"Ο μόνος δρόμος για τους διανοουμένους είναι ο δρόμος του Γκάντι. Ο δρόμος της μη συνεργασίας."

~ Albert Einstein ~

Οι Black Stone Machine , είναι ένα Southern Metal συγκρότημα που ξεκίνησε το 2019 και τον ίδιο χρόνο έδωσε στην δημοσιότητα το ομώνυμο EP , ενώ στα μέσα του 2020, κυκλοφόρησε το "House Of Lies". Πλέον δίνουν στην δημοσιότητα την Debut ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους με τίτλο "Crossroads" μέσω της Ikaros Records στις 25 Σεπτεμβρίου, εν ολίγοις φορέστε μπαντάνες , βάλτε γιλέκα, πιάστε μηχανή και όπως λέει και το παλιό άσμα "BORN TO BE WILD".

Αλητεία, μηχανή , Southern καπέλα και φύγαμε για το Texas , αυτό είναι το σύνολο που σου έρχεται κατά νου ακούγοντας το Raging Bull που υποδέχεται το Debut Album των πρωτευουσιάνων αλητών! Φωνή που θυμίζει την χροιά του Anselmo στους Southern Isolation , επιθετικό Heavy rock ύφος που θυμίζει επιρροές από το Αμερικάνικο Heavy Metal και πινελιές Rock N Roll που θυμίζουν και μία επιθετικότητα βγαλμένη από ταυρομαχίες, παράνομα στοιχήματα και ξύλο σε Σαλούν! Κάπως έτσι με ταξιδεύει το υποφαινόμενο κομμάτι!

No Backup Plan Badass ριφ, γρήγορες εναλλαγές και επιβλητικό ξεκίνημα που σε ξεσηκώνει για χορό και την αδρεναλίνη στα ύψη!!! Μου κινησε το ενδιαφέρον η χροιά της φωνής καθώς είναι τόσο εκφραστική φέρνοντας κατά νου το "Nola" των Down , τις επιτυχίες από το Blast Tyrant των Clutch και γενικότερα ένα ωραίο συναίσθημα Rebels Style! Σαν να πιάνεις μηχανές και να καβαλάς την μηχανή σου και κάνοντας ένα μεγάλο Road με το Crew! Γενικότερα υπάρχει σε αυτό το κομμάτι από την μία το Desert ύφος και από την άλλη η Γκρούβα που σε κρατάει σε ένταση και διατηρεί την ισορροπία του ηχοχρώματος.

Crossroads το 1ο Single που με κέρδισε για τα καλά , εδώ θα πω πως η μοναδική ένσταση είναι ότι η φωνή μένει σε ένα κλασικό Μοτίβο και δεν αλλάζει. Έχει όπως προείπα την χροιά του Anselmo , από την άλλη τον τσαμπουκά του Wyndorf των Monster Magnet (Προσπαθεί δηλαδή). Εδώ θα πω πως με κινεί πολύ έντονα το Country ύφος που σηκώνει ότι θα μπορούσε να'ναι και άλλο ένα Soundtrack σε κάποια σειρά μηχανόβιων, καθώς τα τύμπανα δίνουν έναν έντονο χαρακτήρα στην ροή της δομής του ήχου σε συνδυασμό με την βρωμιά της κιθάρας του Άλεξ και καθώς αλλάζει το ύφος του ήχου σε κάνει να νοσταλγείς έναν συνδυασμό μεταξύ Rock N Roll & Overkill των Motorhead σε δική τους παραλλαγή ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ!!! Lemmy από πάνω θα ακούς και θα πίνει τα Jack σου στην υγειά των δικών μας Black Stone Machine.

To Reap The Whirlwind το κομμάτι στο οποίο συμμετέχει και ο Argy (Nightstalker) , εδώ η φωνή πιάνει χαμηλό μπάσο φωνής και σε κάνει να νοσταλγείς τον πειραματισμό του "The Great Southern Trendkill" (1996) των Pantera , σε συνδυασμό με το Desert Rock που παίζει από πίσω που θυμίζει επιτυχίες των Alice In Chains και Soundgarden.

Οι διφωνίες ανάμεσα σε Άλεξ και Argy παρότι είναι διαφορετικές η μία από την άλλη θυμίζουν σαν 2 μεθύστακιες που τραγουδάνε, εκ πρώτης όψης θυμίζει έναν σαρκασμό και ταυτόχρονα έναν έξυπνο συνδυασμό που σε γοητεύει , ενώ το φινάλε σε στέλνει καθώς συνδυάζεται η ψυχεδελική ατμόσφαιρα φωνής με την αλητεία της μουσικής , αυτής των Black Label Society!

Last Day Of Freedom διφωνίες από πίσω , κιθάρα Zakk Wylde και σκέφτεσαι εκείνη την ώρα πως να μην γοητευτείς από τον ήχο αυτόν σε συνδυασμό με τον βρώμικο ήχο να με κάνει να νοσταλγώ σε συνδυασμό με το Country Tempo το "A Good Day To Die" των Exodus! Με τσαμπουκά και τρέλα φύγαμε με γουρούνες στην άγρια δύση για να ζήσουμε έστω μία μέρα ελεύθεροι!!!

Bad Crop Εδώ παρατηρούμε ένα πιο Ντουμάτο ριφ που συνδυάζεται με το Country ύφος της ακουστικής κιθάρας , το οποίο δίνει την αίσθηση της νύχτας και το πως αλλάζει αρμονικά. Παρότι η επιθετικότητα υπάρχει , γίνονται εναλλαγές στο πιο Acoustic πράγμα που έχει και ένα ιδιαίτερο Suspense στον ήχο τους δίνοντας ένα παραπάνω Tips.

House Of Lies μου θυμίζει έντονα την εισαγωγή του Money For Nothing των Dire Straits με την κιθάρα μόνο που ξεκινάει αλλά σε πιο έτσι Southern ύφος, όπου στην συνέχεια συνεχίζει με πιο Badass style σαν να σε πηγαίνει σε ψεύτικο σπίτι, εκεί όπου οι μάσκες πέφτουν. Το Hard Rock που παίζεται σε κάποια σημεία είναι το συναίσθημα του γνήσιου ρητού "All Or Nothing" , λες και παίζει μία παρέα πόκερ σε ένα τραπέζι και ποντάρονται πολλά! Εδώ έχουμε ένα ρεσιτάλ σόλο πιο Blues που αλλάζει πολλές φορές αλλά σε κρατάει σε ένταση που να μην βαριέσαι.

Call Of The Void εδώ παρατηρούμε πως αλλάζει το ύφος και προσπαθεί να πιάσει χροιά Mustaine!!! κρατιούνται όμως οι προσωπικές ταυτότητες που βασίζονται στις έντονες επιρροές απέναντι στους πατέρες Zz Top.

Rising Tide δυνατό, τούμπανο, αλήτικο με πολλές πινελιές διαφόρων καλλιτεχνών!!! Κομμάτι που σε προκαλεί να χορέψεις στους όμορφους ρυθμούς του Rock n roll και να απολαύσεις έντονα τον όλο ρυθμό!!!

Red Sun μία μπαλάντα που προσωπικά εμένα προσωπικά με κάνει να νοσταλγώ τις ιδέες του King Dude, του Johnny Cash και διαφόρων άλλων καλλιτεχνών σε συνδυασμό με το γνήσιο γκρουβάτο ύφος που είναι και το μοτίβο της μπάντας. Φαίνεται πως δόθηκε μεγάλη βάση και στα Soundtracks του Pulp Fiction και τις ωραίες πινελιές του Αείμνηστου Morricone!

Final Hour σου δίνει την αίσθηση ότι ξεκινάει μία μεγάλη μάχη και ένα αγώνας αμαξιών. Εδώ νομίζω πως χρειάζεσαι ένα μπουκάλι Jack και να απολαμβάνεις μονοκοπανιά αυτό το γκαζάτο έπος που με κάνει να νοσταλγώ έναν συνδυασμό μεταξύ Southern,Country και Heavy Rock που φτιάχνει ένα πολύ έντονο και ωραίο αποτέλεσμα!!!

Dwell In Bitter Ashes τίτλοι τέλους με ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι που κινείται σε πιο Alternative Metal μονοπάτια και σε πιο Rock N Roll, ενώ ξεκινάει ωραία έχει το κλασικό αλήτικο ριφ που συμβιβάζεται με την μελωδία της κιθάρας και το μπάσο που ωραία δίνει τις δικές του νότες στο όλο συνθετικό κομμάτι.

Συνολικά θα πω ότι ακούστηκε ένας αρκετά καλός δίσκος, με ωραίες , ογκώδεις και βαριές κιθάρες , μία χροιά που έχει πολλές ποικιλίες επιρροώ από πιο Classic Rock, πιο Southern , πιο Blues και σε άλλες πιο Heavy Rock με κραυγές που για να'μαι ειλικρινής θέλουν λίγη δουλίτσα, τα καθαρά φωνητικά που έχουν λίγο και μία μικροβρωμιά είναι σε αρκετά καλό επίπεδο, συνθετικά είναι ένα φαινόμενο με πολλές προοπτικές, ωραία σόλο, μεγάλο σεβασμό στις Old School επιρροές και ένα Badass ύφος που θα μπορούσε να'ναι και ένα ωραίο Αμερικάνικος Soundtrack!

Πειραματίστηκαν πολύ καλά και απ'ότι φαίνεται μιλάμε για ένα συγκρότημα με πολύ μεγάλη ελευθερία ήχων που δεν βάζουν παροπίδες, δεν έχουν ταμπού και εκεί μπορείς να ακούσεις ήχους από πιο Groove , πιο ξεχωριστά ακούσματα απ'αυτά της Metal σκηνής , πιο Rock N Roll έχει μεγάλη ποικιλία, στο μόνο που βρήκα επανάληψη είναι στο μότο της κιθάρας.

Όπως και να'χει είναι και μία λεπτομέρεια που φέρνει ένα ρίσκο, δηλαδή θα γράψω ριφ και ήχους που έχουν γίνει κατ'εμέ "Viral" ας μου επιτραπεί η φράση αλλά δείχνει και έναν ανταγωνισμό στο πόσο πολύ μπορούν οι μπάντες να πειραματιστούν χωρίς να περιορίζονται και αυτό η συγκεκριμένη μπάντα το πετυχαίνει!

Μία πολύ καλή προσπάθεια που σε ταξιδεύει σε μάχες μεταξύ Southerns And Westerns , σε εποχές συμμοριών, σε καομπόϊκες ταινίες, σε Vintage εποχές τέλος πάντων όπου κυριαρχούσε το στοιχείο της αλητείας και του Country νομίζω πως το εξώφυλλο το πετυχαίνει αυτό το συναίσθημα, δηλαδή αν σου αρέσουν τα Western η τα Vintage γενικότερα, θα σε τραβήξει πολύ εύκολα!

Συνιστώ ανεπιφύλακτα, αυτοί είναι οι Black Stone Machine και αυτό είναι ένα Debut καομπόϊκο Album που σε προκαλεί να πιείς Jack Daniels και να το απολαμβάνεις!!! "Crossroads" και επέλεξε εσύ τον δρόμο που θα χαράξεις μαζί με μία μηχανή παρέα με συντροφιά την Ikaros Records!

Welcome To The Southern Village!!!

Βαθμολογία: 75/100

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο