "Four Seasons". Εδώ διαπιστώνουμε το καταπληκτικό πιάνο, τα πλήκτρα και το βιολί που ταιριάζουν όμορφα και την ελάχιστη κιθάρα που ακούγεται η οποία το ταίριαξε άψογα!!! Δείχνοντας έτσι την αρχή της εξέλιξης , στο οποίο διαπιστώνουμε τις 2 συλλαβές (Πλείστο και Καινό = Πιο καινούργιος), Εν ολίγοις την ανάπτυξη της επιστήμης και του ανθρώπου. 

 

Η πινελιά της Dalai Theofilopoulou ήταν μία πολύ όμορφη πινελιά όμως στην πορεία θα μας περιμένει μία πολύ έντονη έκπληξη, που θυμίζει ξεκάθαρα κάτι εναλλαγές που ως επί το πλείστον μόνο οι Black Metal μπάντες ρισκάρουν, εν ολίγοις όσο περνάει η ώρα θα δείτε ότι τα φωνητικά γίνονται πιο έντονα και ξαφνικά βλέπουμε ένα δυναμικό παίξιμο, μία μελωδία που κολλάει και ένα Scream που μένεις με το στόμα ανοικτό και προβληματίζεσαι με την εξής απορία "Άλλαξε το κομμάτι;" , εεε λοιπόν όχι είναι η ίδια μπάντα και αυτό λέγεται "ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ". 

 

Στην όλη ροή δίνεται κυρίως το συναίσθημα του κρύου και του παγετώνα , που είναι τόσο παθιάρικο και τόσο εκφραστικό και με φινάλε ένα πιο Djent παίξιμο που σου φέρνει κατά νου τους Meshuggah!!!

 

Holocene και κάπως έτσι μαζί με την ολόκαινος εποχή, αποτελούν την τεταρτογενή περίοδο , η οποία χωρίζεται σε 2 εποχές (Ολόκαινη και Πλειστόκαινη εποχή).

Ουσιαστικά είναι οι τίτλοι τέλους και η κατάληξη για τον παρανομαστή που χωρίζει όλο αυτό το μυστήριο του γρίφου. 

 

Ξεκίνημα με μία παραμόρφωση πλήκτρων αρκετά σκοτεινή, σαν να έρχεται μετεωρίτης από το πουθενά και καθώς νιώθεις τα τύμπανα να δίνουν ρυθμό, αντιλαμβάνεσαι η μελωδία να σε ταξιδεύει στο φαινόμενο όλης αυτής της ύπαρξης, ένας προβληματικός ήχος , που κρύβει πολλά μυστικά όσον αφορά το αληθές. 

 

Το μπάσο τόσο τέλειο , με μία χροιά αρκετά έξοχη , που θυμίζει ένα πιο Blues ύφος στην κιθάρα, εξαίρετη τεχνική μπασογραμμών , με μία σκέψη απλή μέσα από το βιολί να την μετατρέπουν σε έναν έξοχο διάδρομο , ο οποίος δίνει τέλος σε έναν δίσκο με μέλλον.

 

Σε αυτό το κομμάτι , θα πω πως η μόνη μου ένσταση , είναι η επανάληψη σε Tempo και ηχόχρωμα, ένιωθα σαν να ακούω έναν απλό ήχο σε στυλ Outro, όπου ομολογώ πως αυτό δεν ήταν και το καλύτερο τους, ενώ μπορούν καλύτερα , πολύ καλύτερα, εν πάσει περίπτωση είναι ένα συμπαθητικό τέλος, που θα μπορούσε να έχει και περιθώρια βελτίωσης.

Στην μουσική βιομηχανία της Γερμανίας , διαπιστώνω ότι αρχίζει αφενός πρόωρα να γίνεται μέλισσα και να αποκτά μία πιο σφαιρική άποψη μέσα από το μουσικό κομμάτι, πέραν των ήχων που την έχουμε συνδυάσει στο ότι φημίζεται η υποφαινόμενη χώρα (Heavy , Thrash , Power Metal κατά κύριο λόγο), αφετέρου θεωρώ πως βιάζεται κάπως.

 

Οφείλω να ομολογήσω πως οι πλεόν The Ocean Collective , προσπαθούν να προσδιορίσουν μία μουσική ταυτότητα τους, σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο, νομίζω πως είναι ένας δίσκος που ξεπέρασε εντόνος την αρχή του Φανεροζωικού Μεγααίωνας (Παλαιοζωικό Αιώνα) κατά πάρα πολλά σκαλιά πιο μπροστά. 

 

Μία εντυπωσιακή ιδέα , που συνήθως καταντάει και κουραστική από τις πολλές εναλλαγές των ήχων, οι Ωκεάνιοι μουσικοί , νομίζω πως σπάνε αυτήν την παράδοση και δίνουν πλέον κάτι δικό τους, κάτι που θα απασχολήσει πολύ την παγκόσμια μουσική βιομηχανία και πολλά συγκροτήματα να σκεφτούν το θέμα του πειραματισμού και να τολμήσουν. 

 

Στο εξώφυλλο ακολουθείτε η φιλοσοφία του προβληματισμού της Γης , ότι έχει αρχίσει κοινώς σιγά-σιγά να ερημώνει εάν προσέξετε το Background η ότι έχει αρχίσει να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, κάτι που πρέπει να προβληματίσει όλους μας. 

 

Μουσικά βλέπω μία πολύ ωραία συνεργασία με τον Jens Bogren στο κομμάτι της ηχογράφησης καθώς, φημίζεται για τις ηχοληπτικές του ικανότητες. Ένας δίσκος που ήταν έτοιμος από τον Δεκέμβριο του 2019 και πέρασε από 40 κύματα κάνοντας κυριολεκτικά τον γύρω της Ευρώπης (Ισπανία, Ισλανδία , Γερμανία και Σουηδία). Εξαιρετική δουλειά, μπράβο σε όλο το Team που δούλεψε σκληρά!!!

Βαθμολογία: 95/100

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο