Illusory - Crimson Wreath (Album Review)

"Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα."

~ Κωστής Παλαμάς ~

Πριν από αρκετό χρονικό διάστημα , συγκεκριμένα την Κυριακή των Βαϊων , είχαμε την τιμή να παρευρεθούμε σε ένα Meeting με πολλούς συναδέλφους, αδέρφια και φίλους από την "Επίδαυρο" των Webzines/Magazines/Ραδιόφωνα απ' όλη την Ελλάδα (Metalradio.gr , Blow Your Speakers , Metalourgio , Rock Hard , Noizy.gr , Metal Hammer Etc.) στην προ ακρόαση του κατά σειρά 3ου Full Length δίσκου των Illusory με τίτλο "Crimson Wreath" που σήμερα κυκλοφόρησε μέσω της Ιταλικής Rockshots Records! Εν τάχει ας πούμε 2-3 λόγια περί του παρόντος που δηλώσαμε στο εν λόγω πόνημα , όπου υπήρξαν επικρίσεις του στυλ "Πιστεύω είναι κουραστικό για βινύλιο να έχετε 14 κομμάτια σε έναν δίσκο" , ενώ υπήρχαν πολλοί θετικοί σχολιασμοί του τύπου "Απλά κοπανιέμαι" η "πολύ αξιέπαινη δουλειά" γενικότερα υπήρξε ένα πολύ θετικό Feedback προς το νέο δημιούργημα των Prog/Power Heavy Metallers από τον Μοσχάτο και ήρθε η ώρα να γραφτούν οι εντυπώσεις που άφησε σε εμάς , εδώ στο Rock Da Vinci.

Αρχικά θα ξεκινήσω από το εικαστικό κομμάτι , που σύμφωνα με τις εικόνες που μας στάλθηκαν στο Mail σχετικά με το "Booklet" του νέου δίσκου , οφείλω να ομολογήσω πως όλο το σύνολο είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι με ωραία χρώματα , όμορφες εικόνες που άλλες θα σε κάνουν κιόλας να αισθανθείς περηφάνια για την Ελληνική ιστορία.

Ξεκινάμε με το εναρκτήριο Besetting Sins , το οποίο ήταν και ο προπομπός για την νέα τους κυκλοφορία , εν ολίγοις το πρώτο τους Single! Ένα πολύ δυναμικό ξεκίνημα με γρήγορες κιθάρες , τρομερό το πιάνο και μία κραυγή του Dee που δείχνει πολύ ταιριαστά το Ποιόν του! Το πλήκτρο θα έλεγε κανείς ότι δίνει και μία μικρή πινελιά που θυμίζει ξεκάθαρα κάτι πιο Έθνικ για έναν περίεργο λόγο! Ένα ωραίο ξεκίνημα δίσκου που δένει πολύ καλά με αυτό που θέλουν να δείξουν καθώς μουσικά σου δίνονται στο μυαλό εικόνες από ηχοχρώματα όπως είναι αυτά των Iron Maiden , Queensryche κυρίως όπως και λίγο θυμίζει μερικά ερεθίσματα από τους Hammerfall!

Θα μείνω σε ένα σχετικό "Outro" που κρύβει την εξαιρετική κλασική κιθάρα , η οποία σε ταξιδεύει υπερβολικά και σου φέρνει στο μυαλό τους ήχους μίας Μεξικάνικης κιθάρας η οποία έδεσε πολύ όμορφα με το όλο Feeling στο σύντομο Acedia , νομίζω πως είναι ένα σημείο που πραγματικά αγάπησα και θα άκουγα ξανά και ξανά! Νομίζω ότι εδώ ο Δημήτρης Φάκος έκανε μία άριστη δουλειά ταιριάζοντας με την αφήγηση του Paul Logue!

Χαλαρώνουν οι ρυθμοί στο ομότιτλο κομμάτι στο οποίο ο τραγουδιστής δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας θα χαρακτηρίσω αν μου επιτρέπετε αγαπητοί αναγνώστες! Ένα πολύ ατμοσφαιρικό κομμάτι που προσωπικά θα έλεγα ότι ερμηνεύετε η θλίψη , η λύπη και η στεναχώρια σε κάτι πιο ρεαλιστικό! Στην πραγματικότητα δηλαδή και μέσα από την κιθάρα του Γιώργου , έρχεται από το πουθενά ένα ξέσπασμα και αρχίζουν όλα να αλλάζουν και να σου προκαλεί την τάση να κοπανηθείς και να μετατρέπεται ο ήχος σε κάτι πιο Heavy , κοινώς φαίνεται πως έχουν καταφέρει να βρουν την σωστή δομή για έναν σωστό Progressive/Heavy Metal ήχο!!

Immortal No ένα κομμάτι που ξεκάθαρα έχει ένα εναρκτήριο που σε μένα φέρνει στο μυαλό τους Nightwish , από το ριφ μέχρι και το όλο ξεκίνημα που καταφέρνει να μετατραπεί διακριτικά σε κάτι πιο γρήγορο και ίσως πιο επικό!

All Shall Fade μία ωραία συνοδεία ενός πιάνου , που μου φέρνει στο μυαλό κάπως στο μυαλό συμφωνία του Beethoven , μέσα από τις πιανιστικές μελωδίες του Αλέξανδρου Ρουμελιώτη που ξεκινάνε με χαλαρούς ρυθμούς και προετοιμάζουν τον ακροατή για το απόλυτο κρεσέντο που συνέβη στο αμέσως επόμενο All Blood Red , νομίζω ότι συνολικά όλο το Concept έδεσε άρτια , με μία πολύ πιο γρήγορη έκδοση και ταυτόχρονα μελωδική!

Στο The Voice Inside Me όπου ερμηνεύει ο Stiver Graunne , είναι ένα μέρος αφηγηματικό που συνοδεύει το St Forsaken όπου εκεί συνεχίζεται η επικούρα εν μέρει του ήχου και νομίζω ότι είναι μέχρι στιγμής ένα ALbum που ακούω με απόλυτη ευχαρίστηση , όπως και το συγκεκριμένο κομμάτι , ειδικά στις εναλλαγές των ήχων που γίνονται κάποια πιο τεχνικά Σκαμπανεβάσματα και γίνονται εναλλαγές σε πιο Χέβι Μέταλ ξεσπάσματα , είναι νομίζω μία ιδανική σειρά ηχοχρωμάτων , που ανεβάζει ένα σκαλί πιο πάνω στον επαγγελματισμό τους, τους Illusory!

Ashes To Dust , το κομμάτι μέσα στο οποίο ερμηνεύει μία αφήγηση στα αρχαία Ελληνικά ο περίφημος ηθοποιός , Γρηγόρης Βαλτινός , όπου το συγκεκριμένο σημείο είναι για μένα μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου , ένα σημείο που σου προκαλεί την απόλυτη ανατριχίλα με την Ακουστική να'ναι τόσο ατμοσφαιρική σαν να σου δημιουργεί εικόνες επικής μάχης στο μυαλό! Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του δίσκου για μένα!

A Poem I Couldn't Rhyme και το μήνυμα εστάλη μέσα από τους ρυθμούς τους μίας πιο μελωδικής και ταυτόχρονα Heavy Metal ηχητικής που με πάει άμεσα στο "Out Of The Silent Planet" των Iron Maiden για έναν περίεργο λόγο αλλά σε κάτι πιο προσωπικό!

Past Forever Last Ένας συνδυασμός μεταξύ μελωδίας και μπαλάντας μελαγχολικής θα το χαρακτήριζα κυρίως και μέσα από τους στίχους αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι κάτι ξεχωριστό και προσωπικό!

The Isle Of Shadows από τα αγαπημένα μου κομμάτια που θυμίζουν πολλά σημεία κάπως τους Fates Warning και τους Queensryche σε ένα κομμάτι! Αυτό το Progressive σε συνδυασμό με τις σοπράνο φωνές ταιριάζει απίστευτα! "Can't See The Rainbow , Can't Stop Your Tears" , και η χροιά στην φωνή μαζί με την κιθάρα και το όλο σύνολο ταιριάζουν πολύ ιδιαίτερα , ενώ το φινάλε με την αφήγηση του ιθύνων νου και κιθαρίστα της μπάντας , Γιώργου Παπαντώνη ταίριαξα πολύ καλά! 

Agony's Last εδώ τοποθετείτε στην εισαγωγή η μελωδική φωνή της Μαίρης Τύρου που κούμπωσε κάπως πιο.... Μαγευτικά το όλο σύνολο του κομματιού! 

Fortress Of Sadness για μένα το τέλειο φινάλε αυτό το κομμάτι καθώς Σοπράνο φωνητικά , γρήγορες κιθάρες και μία ατμόσφαιρα εξαιρετική μέσα από την Όπερα των Νάνσυ Μοσχοπούλου (Fortis Ventus) και Αναστασία Παπαδοπούλου (Upon Revival) και τις εναλλαγές που κρύβει αυτό το κομμάτι δίνουν ένα σύνολο πολύ ικανοποιητικό! 

Ένα 10λεπτο μουσικό ταξίδι που κρύβει τρομερές ερμηνείες όπως είναι μία εξ' αυτών και της Ophelia Baudelaire και του Γρηγόρη Κοιλακού (Fortis Ventus) που δίνουν συνολικά ένα σύνολο ήχων καταπληκτικό σαν να δίνεται ρεσιτάλ σύνθεσης εδώ! Κατάφεραν να ταιριάξουν συμφωνικά στοιχεία , με Progressive και πιο Heavy Metal , νομίζω πως το πείραμα πέτυχε με το φινάλε του πιάνου να σε απογειώνει νοσταλγώντας κάπως το εμβληματικό "Lost Reflection" των Crimson Glory!

Πρόκειται για έναν δίσκο , ο οποίος σηκώνει πολλά κιλά μουσικής τρέλας , θα χαρακτηρίσω! 14 κομμάτια που κάποιος θα έπεφτε και στην παγίδα του ότι "ααα δεν θα κάτσω να ακούσω!". Σε αυτό προσωπικά διαφωνώ κάθετα , είναι μουσική , το βλέπουμε σαν να βιώνουμε μία θεατρική παράσταση , γιατί ουσιαστικά εάν κανείς το καλοσκεφτεί , κάτι τέτοιο είναι! Αυτό μας το δίνουν απλόχερα οι Illusory και κάπως έτσι για άλλη μία φορά αποδεικνύουν ότι δίκαια καταφέρνουν κοντά 30 χρόνια τώρα και εντυπωσιάζουν με την μουσική και το πάθος που κατέχουν!

Μία καταπληκτική παραγωγή , με καθαρό ήχο , με υψηλές προσδοκίες και θεωρώ ότι θα'ταν πιο καλό να τοποθετηθούν 10 αντί για 14..... Είναι πραγματικά μεγάλος αριθμός κομματιών , ενώ ακούγεται άρτια , φωνητικά έχει μία αρκετά καλή δομή το όλο Album , προσωπικά θα ήθελα λίγο παραπάνω σόλο κιθάρας και ίσως περισσότερο "παιχνίδι" θα πω σχετικά με το πειραματικό κομμάτι της σύνθεσης , αλλά όπως και να'χει βγήκε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα! 

Δεν λέω ότι δεν είναι καλό , ούτε ότι είναι πολύ καλό , ίσα-ίσα είναι ένα πολύ τίμιο αποτέλεσμα , με μία αρκετά καλή ακουστική , με αγαπημένο σαφώς το Fortress Of Sadness , την αφήγηση του Γνωστού ηθοποιού στο Ashes To Dust , το Power Tempo στο Crimson Wreath και φυσικά την κλασική κιθάρα στο Acedia , για μένα είναι ένα από τα αγαπημένα μου σημεία που με άφησαν άναυδο , αλλά δεν θα μπορούσα να παραβλέψω την μπαλάντα Past Forever Last , όπου με ανατρίχιασε απίστευτα η θεματολογία των στίχων του συγκεκριμένου κομματιού! Όλα αυτά μαζί είναι σημεία που σου μένουν για τα καλά και νομίζω πως το συμβόλαιο με την Ιταλική Rockshots Records είναι το κλειδί για να ξεδιπλώσουν περισσότερο τους μουσικούς ορίζοντες τους και να κάνουν πάρα μα πάρα πολλά πράγματα και θεωρώ πως αυτό αναμένεται να γίνει και στον επόμενο και κατά σειρά 4ο δίσκο τους!

Όπως και να'χει αυτό ήταν ένα πολύ καλό και τίμιο Album , που αξίζει να ακουστεί , να διαβαστεί και γιατί όχι να μην στηριχθεί! Νομίζω ότι εδώ για άλλη μία φορά η Πρωτεύουσα έβαλε Goal στον σκληρό ήχο!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους όλης της Ομάδας του Rock Da Vinci , που είχαμε την μεγάλη τιμή να ανταμώσουμε έστω και διαδικτυακά με φίλους , γνωστούς , συνοδοιπόρους κ.ο.κ (Άσχετα είτε με αντιπάθειες η συμπάθειες δεν έχει σημασία αυτά είναι καθαρά προσωπικά) Είμαστε στην ίδια πλεύση , στην ίδια ευθεία , τουτέστιν είμαστε κατ' εμέ συνάδελφοι! Ένα τεράστιο ευχαριστώ στους Illusory για την πρόταση που μας κάνανε , στο να παρευρεθούμε και εμείς στην προ ακρόαση του νέου τους δίσκου! Ακούστε το Album , εάν γουστάρετε Power/Progressive Metal , αυτό νομίζω πως είναι άλλο ένα πόνημα , που θα σας συναρπάσει!

Βαθμολογία: 85%

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο