"Δεν θα σταματήσουμε να εξερευνούμε. Και το τέλος της εξερεύνησής μας θα είναι όταν θα φτάσουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε και θα ανακαλύψουμε το μέρος για πρώτη φορά."

~ T. S. Eliot ~

To 2021 μπαίνει δυναμικά και μάλιστα ξεκινάμε την νέα μας χρονιά με πρώτη δισκοκριτική της χρονιάς , την κατά συρροή 5η κυκλοφορία των πρωτευουσιάνων Progressive Metallers Need εν ονόματι "Norchestrion: A Song For The End" που θα κυκλοφορήσει στις 12 Ιανουαρίου μέσω της Ikaros Records μία κυκλοφορία τελείως διαφορετική απ'αυτήν που φαντάζεστε. Πάμε να απολαύσουμε άλλη μία εξερεύνηση προς το άγνωστο.

Θα ξεκινήσω από το εξωτερικό του δίσκου που είναι μία εξαιρετική δουλειά του Δημήτρη Τσούτσα ο οποίος παλαιόθεν είχε επιμεληθεί το εμβληματικό μπλέ Album "Orvam: A Song For The Home" (2014).

Πολύ όμορφο εξώφυλλο , με πολύ ταιριαστά χρώματα αυτό το ακριλικό Γκρί που σε συνδυασμό με το κίτρινο Font και τα "Σκαλίσματα" που έχουν γίνει μαζί με την Σκίαση του "τύρανου" σε βάζει σε ένα "Παιχνίδι" με τα σκίτσα που αν παρατηρήσουμε προσεκτικά φέρνουν έναν χαρακτηρισμό μίας "Ιεραρχίας". Όλο αυτό μας βγάζει στο συμπέρασμα ότι το κίτρινο παιδάκι είναι ουσιαστικά ο άνθρωπος και το σύμπαν είναι ο ανώτερος του , η Γη και πάει λέγοντας. Μία πολύ έξυπνη σκέψη όσον αφορά το γραφιστικό κομμάτι, που μόνο που θα το δεις θα θες να το βάλεις σε κάποιο στερεοφωνικό η Pick Up η Pc να παίξει.

Το μουσικό μας ταξίδι ξεκινάει έχοντας ως αφετηρία το κομμάτι "Avia" , ένα τραγούδι που μας φέρνει στο μυαλό την περίφημη Αβία Μεσσηνίας και ο Γιάννης Βογιατζής μας εξηγεί μέσα από τους στίχους του , την ιστορία αυτού του τόσο ξακουστού τόπου. Μελωδίες , ελαφριά ροκιά , πολύ το Prog να συνδυάζεται με το πιο μοντέρνο Blues και η κλασική εναλλαγή είναι αυτό που σε κάνει να κατανοείς ότι έχεις να κάνεις με ένα συγκρότημα που δεν είναι τυχαία η θέση στην οποία βρίσκεται, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί γιατί απλά φαίνεται πως υπάρχει μεγαλύτερη ωριμότητα σαν πρώτη καλή εντύπωση απλό , λυτό , περίπλοκο μεν αλλά με αρχή , μέση και τέλος!

Συνέχεια με το κομμάτι Beckethead για έναν περίεργο λόγο η εισαγωγή μου φέρνει πολύ έντονα στην συνείδηση μου το "Alltribe", ίσως λόγο της κιθάρας αλλά πιο πολύ κυριαρχεί και το στοιχείο του Synthesizer και νομίζω πως αυτό ήταν και το κάτι που μας μπερδεύει μουσικά , διότι εάν ακούσετε προσεκτικά και όχι βιαστικά ως επί το πλείστον θα διαπιστώσετε ότι αυτό δεν υφίσταται ουδώλως, τουναντίον όμοια σύλληψη ιδέας αλλά διαφορετική δομή, ίσως πιο κοντά στους ήχους των Σουηδών Evergrey και γενικότερα προς την σουηδική Progressive Metal σχολή.

Κάτι που είναι φανερό κιόλας ιδίως μέσα από τα ηχοχρώματα που πρωταγωνιστής για άλλη μία φορά είναι η μεγάλη δεξιοτεχνία κιθάρας του Ravaya ο οποίος είναι και στις δεύτερες. Ως λάτρης της γκρούβας και γενικότερα του σκληρού ήχου σε πιο Extreme κλίμακες , ομολογώ πως το συγκεκριμένο κομμάτι αφενός αποτελεί μία μελωδία και αφετέρου ένα έντονο στοιχείο που δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε ξεσηκώσει και συνάμα με κάνει να νοσταλγώ το αγαπημένο μου Progressive Album "Images And Words" των Dream Theater εκεί πάει ο νους μου κατά κύριο λόγο.

Να αναφέρουμε πως το υποφαινόμενο κομμάτι είναι από τα πρώτα Singles που δημοσιεύθηκαν στον διαδικτυακό "τύπο" του Youtube.

Nemmortal ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του νέου δίσκου , το οποίο είναι και το Promo Track που έκανε πρεμιέρα το νέο δίσκο. Επιβλητική εισαγωγή με Break και ταυτόχρονα ένα πολύ ρυθμικό παίξιμο τυμπάνων που μαζί με την κιθάρα και το μπάσο δίνουν ένα ξεχωριστό έναυσμα σαν να σε βάζει σε Mood για Headbanging , να σου κάνει Break και ύστερα να σε χώνει για τα καλά στο κλίμα με έναν πιο Heavy ρυθμό.

Το κομμάτι που ίσως θα μπορούσε να γίνει και βίντεο κλίπ πολύ άνετα , καθώς έχει εκφραστικότητα , ξεκάθαρη εικόνα για το που θέλει να καταλήξει και πολλά τεχνικά παιξίματα που αντί να σε κουράσουν , σε κάνουν να τα λατρεύεις εντόνως! Αποτελούμενο από πολλές επιρροές από πιο Nevermore , πιο Fates και γενικότερα απ'όλο το φάσμα της Prog σκηνής που σε ταξιδεύει όσο δεν πάει!

Στο 3:30 γίνεται πιο ατμοσφαιρικό το κλίμα καθώς την διαφορά κάνουν οι "Ινδιάνικες" ερμηνείεςπου σου θυμίζουν τις τελετουργίες των Ινδιάνων που φέρνουν και λίγο στο μυαλό τους Rotting Christ στο "Aealo" κατά την γνώμη μου και αυτό ήταν το σημείο που έκλεψε την παράσταση του όλου κομματιού θαρρώ!

Σειρά έχει το Bloodlux εδώ θα πω πως η εισαγωγή με πήγε κατευθείαν στο αγαπημένο μου "The Perfect Element" των Pain Of Salvation, από που να αρχίσω; από την ατμόσφαιρα, την δομή , τον τρόπο σύνθεσης , τα επιθετικά ριφς που παντρεύονται τόσο αρμονικά με τα πλήκτρα του Αντώνη; Δεν ξέρω νομίζω πως εδώ δίνεται ένα ρεσιτάλ σύνθεσης που κατ'εμέ είναι μακρύ ηχόχρωμα πο θυμίζει το "In The Name Of God" από το επίσης αγαπημένο μου και παρθενικό Album μου "Train Of Thoughts" από τους Dream Theater και έχει πολλές παραλλαγές που τους δίνουν έναν παραπάνω αέρα έτσι ώστε να βρουν την δική τους μουσική ταυτότητα! Είναι χαρακτηριστικό ο ήχος που τους ξεχωρίζει τους δικούς μας Need ομολογουμένως και φυσικά ένα φινάλε τόσο επιβλητικό που σε κρατάει σε ένταση υπέρ του δέοντος!

Ένα μικρό "Διάλειμμα" για χαλάρωση με ένα φοβερά ταξιδιάρικο Instrumental V.A.D.I.S , εδώ έχω την εντύπωση πως το Concept διατηρήθηκε σε σταθερό επίπεδο καθώς και στο "Hegaiamas: A Song For Freedom" έκαναν κάτι αντίστοιχο, κάτι πιο "Θεατρικό" , πιο κινηματογραφικό κάτι που σε εξιτάρει, σε κρατάει σε μυστήριο , σου κινεί το ενδιαφέρον και σε ταξιδεύει σε γαλαξίες, διαστήματα και ειδικά με τις αφηγήσεις και το όλο Synthesizer σε κρατάει σαν ένα απαλό άγγιγμα χεριού για να υποδεχτούμε το ομώτιτλο κομμάτι "Norchestrion"!

Η εισαγωγή του Ομώνυμου κομματιού, με κάνει ειλικρινώς να νοσταλγώ το "Brave New World" των Iron Maiden , κυρίως την μελωδία που υπάρχει στην κιθάρα αλλά με διαφορετικό Κρεσέντο να δίνεται στο κομμάτι! Ογκώδεις κιθάρες και τύμπανα είναι αυτά που σε βάζουν σε πιο έντονο ρυθμό και ενώ γίνονται εναλλαγές ο ρυθμός παραμένει ξεσηκωτικός! Είναι απίστευτος ο τρόπος που γίνεται η εναλλαγή των φωνητικών από τα πιο καθαρά στα πιο Growl!

Αντώνη νομίζω πως τα μαθήματα με την Χρύσα σε έκαναν πιο ΒΑΡΒΑΤΙΛΑ!

Είναι πάρα πολύ όμορφο να βλέπεις ένα σύνολο να πηγαίνει τόσο αρμονικά, από την μία τα τύμπανα , από την άλλη μαζί με τα τύμπανα να χώνονται τα πλήκτρα και στην συνέχεια να μπαίνει η κιθάρα και να σε "Αποτελειώνει" είναι σαν να ανθίζει ένα λουλούδι η σαν να αλλάζουν οι εποχές και να περιγράφεται το Four Seasons και φυσικά να το πετυχαίνει αυτό το συναίσθημα το σόλο κιθάρας που σε κάνει να χάνεις τα λογικά σου και να απορείς "πως το έκαναν αυτό;" ειδικά οι στιγμές που θυμίζουν κάπως και το "Blackwater Park" των Opeth με τις εναλλαγές φωνητικών και το πόσο όμορφα έδεσαν όλα μαζί, τι να πω είναι ένα κομμάτι , που δεν μπορεί να μην σε αφήσει έστω και λίγο κόκκαλο!

Circardian ξεκίνημα με το μπάσο που δίνει μία δεξιοτεχνία άπιαστη και ένα πιάνο που δίνει την δική του νότα και ένα μελωδικό σύνολο που θυμίζει λίγο και πιο Blues ερμηνεία η και πιο Hard Rock! Το πιο μελωδικό κομμάτι του δίσκου κατά την ταπεινή μου άποψη!

Τίτλοι τέλους με το κομμάτι "Ananke" που συνοδεύεται με μία πολύ ατμοσφαιρική εισαγωγή στην οποία φαίνεται πως έχουν πειραματιστεί με τους ήχους καθώς ξεκινάει με έναν πιο Space Rock χαρακτήρα που βγαίνει μέσα από το Synthesizer , τα ηχητικά εφέ , το μπάσο και τις μελωδίες της κιθάρας βγαίνει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα που σε συνδυασμό με τον πειραματισμό στα κρουστά και ότι υπάρχει ήχος από τα γνωστά Bongos σε πιο India ρυθμό και συνδυάζεται με την αφήγηση του Γιάννη άριστα οφείλω να ομολογήσω μαζί με τις κουρτίνες, την διακριτική κιθάρα και τα πλήκτρα από πίσω ως βασικό ήχο!

Νομίζω πως είναι από τις πιο ωραίες ατμοσφαιρικές εισαγωγές που 'χω ακούσει ποτέ, ενώ η συνέχεια προβλέπεται τόσο αρμονική που γίνεται όλο και πιο εντονότερη η παρουσία της κιθάρας και με τους όμορφους όγκους της δίνει πολύ ωραίες μουσικές εκφράσεις που μαζί με τα ντραμς καταλήγουν να γίνουν εκφραστικά, ενώ οι διφωνίες δένουν τόσο αρμονικά σαν να υπάρχει μετρονόμος και φαίνεται πως έχουν γίνει άπειρες πρόβες σε αυτούς τους συντονισμούς!

Γενικότερα είναι ένα 18λεπτο ταξίδι που κυριολεκτικά χωρίζεται σε 3 μέρη..... Είναι άλλη μία παρομοίως με αυτήν του "Hegaiamas" που διαρκούσε κάπου τόσα λεπτά. Είμαι απόλυτα βέβαιως ότι αυτό κάποιους θα τους ενοχλεί άλλους πάλι όχι τόσο γιατί αν υπάρχει ποικιλία σε ένα κομμάτι , δεν υπάρχει λόγος να βαριέσαι αυτό λοιπόν το πετυχαίνουν για άλλη μία φορά οι υποφαινόμενοι πρωτευουσιάνοι. Το κάτι που μου κινεί δεόντος το ενδιαφέρον είναι η παραγωγή στις φωνές που ακούγεται σαν βρίσκεσαι σε ένα σκοτεινό μέρος και με έναν προβολέα να σε φωτίζει, αυτήν την αίσθηση σου δίνεται στις χαλαρές ατμόσφαιρες και ένα εξαιρετικό φινάλε "Norchestrion: A Song For The End!!! A SONG FOR THE END"

Τίτλοι τέλους με το κομμάτι "Kinwind" που είναι μία εξαιρετική αφήγηση στα Ελληνικά , η οποία διαπιστώνουμε πως είναι Acapella!!! Αυτή η αφήγηση θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως μία "προφητεία" για τις μέρες που βιώνουμε , ότι όλο αυτό είναι μία μπόρα που βιώνουμε και τα λόγια μας είναι λειψά , γιατί περιθώρια δεν μας δίνονται για να μιλήσουμε. Ομολογώ πως το ερμηνευτικό κομμάτι μου έφερε στο μυαλό μου πολύ το "The Misty Mountains Cold" αλά Ελληνικά. Όπως και να'χει ήταν μία πολύ όμορφο αποχαιρετιστήριο τελείωμα για να σβήσουν τα φώτα πρεμιέρας του "Norchestrion: A Song For The End".

Το 2021 ξεκίνησε δυναμικά και μάλιστα με νέα κυκλοφορία από τους πλέον καταξιωμένους στην Ευρώπη Need , οι οποίοι ύστερα από μία πολύ πετυχημένη κυκλοφορία με το λογοπαίγνιο "Η Γαία Μας (Hegaiamas)" , επέστρεψαν και μάλιστα με μία πολύ ανανεωμένη αφενός κυκλοφορία , αφετέρου πολύ δυνατή με πάρα πολλές προοπτικές! Ένας δίσκος που ξεπέρασε αντάξια την προηγούμενη κυκλοφορία , που απέδωσε πολύ ώριμα και πλέον νομίζω πως οι Need είναι ένα συγκρότημα που μπορεί να κατανοήσει ήχους στις δικές της συνθέσεις και μάλιστα με έναν πολύ ώριμο τρόπο!

Ένας ακόμα θρίαμβος προβλέπεται λοιπόν και αυτό φαίνεται από την νέα τους κυκλοφορία που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 12 Ιανουαρίου μέσω της Ikaros Records σε CD και διπλό χρωματιστό βινύλιο! Άλλο ένα διαστημικό ταξίδι έρχεται για να μας πάει σε άγνωστους και μαγευτικούς κόσμους! Μία πεντάδα πολλά υποσχόμενη! Καλό 2021 και καλό ξεκίνημα σε όλους, Happy New Year Metalheads!!! Σαν τελευταίο λόγο για το νέο Album των Need , θα χρησιμοποιήσω την ατάκα του Μοζίλα στο Big Bang του Mega "ΕΜΠΕΙΡΙΑ YO!!!"

Βαθμολογία: 90%

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο