Μία συναυλία για φιλανθρωπικό σκοπό στην υγεία του David Prudent

Αναρτήθηκε από την
0

Kosmogonia - Enthrone The Gods (Album Review)

Αναρτήθηκε από την

"Πάντα Ιδών Διός Οφθαλμός και πάντα νοήσας."

~ Ησίοδος ~


Οι θεοί είναι εδώ και αυτό μας το επιβεβαιώνουν οι Αθηναίοι Kosmogonia, ένα συγκρότημα που ξεκίνησε την πορεία του το 2015 με τελείως διαφορετικό στυλ, πιο γκρουβάτο από τους Κώστα Μαγαλιό και Χρήστο Δρούσο στις κιθάρες, συμμετείχαν στο Astarte Fest Vol. I. Πλέον στην δημοσιότητα έδωσαν την Debut κυκλοφορία τους με τίτλο "Enthrone The Gods" μέσω της Cronus Production. Η κυκλοφορία με την οποία είναι έτοιμοι να μας ταξιδέψουν, σε έναν αρχαιοελληνικό κόσμο και να μας διδάξουν την χάρη της ιστορίας μας συνοδευόμενη από οπερετικά φωνητικά, βαρβάτες κιθάρες,επιβλητικά Growl και πολλά Folk Metal στοιχεία.


Ο δίσκος ξεκινάει τελείως ατμοσφαιρικά, με έναν αρχαιοελληνικό μονόλογο που σε βάζει για τα καλά στο κλίμα, δίνοντας την εντύπωση πως οι θεοί πλησιάζουν και είναι εδώ, φίλες και φίλοι The Gods are Near, το οποίο υποδέχεται το Elysian Fields , εκεί που ο μεγάλος παράδεισος σε ταξιδεύει, μέσα από ένα Gothic ηχόχρωμα όπου το Φλάουτο της Ισμήνης, παντρεύεται έξοχα με τις μελωδίες των συνθέσεις, οι οποίες με κάνουν να νοσταλγήσω, τα πρώτα βήματα των Within Temptation και πιο συγκεκριμένα σε αυτά του "Mother Earth". 
Τα σοπράνο φωνητικά της Μάγια δίνουν μία διαφορετική νότα, σαν να μας δείχνουν πως η Ηγεσία του Κρόνου ήταν εκεί με μνηστή του, την Ρέα.

Το ομώνυμο δείχνει την οργή στις κιθάρες που προκαλεί και μία επιβλητικότητα, μου φέρνει έναν συνδυασμό μεταξύ Amon Amarth & Eluveitie κάτι που το αντιλαμβανόμαστε και στα Growl που δείχνουν την επιβλητικότητα των σκληρών φωνητικών, πράγμα που καταλήγει σε "Beauty and the beast" , ακούγεται κλισέ, τολμηρό αλλά φαίνεται πως το πλάγιασαν πολύ καλά σε συνδυασμό με τις ορχήστρες που είχε προσθέσει ο Κομοτηναίος Μαρίνος Τόκας , ο οποίος έχει συμβάλει στις ορχηστρικές συνθέσεις του δίσκου.

Το κομμάτι αυτό κατά κύριο λόγο θα πω πως πιο πολύ, φέρνει στο μυαλό μου κάτι πιο μελωδικό, όπου τα Epic στοιχεία χαϊδεύουν διακριτικά και απαλύνουν αυτό το επιβλητικό ηχόχρωμα, δίνοντας και ένα ωραίο Progressive συστατικό το οποίο μετατρέπεται από το πιο έντονο στο πιο Soft ύφος. 
Η μόνη μου ένσταση βρίσκεται στο Ρεφραίν στο οποίο διακρίνω μία επανάληψη, νομίζω πως αν δεν έβαζαν την φωνή στο τελευταίο Tempo έχοντας μόνο την μουσική σε πιο δυνατό ύφος η πιο γρήγορο ριφ, θα'ταν τέλειο όπως και να'χει νομίζω πως το φινάλε με το αρχαιοελληνικό τέλος, είναι κάτι που σου μένει για τα καλά και σε αποζημιώνει με τον καλύτερο τρόπο.

Raven's Call και το μεγάλο κάλεσμα του Κορακιού αφοσιωμένο στον θεό Απόλλωνα. Για μένα το κομμάτι που περίμενα πως και πως στην περίοδο των ακροάσεων (Να επισημάνω πως έχει γίνει και το πρώτο τους Video Clip). 
Τα πλήκτρα σου θυμίζουν μία νότα και σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο Rivendell και ταξιδεύεις με τις οπτασίες των ξωτικών η με τις σειρήνες και τις μούσες που σε ταξιδεύουν σε γοητευτικά μέρη. Για να είμαι ειλικρινής, αν δεν ήξερα ότι έχουν στο Line Up γυναίκα, ίσως και να έλεγα ότι έχουν Guest την Ηλιάννα των Enemy Of Reality.  
Ταιριάζουν απίστευτα τα οπερετικά με το Growl , τα αρχαία στην αφήγηση της μέσης του κομματιού, δίνουν μία πιο έντονη αρχαιοελληνική χάρη και μας κάνουν να αισθανόμαστε περηφάνια για την αρχαιοελληνική ιστορία μας.

Dionysian's Song εδώ θα πω πως αλλάζει το ύφος τους και μου φέρνει στο μυαλό λίγο τους αγαπημένους μου Korpiklaani, γιατί το λέω αυτό; γιατί σου έρχεται να πιάσεις μία νταμιτζάνα κρασί και να την αδειάσεις χορεύοντας υπό τους ρυθμούς ενός εορταστικού κλίματος όπως αυτό των διονυσιακών μυστηρίων. 
Ξαφνικά εκεί που βιώνεις το γλέντι , ξαφνικά νιώθεις μία εναλλαγή που θυμίζει το Fear Of The Dark των Iron Maiden αλά πιο γλεντζέδικο!!! HEY HEY και πάμε για κρασιά!

Melody Of Persephone μας καλεί η Περσεφόνη στον κάτω κόσμο , σαν όμορφο άσμα μέσα από τις σκοτεινές σελίδες του Άδη.  
Εδώ θα πω πως θυμίζει έντονα το Father Of The Wolf των Amon Amarth αλλά με δικές τους παραλλαγές, κάτι που είναι πολύ σπάνιο στον μελωδικό ήχο, εξαιρετικό!!! Μου αρέσει η γρήγορη εναλλαγή της κιθάρας , είναι νομίζω που θα μείνει έντονα στο αυτί του εκάστοτε ακροατή.

One Lost Army ίσως το πιο μελωδικό κομμάτι τους, που με γυρνάει στις μελωδίες των Leave Eyes , ίσως και να είναι και αυτό το κάτι που μου το θύμισε αυτό. Κομμάτι που με γυρνάει πίσω σε πιο τελετουργικούς ήχους, πιο ατμοσφαιρικούς αλλά ίσως και πιο απλούς καθώς ακούμε τον Κώστα να τραγουδάει με καθαρά φωνητικά και όχι με Harsh.

The Legacy Of Myrmidons και η κληρονομιά των Μυρμιδόνων είναι εδώ και μας καλεί να δούμε όλον τον πλούτο της αξίας των προγόνων μας στην Φθία, την Σημερινη Νοτιοανατολική Θεσσαλία. 
Όλο το κομμάτι ένα σημείο που απλά σε βάζει από πιο μελωδικές δομές σε πιο γκαζάτους ήχους.

Daughter Of Zeus και όταν ο Απόλλωνας πλαγιάζει με την χάρη μίας μούσας εν ονόματι Ελλάς! Άλλο ένα μελωδικό κομμάτι , στο οποίο δίνει μία έξοχη ερμηνεία σε ένα κομμάτι που ερμηνεύει τέλεια το κομμάτι αυτό.

Τρίηρης και το μεγάλο πολεμικό καράβι είναι έτοιμο να σαλπάρει προς τις εμπόλεμες ζώνες. Πιο Viking χροιές και πιο επικές συνοδεύοντας το με τα γυναικεία φωνητικά της Maya. Κομμάτι που έχει πολύ έντονα το επιβλητικό ύφος της κιθάρας, τις ιαχές που φωνάζουν το κλασικό "ΧΟΥ ΧΑ!
Θα μείνω στην πινελιά του Φλάουτου αλλά και των πλήκτρων που συνδυάστηκε πάρα πολύ καλά και στην οργή των Growl!!! "We Are The Rise For We Are The Sons Of The Gods"

Pandora's Fall όταν πέφτει η Πανδώρα και απλά έρχεται η μεγάλη κατάρα από το προσωπικό της δώρο/κουτί! Αφήγηση με ερμηνεία από πίσω, πείτε μου έναν που θα το σκέφτονταν πέραν των Eluveitie στο "Helvetios" , νομίζω ότι τα λόγια είναι περιττά και πρόκειται για έναν από τα καλύτερα φινάλε του δίσκου!

Δεν ξέρω από που να αρχίσω και από που να τελειώσεις. Ένας συνδυασμός οργής και επίκλησης θεών είναι αυτή η χημεία φωνητικών, μπορώ να ακούω για όλες αυτό το τόσο γκρουβάτο ριφ που θυμίζει τόσο έντονα τους Amon Amarth, τον πειραματισμό της Folk μουσικής με τον ακραίο ήχο της κιθάρας και το όλο φάσμα ιδεών που έχει μπει. Εναλλαγές τρομερές, Gothic στιγμές, μελαγχολικές μα και πιο οργιακές! 

Τρομερή παραγωγή από τον Αθανάσιο καραπάνο (Athlos) , τρομερή δουλειά ο Μαρίνος μαζί με τον πληκτρά Οδυσσέα Πούλο όπου αποδείχθηκαν μεταξύ τους ένα τέλειο δίδυμο ορχηστρικών ιδεών. με τρομερές ιδέες, ωραίο ξεκίνημα ως μπάντα και μεγάλη θεματολογία στην αρχαία Ελλάδα, δεν είναι αυτό το κλισέ που βλέπεις συχνά, αλλά κάτι πιο πλούσιο. 

Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνω ότι δίνεται μεγάλη βαρύτητα στα κεφάλαια της Αρχαίας Ελλάδα και μένα προσωπικά με κάνει πολύ ευτυχή αυτό το γεγονός. Αν αυτή η κυκλοφορία έχει μέλλον, ποίος ξέρει η επόμενη δουλειά τους τι θα έχει μέσα στην σύνθεση των κομματιών. 
Πρόκειται για έναν δίσκο που σου αφήνει ένα ωραίο συναίσθημα, τρομερό πάθος στην μουσική τους, φοβερό δέσιμο και στο μόνο που θα διαφωνήσω , είναι πως περίμενα περισσότερη ένταση στα ντραμς. 

Το εξώφυλλο αν και είναι αρκετά Gothic μέσα από τα χρώματα και το όλο αυτό ατμοσφαιρικό Concept με την κοπέλα δίνει και μία αύρα Ελληνικής προέλευσης, μέσα από το σκούρο μπλε και το ανοιχτό Μωβ το οποίο περιβάλλεται λες και αντιλαμβάνεσαι θεότητες μέσα από τους ίδιους τους αστερισμούς.

Αγάπησα το όλο κλίμα των εικόνων που σου δημιουργεί η σύνθεση των κομματιών, το θεωρώ πολύ ξεχωριστό, επιτέλους βγήκε μία Folk Metal μπάντα εδώ στην Ελλάδα, που σέβεται τις ρίζες της. 

Τουτέστιν, φίλε ακροατή θέλεις να ταξιδέψεις σε αρχαιοελληνικούς πολιτισμούς η να βιώσεις διάφορες μουσικές εμπειρίες με βάση την Αρχαία Ελλάδα; Άκου το συγκεκριμένο Άλμπουμ που δεν θα σε κάνει να βαρεθείς ούτε ένα δευτερόλεπτο και τέλος να αναφέρω την περηφάνια μου, σχετικά με την αξία του "δικού" μας Μαρίνου Τόκα, ο οποίος απέδειξε για άλλη μία φορά την αξία του ως ένας καταξιωμένος μουσικός στο κομμάτι των ορχηστρικών ήχων όπως εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά.
Περιμένουμε περιοδεία και live στην Θράκη όπως και ότι αναμένεται να πραγματοποιηθεί ένα Release Party για να προωθηθεί η δουλειά τους στις αρχές Σεπτεμβρίου!!!


Βαθμολογία: 87/100


Για το Rock Da Vinci,
Φαν Βαλ Νουέβο

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Comments