Μία συναυλία για φιλανθρωπικό σκοπό στην υγεία του David Prudent

White Tower - Terminator (Album Review)



"I'll Be Back"

~ Terminator ~

 

Heavy Metal και αλητεία κάνανε ντουέτο στην χρυσή εποχή των 80's. Μετά από 30 χρόνια απουσίας ατόφιου, ορθόδοξου Χέβι Μέταλ , ένα συγκρότημα που τολμάει να πατήσει πόδι για την αναγέννηση του, είναι οι White Tower και αυτήν την προσπάθεια την εκφράζουν μέσα από το παρθενικό τους EP με τίτλο "Terminator".  Εν ολίγοις , όταν ο Σβαρτζενέγκερ κυνηγούσε ρομπότ - φονιάδες , έβαζε στο στέρεο δίσκους των 80's και καβαλούσε την Harley μαζί με το Shotgun του , φορώντας Leather Perfecto.


Βάζεις τον δίσκο να παίζει και ξεκινάει ένα Feeling εποχής Old School λες και είναι όλα τα φώτα σβησμένα και βγαίνουν καπνοί από παντού για να υποδεχθούν το συγκρότημα και από πίσω ο κόσμος να εκστασιάζεται. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς από το Pounding Heavy Metal , στο οποίο αισθάνεσαι σαν να ακούς ήχους της Δοξασμένης εποχής των Judas Priest & Accept , πράγμα που το παρατηρούμε και στην γεμάτη από λύσσα τσιρίδα του Gago , η οποία ακούγεται έντονα σαν να τραγουδάει γριές! Ζήτω οι γριές λοιπόν , οι οποίες σου δίνουν την εντύπωση πως το Heavy Metal δεν έχει πεθάνει ακόμα, απεναντίας υπάρχει κοινό που το υποστηρίζει!

14 Λεπτά γεμάτα από εκστασιασμένο και παθιασμένο Heavy Metal , κιθάρες που σου θυμίζουν Van Halen και σου προκαλούν το συναίσθημα των ασπρόμαυρων κολάν, τα λεοπάρ παντελόνια, τα σκισμένα Jean, το Headbanging, τους στίχους που φώναζαν τότε σαν τρελοί οι οπαδοί, τα αμάνικα Battle Vest και τα δερμάτινα μπουφάν που φορούσαν κάποτε και βίωναν για το τι σημαίνει αλητεία και Heavy Metal!

Από την αρχή μέχρι το τέλος σου δίνουν την εντύπωση του κυνηγητού, της αλητείας, του Badass Style καθώς και την τόλμη. Συγκρότημα που θέλει μουσικά δουλειά, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε πως είναι από τα λίγα συγκρότημα που μόνο από τους ρυθμούς, και τις φωτογραφίες τους μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει ότι αυτοί προσπαθούν να φέρουν πίσω την εποχή του 80, την χρυσή εποχή του Metal!

Πέντε παιδιά το τόλμησαν και νομίζω πως το καταφέραν να προκαλέσουν το Feeling του χύμα ήχου αλλά ταυτόχρονα την νοσταλγία των παλιών λάτρηδων της NWOBHM σκηνής. Οπότε είσαι λάτρης της Old School μουσικής; τότε απλά αγόρασε το EP τους, άκουσε το και νιώσε ξανά παιδί, νιώσε ξανά έφηβος, νιώσε ξανά HEAVY F****** METAL!

Μπορεί πολλοί να υποστηρίζουν πως "Τέτοια έπη δεν ξαναβγαίνουν από το 80" , αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία στο τέλος αποδεικνύοντας το ακατόρθωτο!
 
 
Βαθμολογία: 65/100
 
Για το Rock Da Vinci,
Φαν Βαλ Νουέβο 
 



Σχόλια

  1. Δισκαρα και μπαντάρα. Μπράβο στα παιδιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαιρόμαστε δεόντος για αυτό αλλά και για το γεγονός πως η υποφαινόμενη μπάντα, φέρνει την αναγέννηση θα έλεγε κανείς όχι του Μεσσαίωνα αλλά της Old School Heavy Metal σκηνής όπως ήταν στην χρυσή εποχή των 80's που όλοι αγαπάμε και για τις παλιές καραβάνες ένας λόγος παραπάνω να νοσταλγήσουν την εφηβική τους ηλικία που σίγουρα άπαντες της νέας γενιάς θα θέλαμε να βιώσουμε! Respect στα παιδιά, μόνο γριές!!!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Comments