George Constantine Kratsas - The First Alchemist (Album Review)

"Η επιστήμη δεν μπορεί να λύσει το ύψιστο μυστήριο της φύσης. Και αυτό επειδή, σε τελευταία ανάλυση, εμείς οι ίδιοι είμαστε μέρος του μυστηρίου που προσπαθούμε να λύσουμε."

~ Max Planck ~

Ο ταλαντούχος μουσικός εν ονόματι Γιώργος Κράτσας , επιστρέφει μετά από την 2η Full Length κυκλοφορία του με τίτλο "Overture Omega" και φέτος δίνει στην δημοσιότητα την 3η ολοκληρωμένη δουλειά "The First Alchemist". Μία κυκλοφορία αρκετά Massive και επιβλητική από τα τύμπανα μέχρι και ολόκληρη την σύνθεση της μπάντας έχοντας ως συμμάχους τους Νικήτα Μανδόλα (W.E.B , Fall Of Order , Floating Worlds) και τον Τάσο Σερεμετή στο Ούτι. Ένα σκοτεινό Soundtrack/Orchestral περιμένει τους δέκτες να συντονιστούν στο άκουσμα του, το οποίο θα εκφέρουμε αναλυτικότερη άποψη στην πορεία.

Μέσα από τις σκοτεινές ορχήστρες και την όλη ατμόσφαιρα που προστέθηκαν από τα πλήκτρα και το Synthesizer σε συνδυασμό με τα Έθνικ στοιχεία που υπάρχουν στην σύνθεση υποδέχονται τον πρώτο Αλχημιστή από μία πολύ όμορφη εισαγωγή. 

Το Intro δίνει συνέχεια μέσα από μία γεμάτη κιθάρα και μία όμορφη συνέχεια , η οποία καταλήγει σε αυτό που'χε αναφέρει ο Νικήτας στο Studio Diary του δίσκου. 

"Στόχος μας στο "The First Alchemist" πρωταρχικής σημασίας ήταν να ακουστούν Massive τα τύμπανα και πιο επιβλητικά".

Νομίζω πως αυτόν τον στόχο, τον επιτεύξανε πολύ σωστά,κάνοντας την Ατμόσφαιρα και το ύφος του ήχου να κινούνται πολύ ρυθμικά δίνοντας μεγάλη βάση στην τεχνική των τυμπάνων, στο Ούτι του Τάσου και τις ελάχιστες πινελιές πιάνου να δίνουν έναν πιο σκοτεινό χαρακτήρα, που εν μέρει θυμίζει την φιλοσοφία των Septic Flesh και αναφέρομαι σαφώς στις πολύ έξυπνες ενορχηστρώσεις που δίνουν ξεχωριστό ηχόχρωμα προσφέροντας στον ακροατή πολλές εικόνες, από μάχη αρχαίων ημών προγόνων, Soundtrack Video Games και μία πινελιά Ανατολής με αφετηρία της παράδοσης, το Ούτι.

The Dark Materials ένας πιο Creepy ήχος φαίνεται να δίνει ρυθμό στο όλο σύνολο με την κιθάρα να συνοδεύει πολύ μυστήρια αυτό το πολύ ξεχωριστό ταξίδι που προκαλεί. 

Εδώ θα ομολογήσω πως έχουν και λίγο την πινελιά των Fleshgod Apocalypse καθώς και την φιλοσοφία του Babel's Gate των Septic Flesh τα ντραμς σε αυτό το σημείο γίνονται πιο Progressive και τεχνικά με την πολύ δομική θα πω εναλλαγή να φαίνεται τόσο όμορφα, λες και τελειώνει ένα κεφάλαιο βιβλίου και γυρίζεις σελίδα με απόλαυση και όχι με την απότομη εναλλαγή που διαπιστώνουμε σε αρκετούς ήχους διαφόρων μπαντών.

 

Εδώ έρχομαι στην στιγμή που περίμενα πως και πως και αναφέρομαι σαφώς στην πινελιά της Mora των Dimlight. Εισαγωγή που θυμίζει θα έλεγα λίγο το τρομακτικό συναίσθημα, καθώς η συνέχεια με κάνει να νοσταλγώ τους τελευταίους δίσκους των Meshuggah. Αλλαγή και παύση με την ατμόσφαιρα να δίνει πάτημα στην μελωδική φωνή και στην συνέχεια να πατάει γερά και εδώ "Arcane Might , Breathes Life Into This Foul , Mass Of Silver And Ruuuust!!!". 

Απλά ο τρόπος που μπαίνει είναι εξαίρετος, στην αρχή με προβλημάτισε το "Μπερδεμένο" Progressive των ήχων , αλλά τελικά είναι εξαιρετικό! Ένα κομμάτι που θέλει αρκετή ακρόαση για να το κατανοήσει κανείς εντόνος. Clockwork Giant , ο τίτλος θα έλεγα πως μου θυμίζει λίγο Captain Clock των Jinjer , αλλά καμία σχέση γιατί η θεματολογία , είναι τελείως διαφορετική!

Cataclysm κομμάτι που ξεκινάει απαλά, με μία κιθάρα να σε καθοδηγεί στην ηρεμία της βροχής ρομαντικά και στην συνέχεια , ο μεγάλος κατακλυσμός , η Θεία δίκη των πολιτισμών που διέλυσαν την ίδια την φύση και ακόμα την διαλύουν. Κιθάρα που συνεχίζει επιθετικά , ορχήστρα που σε σαγηνεύει και εναλλαγή που η ροή της κρατάει όπως ένα μεγάλο φαινόμενο, σαν να μας περιγράφει συμβάντα.

Είναι σαν να ακούς ένα κομμάτι σε 3 κεφάλαια: Μελωδία, Επιβλητικότητα, Ανατολή ήχου. Πλήκτρα που με γυρνάνε πίσω στην εφηβεία μου και σκέφτομαι έντονα τους ήχους του Crash Bandicoot στις Αραβικές αποστολές του Crash. 

Η συνέχεια εκθαμβωτική με το πως γυρίζει στο πιο γρήγορο και στο πιο γεμάτο, άλλο να σας το λέω και άλλο να το ακούτε! Ποικιλία ηχοχρωμάτων που δεν σε κάνουν να βαριέσαι, ήχοι που σε προκαλούν περισσότερο να γίνεις έντονος ακροατής και μία δομή ΑΨΟΓΗ!

 

The Ark Of The Covenant εδώ τα τύμπανα ξεκινάνε πιο Technical Death Metal και πιο συγκεκριμένα με κάνουν να σκέφτομαι δίσκους των Nile , εξαίρετη τεχνική στις κιθάρες που δίνουν πολλούς ήχους και με τα πλήκτρα να δίνουν κατι ξεχωριστό. 

Η Αλλαγή πάει σε πιο δύσκολο και χαμηλό παίξιμο καθώς κάποιοι αναφέρουν πως το χαμηλό παίξιμο είναι εύκολο, όχι κύριοι μεγάλο λάθος είναι πάρα πολύ δύσκολο καθώς δένει τέλεια με το γρήγορο ούτι και την κιθάρα να γίνεται πιο δυνατή!

Sigillum Dei κάποιος φαίνεται να κινήθηκε σε ένα πιο ανατολήτικο μονοπάτι , καθώς το Instrumental σου δίνει την εντύπωση του μυστηρίου και ενός Video Game που'χει ροή στο κυνήγι του θησαυρού....Ότι πλησιάζει!

 

Τίτλοι τέλους με το Lost Archives εδώ θα το πω....Όταν ο ακραίος ήχος αντάμωσε με την Μέση Ανατολή δημιουργήθηκε κάτι πολύ-πολύ-πολύ......Βαθύ! Σε αυτό το κομμάτι φαίνεται να χάνεται η ισχυρότητα του Αλχημιστή καθώς αγνοείται η χάρη της υποφαινόμενης δύναμης. Αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς εκ πρώτης όψεως μέσα από το Βιολιστικό αν μου επιτρέπετε πλήκτρο που μου θυμίζει ήχους από την γαλλική ταινία Vidocq (Ταινία βασισμένη στο βιβλίο του Αλχημιστή). 

Στην κιθάρα και τα τύμπανα διαπιστώνουμε την παράνοια του Αλχημιστή που έχασε τις δυνάμεις του και προσπαθείς να τις ξαναβρει, νομίζω πως ο ήχος είναι χαρακτηριστικός , καθώς δίνει τίτλους τέλους με ένα τόσο επαγγελματικό τέλος!!!

Είναι ένας δίσκος που έχει πολύ μέλλον, αξίζει να συζητηθεί αλλά και να ακουστεί. Ένα πόνημα που αναφέρεται σε συνθέσεις ενός αρκετά ταλαντούχου συνθέτη , που έδωσε άλλη μία ξεχωριστή πινελιά, ένας δίσκος αρκετά Challenging όπως αναφέρθηκε και είναι κάτι απόλυτο λογικό εφόσον "Αντίπαλος" τους ήταν , άλλο ένα κομψό πόνημα και αναφέρομαι σε αυτό της περσινής χρονιάς, το "Overture Omega" , τον 2ο προσωπικό δίσκο, που κυκλοφόρησε τον Γενάρη του 2019. 

 

Τέσσερα παιδιά ένωσαν τις μουσικές δυνάμεις τους και πρόσφεραν κάτι πολύ εξαιρετικό, κάτι εντυπωσιακό που αξίζει να σημειωθεί πως μετράει για Soundtrack Video Game. Συνθέσεις με ρίσκο, πειραματισμός Φουλ, σκληρή δουλειά και υψηλή αφοσίωση είναι τα όπλα των υποφαινόμενων , ο δίσκος θα πω πως έχει δώσει και πινελιές από Horror παιχνίδια π.χ Medievil και άλλα πολλά ηχητικά/μουσικά ερεθίσματα από ταινίες και άλλα είδη μουσικής.

Μία δουλειά που αξίζει να προωθηθεί, μεγάλο Respect που για άλλη μία φορά η Ελληνική σκηνή , αντέχει και προσφέρει πολύ πράμα. Ο δίσκος είναι διαθέσιμος στο Bandcamp και σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!!! Support Greek Scene!!!

 

Βαθμολογία: 90/100

 

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο