"Δεν μπορεί να περπατήσει κανείς σε ένα εργοστάσιο συναρμολόγησης χωρίς να σκεφτεί ότι είναι στην κόλαση."

~ W.H Auden ~

Ο σκοτεινός κόσμος της Black Metal σκηνής και πιο συγκεκριμένα αυτόν της Θεσσαλίας , κρύβει μία πάρα πολύ " μαύρη διαμαντένια" σπίθα που λήφθηκε στο μουσικό πεντάγραμμο, ο λόγος για τους Isolert από τον Βόλο που ιδρύθηκαν το 2015 , κυκλοφόρησαν το Debut τους έναν χρόνο μετά και πριν από 9 μέρες δώσανε στην δημοσιότητα τον κατά σειρά 2ο Full Length δίσκο τους με τίτλο "World In Ruins" και με αυτό θα μας ταξιδέψουν στον σκοτεινό τους κόσμο. Ένα εξώφυλλο που είναι μία ζωγραφιά που εκφράζει το γνωστό δίστοιχο από την Diamanda Galas "The World Is Going Up In Flames", έτσι και ο κόσμος αυτός είναι ένα χάος από Ερείπια που θα απολαύσουμε μέσα από τις σκοτεινές μελωδίες των Βολιωτών Black Metallers.

Το ταξίδι μας στον κάτω κόσμο ξεκινάει με το κομμάτι "Fire,Ash,Blood" , ένας ήχος αρκετά τελετουργικός και ιδιαίτερος για τον εκάστοτε ακροατή. Θα έλεγα ότι οι μελωδίες τους με κάνουν να νοσταλγώ αμιγώς μεγάλη γκάμα ακουσμάτων, από πιο Melodic Black Metal ήχους μέχρι και πιο Ambient, καθώς πολύ έντονα υπάρχει το μυστήριο και η ατμόσφαιρα του πατροπαράδοτου Black Metal , κοινώς το σκανδιναβικό στίγμα.

Burn Them εδώ αρχίζει να φαίνεται πιο ξεκάθαρη η μελαγχολία μέσα από τις μελωδίες και τις επιβλητικές Ιαχές που προκαλούν την απόγνωση και την πίσσα που προκαλεί η οργιακή χροιά του τραγουδιστή. Θα διαπιστώσει κανείς ότι στο συγκεκρμένο κομμάτι υπάρχει και ένας ήχος που είναι ελαφριά επηρεασμένος από τον Post Metal ήχο. Το συγκεκριμένο κομμάτι θα πω ότι το ξεχώρισα πιο πολύ απ'όλα!!! Με αρχή , μέση και τέλος!!!

As We Die (όχι το γνωστό των Paradise Lost) , εδώ θα πω ότι φέρνει έντονα το συναίσθημα νοσταλγίας των ψυχρών και γνήσιων Immortal & Burzum που όλοι αγαπήσαμε αλλά με τις δικές τους πινελιές οι Βολιώτες Black Metallers καταφέρνουν να τον κάνουν ιδιαίτερο τον ήχο τους και ώριμο!

Extinction ξεκινάει με μία μελωδία που θυμίζει την αρμονία των Dark Funeral , εδώ πρέπει να ομολογήσω πως επηρεάστηκαν κάνοντας εικόνες στο μυαλό τους, για το πως καταλήγει κάποιος στον κόσμο του Άδη. Πράγμα που φαίνεται έντονα στις δεύτερες φωνές που αν δεν κάνω λάθος εκτελεί ο Ντραμερ , Νίκος Σιδηρόπουλος πράγμα που το κάνει πιο ατμοσφαιρικό και επιβλητικό προς τον κόσμο. Σαν να δίνεται η αίσθηση ότι υπάρχει κάποιος στο σκοτάδι και φωνάζει και από το πουθενά μία έκρηξη Blasts που σε συνδυασμό με τις κιθάρες δίνει όγκους και γεμίζει ήχους κάνοντας το πιο ταχύτατο το όλο σύνολο!

Staring At A Path Towards Nowhere οι διφωνίες αρκετά δεμένες , καθώς δίνουν έναν ελαφρή θεατρισμό στο όλο Concept , το οποίο καταλήγει σε μία δομή που είναι αρκετά σκοτεινή, σαν μία διαδρομή στο άγνωστο, σαν μία ξενάγηση στους ποταμούς του κάτω κόσμου με πολύ ασπρόμαυρα χρώματα στις μουσικές τους και με το συναίσθημα της μελαγχολίας να υπάρχει εντόνος και την μουσική τους να την αναμειγνύουν διάφορες πινελιές σπίθες μελωδιών στις οποίες υπάρχει ως κοινό συστατικό η νύχτα και το σκοτάδι! Για μένα ίσως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, με πολλές ιδιαίτερες πινελιές, ωραίο ηχόχρωμα και υποστηρίζουν ιδιαίτερα τον ήχο τους, στον οποίο έχουν και Heavy Metal επιρροές , ιδίως στο σόλο κιθάρας που παρότι ακούγεται κάπως "ρομαντικό" αλλά ήταν το τέλειο φινάλε!

World In Ruins εδώ υπάρχει έντονα το μελωδικό στοιχείο των προσωπικά αγαπημένων μου Primordial , ενώ στην συνέχεια αλλάζει με το έντονο παρουσιαστικό της κιθάρας και αλλάζει μουσικά το σύνολο προς πιο Black Metal μονοπάτι, εδώ θα πω πως κυριαρχεί έντονα το συναίσθημα του "De Mysteriis Dom Sathanas" των Mayhem , οι μελωδίες των Dissection και μία πανέξυπνη πινελιά αυτήν της παρουσίας των γυναικείων φωνητικών που καλύπτει της δεύτερες , ειλικρινά εδώ μπορώ να πω πως είναι ένα από τα Highlights της ακρόασης αυτό το φινάλε, Funky/Jazz δεύτερες σε συνδυασμό με το Black Metal ήχο νομίζω πως είναι από τις πιο τρελές απόπειρες που'χω ακούσει!

Light......Has Abandoned Us τίτλοι τέλους με έναν ήχο που εδώ επιβεβαιώνει την αξία μίας αξιέπαινης μπάντας, αδικημένης στα ελληνικά εδάφη και ειλικρινώς θα το πω, πρόκειται για μία μπάντα που κατέχει εκφραστικότητα, πάθος, εξυπνάδα, ιδέες, αρμονία στην μουσική τους και απόλυτη σοβαρότητα στις συνθέσεις. Μπορεί να μην είναι κλασική, μπορεί να μην συμφωνικά , μπορεί να μην είναι επαγγελματίες μουσικοί στο επάγγελμα, είναι όμως παθιασμένοι πολύ με αυτό που κάνουν.

Το τελευταίο τους κομμάτι "ανθίζει" θα πω την πραγματικότητα και ελαφρώς φωτίζει την όλη ικανότητα του συγκρότηματος όσον αφορά αυτόν τον δίσκο. Ένα δεκάλεπτο κομμάτι που δείχνει ΑΚΡΙΒΩΣ , την ωριμότητα μίας μπάντας με πολύ μέλλον μπροστά τους, πολύ Old School φιλοσοφία, πολύ Occult , πολλά ατμοσφαιρικά ακούσματα , ένα μονοπάτι που σε ταξιδεύει μέσα από τις ερμηνείες/αφηγήσεις , τους ψίθυρους που σου κάνουν ξεκάθαρο το κλίμα και μία ροή που θα έλεγα ότι κρύβει κάπως το μουσικό όραμα των Mgla (Εντάξει οκ , κάποιοι μπορεί να τους βρίζεται λόγο πολιτικών πεποιθήσεων , αλλά είναι άποψη του καθενός).

Ένα τρομερό φινάλε που σε αφήνει ψυχικά "Πέτρωμα" , σαν να'χει δει κανείς τα μάτια του "Βασιλίσκου" από το Harry Potter και να μαρμάρωσε, έτσι ακριβώς πιστεύω θα νιώσει και ο εκάστοτε ακροατής όταν το ακούσει το υποφαινόμενο πόνημα.

Μία πολύ καλή προσπάθεια, ανεβάζει ένα σκαλί παραπάνω , τους Isolert από τον Βόλο ένα Άλμπουμ για το οποίο δεν θα εκφράσω τις κλισέ υπερβολές του τύπου "Αριστούργημα" , όμως θα πω πως πρόκειται για έναν δίσκο αρκετά ώριμο, πολύ σοβαρό , με ωραίες πινελιές, όμορφα προσεγμένο, θα έλεγε κανείς ελαφρώς "ποιητικό" , που ακούγεται σαν να'ταν οι στίχοι εμπνευσμένοι από καταραμμένους ποιητές όπως τα ποιήματα του Αρθούρου Ρεμπώ η του Σαρλ Μπωντλαίρ και πιστέψτε με καλοί μου άνθρωποι, δεν το λέω για κακό, γιατί είναι πολύ σημαντικό στιχουργικά να επηρεάζεται κανείς και από τον λυρικό/λογοτεχνικό λόγο. Black Metal δεν είναι μόνο σφαγές, σατανάδες, πεντάλφες η ανάποδοι σταυροί, αλλά και πολλά άλλα πράγματα με τα οποία μπορείς να φτιάξεις μία εικόνα μέσα από την μουσική και να την κάνεις να ξεχωρίσει.

Αυτός λοιπόν ο ήχος (που ούκ ολίγοι χλευάζουν με ύβρις η σαρκασμό από ημιμάθεια) , είναι πάθος, είναι αγάπη, είναι έκφραση θλίψης και για κάποιους μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Για αυτό λοιπόν ας κοιτάμε κάπως να'μαστε αληθινοί, να'μαστε ανοιχτόμυαλοι, να'μαστε πρόθυμοι να ακούσουμε και κάτι διαφορετικό δεν είναι ντροπή!

Κλείνω την παρένθεση διά του τελευταίου λόγου και θα κλείσω την μουσική μου άποψη με έναν χαρακτηρισμό. Ένα Άλμπουμ που αξίζει να ακούσετε, έναν ήχο που αξίζει να ψάξετε. Επτά κομμάτια που δίνουν τον δικό τους αέρα, την δική τους ιδιαίτερη πινελιά , την δικιά τους σφραγίδα στο μουσικό πεντάγραμμο , με μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση απέναντι στους μουσικούς πατέρες τους!

Το γραφιστικό κομμάτι εκφράζει κάτι απόλυτα ειλικρινές και δείχνει τι είναι αυτό που θέλουν να περάσουν στον κόσμο που θα ακούσει τον δίσκο. Την θλίψη της ψυχής, την μελαγχολία, το πόσο πληγωμένη είναι η ψυχή και πως έχει καταλήξει σε ερείπεια , όπως και ο ίδιος ο κόσμος , συγχαρητήρια στον VisionBlack για την εξαίρετη δουλειά του για ακόμη μία φορά , ο οποίος επιμελήθηκε και το λογότυπο της μπάντας!

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλη την ομάδα, στα D Studios που έκανε έξοχη δουλειά στο Mixing & Mastering υπό την επιμέλεια του Μιχαήλ Καρπαθίου (Ex - Wheelrunner), δημιουργώντας 7 κομμάτια που έχουν "ζυμωθεί" σε αρκετά καλό επίπεδο και με ήχο αρκετά παστρικό τρόπο με τον οποίο ανεβάζουν τον πήχη πιο πάνω και με αυτό κατάφεραν να πατήσουν ένα σκαλί πιο πάνω.

Αν θες λοιπόν να ακούσεις κάτι καινούργιο και έχεις ξεμείνει από μουσικές ιδεές, ένας δίσκος που συστήνουμε όχι μόνο εμείς αλλά και πολλά άλλα Webzines/Magazines , είναι το "World In Ruins" των Isolert που κυκλοφόρησε επίσημα στις 11 Νοεμβρίου μέσω της Γερμανικής Nihilistische KlangKunst σε βινύλιο 12άρι και σε CD Digipak Limited Edition 500 κοπιών έκαστος! Ο δίσκος είναι επίσης διαθέσιμος σε Digital μορφή (Bandcamp, Youtube).

Βαθμολογία: 85/100

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο