Piranha - Arise From The Shadows (Album Review)

 

"Ο Χρόνος πετάει από πάνω μας αλλά αφήνει τη σκιά του πίσω."

~ Nathaniel Hawthorne ~

Οι θρύλοι επέστρεψαν , η Γη έτοιμη να τρανταχτεί , οι κιθάρες σε ετοιμότητα και το σαρκοφάγο ψάρι έτοιμο να έρθει από τον αμαζόνιο και να μας παρασύρει στον δικό του κόσμο, κύριες & κύριοι , Rockers And Metalheads οι θρυλικοί Piranha γύρισαν από την άβυσσο μετά από 16 χρόνια και κυκλοφορούν τον 2ο κατά σειρά Full Length δίσκο τους με τίτλο "Arise From The Shadows" μέσω της Γερμανικής 7Hard, να σημειωθεί η προσθήκη νέου Drummer στην μπάντα.

Μπαίνουμε στο ψητό και όλα ξεκινάνε με την εκτόξευση ενός πυραύλου μετρώντας αντίστροφα και μας καλεί να ανοίξουμε προσεκτικά τα αυτιά μας και να υποδεχτούμε το κομμάτι Nuclear Disease , ρίφια επιθετικά που σε κάνουν να νοσταλγήσεις την εποχή των 80's , φωνητικά με λύσσα Old School , διδάσκωντας πως πρέπει να παίζετε το ατόφιο Thrash Death Metal με πάθος και μία σολάρα από τον Ντένη των Acid Death που μας παίρνει τα μυαλά.

Eternal Night και εκεί στεγνά συνεχίζεται το τρομερό και γρήγορο είδος με τα εφέ πίσω να δίνουν και μία πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα. Σε αυτό το κομμάτι ταυτόχρονα έχουν και κάποιες Mainstream στιγμές ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να κρατήσουν το παλιάς σχολής ύφος στις συνθέσεις τους.

Endless Dream ένα πιο μελωδικό τραγούδι που είναι λίγο πιο εμπορικό στην αρχή αλλά μετά αλλάζει σε πιο βάρβαρο παίξιμο. Αυτό μου θυμίζει κάπως τις εναλλαγές των Γερμανών Mekong Delta στο "Kaleidoscope" αλλά σε πιο μελωδικό ύφος. Η ιδέα/σύλληψη θα μου επιτραπεί εδώ να πω πως ήταν πολύ ενδιαφέρουσα , γιατί αλλάζει διακριτικά σαν να είναι ίδιο το παίξιμο στην κιθάρα , που πάει από το πιο επιθετικό στο πιο επιβλητικό και με ένα παίξιμο τυμπάνων καταπληκτικό , που η τεχνική μου θυμίζει έντονα τους Death στο "Symbolic".

Reborn ένα κομμάτι που στην αρχή φαίνεται κάπως φτωχό μετά όμως διαπιστώνεις πως υπάρχει μία τεράστια ποικιλία ήχων και αυτό που θα έλεγα ότι με γοήτευσε έντονα είναι η προσθήκη της ακουστικής κιθάρας που δένει απίστευτα με τις παραμορφώσεις κιθάρας και με την όλη ατμόσφαιρα του Tempo , που σου δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στην αναγέννηση ενός νέου κόσμου, κάτι που το κάνει πραγματικά ταξιδιάρικο.

 

Rotten Mind Μόνο που θα ακούσεις το πρώτο χτύπημα των τυμπάνων θα σου έρθει σκέψη για άφθονο Mosh Pit και να θες να πας σε συναυλία με αυτές τις καταστάσεις που ζούμε και να εκτονωθείς, στην προκειμένη περίπτωση κάνεις απλά πιτ με τον τείχο. Μου άρεσε πάρα πολύ η εναλλαγή του ήχου της κιθάρας και η προσθήκη των γυναικείων φωνητικών , ήταν απλά θα το χαρακτηρίσω πρώτη σκέψη πειραματισμού. Σε σχέση με την 1η έκδοση , είναι πολύ πιο μαζεμένο από άποψη παραγωγής.

Dead Boat η προσωποίηση του "Ήταν ένα μικρό καράβι, ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν α α αταξιδευτό" , θα μου επιτραπεί εδώ το χιουμοριστικό σχόλιο που κυριολεκτικά ξεκινάει με ένα καράβι που σαλπάρει προς άγνωστη κατεύθυνση και μετά καταλήγει σε πολύ σκοτεινά μέρη. Ίσως το πιο μελωδικό κομμάτι του δίσκου , που θυμίζει και έναν πιο μοντέρνο χαρακτήρα και έναν πιο "Ατμοσφαιρικό" χαρακτήρα μέσα από τα φωνητικά του Γιάννη.

 

Ομώνυμο άσμα....Εισαγωγή εντυπωσιακή που πάει από το πιο μελωδικό στο πιο Heavy Metal ύφος , εδώ πρόκειται για όχι ακριβώς ένα Thrash Metal κομμάτι αλλά για ένα πιο Melodic Heavy Metal κομμάτι μέσα από τα καθαρά φωνητικά και τις διφωνίες που σου κινούν το ενδιαφέρον. Ειδικά στο σημείο που ερμηνεύεται το "Arise From The Shadows" σου δίνει την εντύπωση πως είναι ένα πιο "Heaven And Hell" Concept και με ένα φινάλε απλά σε αφήνει άναυδο για το πως κατάφεραν να ισορροπήσουν το όλο ηχόχρωμα.

Haze Φινάλε και μπουμ ξύλο λες και είναι το τελευταίο κομμάτι σε μία συναυλία. Σου δίνεται η ατμόσφαιρα ελαφρώς του Strike Of The Beast των Exodus στην αρχή και ένα ριφ που θυμίζει τους Kreator. Γενικότερα όλο αυτό το ηχόχρωμα αποτελεί σαν κύρια επιρροή τον Γερμανικό Thrash Metal ήχο, νομίζω είναι ξεκάθαρο αλλά με τις διφωνίες πίσω , δίνει ένα ύφος πολύ ξεχωριστό. Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγώ έντονα το Rooms Of Sleep των αγαπημένων μου Morgana Lefay και είναι κάτι που με έκανε να καταλάβω πολύ έντονα πως ξέρουν πολύ καλά να γράφουν!

 

Είναι ένας δίσκος που δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και από που να τελειώσεις. Από την κιθάρα; το μπάσο; τα τύμπανα; τα φωνητικά που είναι ξεκάθαρα Old School? Από τις ιδέες τους; από που δεν ξέρεις πραγματικά! Δεν μπορείς να πει κάτι αρνητικό για αυτόν τον δίσκο πέραν της ηχογράφησης που ήθελε λίγη παραπάνω δουλειά είναι η αλήθεια αλλά μέχρι εκεί. Το εξώφυλλο είναι αρκετά σκοτεινό, μυστήριο , σου δίνει πολλές εικόνες να σου έρθουν στο μυαλό και να σκεφτείς πολλά πράγματα , όπως το Autumn Is Coming.... Μίας και κυκλοφόρησε τον Αύγουστο ο δίσκος.

 

Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα συγκροτήματα που υποστηρίζουν τις ρίζες τους και ακολουθούν μία σωστή φιλοσοφία όσον αφορά τον ήχο τους. Κοιτάνε τις ρίζες τους αλλά ταυτόχρονα κοιτάνε και την εξέλιξη του ήχου τους και πειραματίζονται, παρότι είναι μεγάλοι σε ηλικία καταφέρνουν να φέρουν εις πέρας το συνθετικό κομμάτι και να σκεφτούν καινούργια πράγματα, πράγμα που μου αρέσει σε ένα συγκρότημα και αυτό εκτιμάτε πολύ. Ένα τρομερό Comeback από τους θρυλικούς Αθηναίους του Thrash/Death Metal ήχου , Piranha και περιμένουμε να αλωνίσουν την Ελλάδα και όχι μόνον!

Οπότε αγαπητέ ακροατή σε ρωτάω ευθέως , γουστάρεις γκάζια, έντονα λυσασμένα φωνητικά και να νιώσεις την φάση των Old School ήχων στα ντουζένια του; Άκου το "Arise From The Shadows" των Piranha , γιατί έτσι ακριβώς είναι. Μία μπάντα που έμεινε στις σκιές για 16 χρόνια και ξαναγύρισε για να τρελάνει τους πάντες! Μακάρι ο δίσκος να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο , κάποια στιγμή , όπως πολύ σωστά αναφέρει ένας συνάδελφος στην δισκοκριτική του!

Βαθμολογία: 85/100

 

 

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο