Grab - The Inevitable Filth Of Mankind (Album Review)

"Η Γη έχει επιδερμίδα και αυτή η επιδερμίδα έχει ασθένειες. Μια από αυτές τις ασθένειες λέγεται άνθρωπος."

~ Friedrich Wilhelm Nietzsche ~

Οι Αθηναίοι Black Metallers , Grab είναι το δεύτερο συγκρότημα του Wrath (Dødsferd) που ξεκίνησαν το 2006 , παίζοντας Black Metal βγαλμένο από τις παλιές ρίζες του 90 και πάντοτε πιστοί στους Πατέρες του Νορβηγικού και Ελληνικού Black Metal ήχου! Το 2008 κυκλοφόρησαν το Debut Album τους με τίτλο "Plague" , ενώ πριν από περίπου έναν μήνα δώσανε στην δημοσιότητα τον διάδοχο του , ονόματι "The Inevitable Filth Of Mankind" που κυκλοφόρησε στις 23 Μαρτίου μέσω της F.Y.C Records και είναι διαθέσιμο και αυτό σε Limited Edition 100 Copies σε μορφή κασέτας. Ένα Album που θα μπορούσε να πει κανείς , ότι είναι ο ορισμός του συναισθήματος της ανθρωπότητας όσον αφορά το θέμα κράτος , σύστημα , μάζα!

Ο δίσκος ξεκινάει με έναν κλασικό Black/Thrash Metal ήχο , που αποτελεί σήμα κατατεθέν καθώς πειραματίζονται στο κομμάτι του Old School ακούσματα των 80's - 90's έχοντας ως μουσικούς "Θύτες" μπάντες όπως οι Celtic Frost , Mayhem , Destroyer 666 , Desaster , Slayer , Sodom κ.ο.κ! 

Ως εναρκτήριο αρχικά να πω ότι σε σχέση με το Debut του 2008 , έχουν καταφέρει να βρουν την σωστή ροή και να πάρουν που λένε τον ίσιο δρόμο προς κάτι πιο επιβλητικό και δυνατό καθώς κατά την προσωπική μου άποψη , θεωρώ ότι ήταν αφενός Old School Black Metal , αλλά τώρα αισθάνομαι ότι έχουν "απλώσει" με ελευθερία της μουσικές τους απόψεις και αυτό είναι και το πιο σημαντικό! Αυτό συμβαίνει στο πρώτο κομμάτι "Standing Breathless From A Struncured Space".

Την συνέχεια στην όλη τόσο σκοτεινή , συνάμα επιβλητική οπτασία της μουσικής το "In The Hand Of Inevitable" , διαπιστώνουμε ότι ο ρυθμός είναι ίδιος , σαν να υπάρχει συνεννόηση στον ήχο τους , ενώ από το 5ο λεπτό και μετά ο ήχος τους γίνεται χαοτικό και κολασμένος σαν να ακούς το "Dawn Of The Angry" των Morbid Angel, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό έως καθόλου! Βλέπεις γενικότερα στο συγκεκριμένο κομμάτι ένα χάος συναισθημάτων και τάση για την ύπαρξη της λάσπης και του σκότους , κοινώς κυριαρχεί αυτή η Μαυρίλα στον ήχο τους , που σε συνδυασμό με τις μελωδίες διατηρείται άρτια!

A Hollow Figure From The Past εδώ νομίζω πως τηρείται το Black Metal που προβλέπεται όπως αρμόζει να προβλέπεται, ένα κομμάτι αρκετά γκαζάτο και ταυτόχρονα η απόλυτη σαπίλα του εν λόγω κομματιού!

Altar Of Revenge η ώρα της εκδίκησης και της οργής καθώς μέσα από τους δαίμονες της ψυχής βγαίνει ο θυμός και συμβιβάζεται με την μαυρίλα της πραγματικότητας! Ενώ στο 03:30 και μετά παρατηρούμε πως από το πιο αργό καταλήγει στο πιο γρήγορο σαν να θύμιζε το Hallowed Be Thy Name των Iron Maiden στο πιο Black και σου προκαλεί τάση για Mosh Pit με αποτέλεσμα να το ακούς ευχάριστα!

Evil Unbound Ο ορισμός της απόλυτης κακίας μέσα από τα φωνητικά του Wrath που ακούγονται αρκετά ενδιαφέροντα , με επιβλητικές μελωδίες που σε κάνουν να κρατήσεις ένα ωραίο ταξίδι!

Our Star Of Chaos Shines Supreme , ένα κομμάτι που ως τίτλους τέλους , δίνουν μουσικά το έναυσμα για κάτι πολύ ιδιαίτερο , το οποίο καταλήγει σε κάτι αρκετά πιο ατμοσφαιρικό και Black ταυτόχρονα λες και ο χάρος οδηγεί με μία βαρκούλα προς τον κάτω κόσμο τις ψυχές και από κει , αρχίζουν έντονα να αχνοφαίνονται τα άστρα!

Λοιπόν συνολικά είναι ένα γνήσιο , κλασικό Black Metal Album που κατ' εμέ θα μπορούσα να πω ότι ήταν και λίγο Safe συνθετικά , χωρίς πολλά-πολλά καθώς είχαν στόχο να διατηρήσουν το Old School ύφος! επικροτείται το γεγονός ότι δεν πέσανε στην παγίδα της DIY παραγωγής , καθώς φαίνεται να'ναι πιο μαζεμένη σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους , άρα αυτό μας δείχνει μία αξιέπαινη πρόοδο από την άποψη ήχου! Μου αρέσει να βλέπω συγκροτήματα που αφενός κρατάνε τον χαρακτήρα τους , αλλά δεν μένουν στάσιμοι! Το μόνο που έχω ως κύρια επίκριση και οφείλω να το πω... Είναι πως υπήρχε ένα μοτίβο χωρίς εναλλαγές πολλές , με αποτέλεσμα να είναι σφάλμα να δώσουν στην δημοσιότητα ένα Classic Black Metal Album αλλά με υψηλή διάρκεια! Έξι κομμάτια που ξεκινάνε δυναμικά αλλά από ένα σημείο και μετά αισθάνεσαι σαν να ακούς μία θα πω "Μονοτονία" , μία μελωδία , μία κραυγή απόγνωσης και μία Μαυρίλα η οποία όπως είπα εξ' αρχής είναι αρκετά επηρεασμένη από την όλη κατάσταση!

Το Δεύτερο Album νομίζω πως έχει περιθώρια βελτίωσης , έχει προοπτικές να γίνει κάτι πιο πειραματικό και πιστεύω ότι εάν προσθέσουν περισσότερες επιρροές και σκεφτούν χωρίς ταμπού η ταμπέλες θα κάνουν πολλά πράγματα! Γενικότερα τα τελευταία χρόνια έχω διαπιστώσει σε πολλές μπάντες , ότι επικρατεί η τάση να διατηρήσουν το Old School στοιχείο, σαφώς μαγκιά τους , ρίσκο αλλά νομίζω πως δεν πρέπει να μένουμε μόνο σε ένα πράγμα , αλλά να εμπλουτίσουμε τα μουσικά μας ακούσματα! Είναι ένα Album που εν μέρει το ακούς ευχάριστα , αλλά στην συνέχεια θα διακρίνεις κανείς μία υπερβολή στους χρόνους! 

Επομένως έχω δύο ενστάσεις! Η πρώτη βασίζεται στο ότι μπορούσαν να πειραματιστούν περισσότερο και η δεύτερη στην διάρκεια! Νομίζω πως εάν βάζανε 4 λεπτά η 4μιση το κάθε κομμάτι , θα υπήρχαν θεωρώ διαφορετικές απόψεις , αυτό όμως είναι κάτι υποκειμενικό , σε άλλους μπορεί να αρέσει , δεν είναι καθόλου κακό , εξάλλου η διαφωνία δεν χαλάει φιλίες! 

Σε γενικές γραμμές ως κατακλείδα εν τάχει , θεωρώ ότι είναι μία τίμια προσπάθεια και ευελπιστώ στο 3ο Album να δω περισσότερα πράγματα , γιατί μπορούν να κάνουν πράγματα πολλά , έχουν ακούσματα , έχουν ήχους προς τον Black Metal ήχο και να δημιουργούν κάτι το πολύ ενδιαφέρον και εντυπωσιακό!

Τέλος να πω για το εξώφυλλο που νομίζω δείχνει ξεκάθαρα ότι μιλάμε για έναν αρκετά σκοτεινό δίσκο και τελείως Black Metal , μία πολύ ωραία εικαστική δουλειά που υποδηλώνει o κιθαρίστας των Grab , Γεώργιος Γύζης (Bacchus) το πόσο πολύ φανερή είναι η αγάπη του , στις κατάμαυρες ρίζες/εικασίες , ενώ το Layout και το Graphic Design το επιμελήθηκε ο VisionBlack!

Αυτό είναι το "The Inevitable Filth Of Mankind" και σε περίπου 10 μέρες θα είναι διαθέσιμο μέσω της FYC Records.

Βαθμολογία: 60%

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο