Hail Spirit Noir - Eden In Reverse (Album Review)

"Η Πρόοδος δεν είναι παρά επανάσταση που γίνεται με φιλικό τρόπο"

~ Victor Hugo ~

Τέσσερα χρόνια πέρασαν μετά την 3η κυκλοφορία του "Mayhem In Blue" και στα πλαίσια της προώθησης του, οι Hail Spirit Noir ξεκινούσαν ταυτόχρονα τις συνθέσεις των νέων κομματιών τους για το νέο και κατά σειρά 4ο πόνημα τους με τίτλο "Eden In Reverse", το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 19 Ιουνίου μέσω της Πολωνικής δισκογραφικής εταιρείας Agonia Records. Είναι πανέτοιμοι να μας ταξιδέψουν, σε άλλο ένα κεφάλαιο της σαγηνευτικής μουσικής τους, μέσα από μεταφυσικά φαινόμενα και την εξέλιξη του ανθρώπου. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όλα ξεκινάνε με μία ωραία εισαγωγή που σου φέρνει πάρα πολύ έντονα στο μυαλό το New Wave στοιχείο μέσα από τα πλήκτρα, είναι κάτι που σε κάνει να σκέφτεσαι πως όπως ο Δαρβίνος πίστεψε στην εξέλιξη του ανθρώπου έτσι και εμείς πρέπει να πιστέψουμε στην εξέλιξη ενός συγκροτήματος. Ένα διαφορετικό ξεκίνημα και ένα ταξίδι στο μυαλό του Κάρολου Δαρβίνου μας περιμένει για να μας ξεναγήσουν, μέσα σε μία "μυστικιστική" θα τολμήσω να πω φιλοσοφία των Hail Spirit Noir και το κομμάτι "Darwinian Beasts". 

Incence Swirls και τα θυμιατά είναι έτοιμα για να υποδεχτούν ένα τελετουργικό ύφος θα το χαρακτήριζα, ίσως φταιει η Occult ατμόσφαιρα που δίνεται μέσα από την ξεχωριστή πινελιά των πλήκτρων, η οποία οφείλω να ομολογήσω πως μου κινεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. 
Ο Χάρης στα πλήκτρα και μέσα από τις "διαστημικές" νότες και τα ηχητικά εφέ, έδωσε μία ξεχωριστή νότα σε συνδυασμό με την χροιά του Θεοχάρη, η οποία είναι απόλυτα εξαιρετική. Κάθε φορά που ακούω το συγκεκριμένο κομμάτι, νιώθω ότι ταξιδεύω στο διάστημα και με κάνει να αισθάνομαι πως υπάρχει από την μία η νοσταλγία της Ψυχεδέλειας, αυτής των Aphrodite's Child και από την άλλη η αύρα των Rush επειδή παρατηρώ, ότι το Progressive στοιχείο υπάρχει πολύ έντονα στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Alien Lip Reading ένα κομμάτι που μου φέρνει στο μυαλό την σημασία των Εξωγήινων, που προσπαθούν να καταλάβουν τα νοήματα αλλά και τα σημάδια που προσπαθούν να μας δώσουν μέσα από την εξέλιξη του ανθρώπου. Γαλαξιακή ατμόσφαιρα που ξεκινάει μέσα από την ροή του χρόνου και καταλήγει σε ένα Tempo που με κάνει να σκέφτομαι το συναίσθημα των Opeth στα πιο πειραματικά τους βήματα πιο συγκεκριμένα σε αυτά του "Heritage" με δικές τους παραλλαγές.

Στις διφωνίες μου θυμίζει κάπως τον Akerfeldt θα έλεγα, μου αρέσει, όπως επίσης με γοήτευσε και το Concept με τα ηχητικά εφέ, γιατί όντως επικρατεί το συναίσθημα του Space, μία πινελιά πιο άρρωστη, πιο εξωστρεφές αλλά ξεχωριστό, που δείχνει αυτό το Avant Garde σε κάτι πιο "Προσωπικό" όσον αφορά την μουσική ταυτότητα της μπάντας. Θα μείνω στο "ρολογιακό" ηχόχρωμα που θυμίζει όντως την εξέλιξη, αλλά και το ότι ο χρόνος αποφασίζει τι αντιστοιχεί στον καθένα, πράγμα που είναι εντελώς παράξενο και περίπλοκο όχι γιατί δεν σου αρέσει, αλλά γιατί προσπαθείς να κατανοήσεις τι ακριβώς παίζουν, παράδειγμα στο 6:00 σου δίνεται η εντύπωση της χαλαρής ατμόσφαιρας, ο οποία "σβήνει τα φώτα" της, με ένα Scream που έδεσε τέλεια και δίνει και το συναίσθημα της "Οργής".

Crossroads το κομμάτι στο οποίο συμμετέχει η μελωδική φωνή του Lars "Lazare" Nedland των Borknagar, ο οποίος είχε δηλώσει και Fan του συγκροτήματος. Μία συνεργασία λουκούμι με πλήκτρα,κιθάρα και μελωδίες να ταιριάζουν τέλεια με το επιβλητικό ύφος του Νορβηγού τραγουδοποιού. Η ροή του τραγουδιού μου θυμίζει όντως τα βήματα εξέλιξης, μέσα από τα ηχοχρώματα που σου φέρνουν κατά νου τους Ghost αλλά αυτό είναι μία μικρή λεπτομέρεια. Έγινε τέλεια δουλειά στα τύμπανα και νομίζω πως η επιλογή του Φοίβου από τους θρυλικούς Agnes Vein , ήταν μία πολύ καλή επιλογή για να αναλάβει αυτό το παίξιμο στα ντραμς, χωρίς πολλές εναλλαγές, χωρίς να κουράζει, χωρίς ίχνος αντιγραφής και ένα φινάλε που σου αφήνει μία τάση για να κοπανηθείς στα τελευταία δεύτερα.

The Devil's Blind Spot ένα κομμάτι "Instrumental" στην ουσία , το οποίο λειτουργεί σαν υποδοχή κομματιού. Τα εφέ εδώ όπως και το μπάσο δίνουν πολύ την εντύπωση πως επηρεάστηκαν και από Horror ταινίες παλιάς εποχής, η ατμόσφαιρα μου αφήνει μία γεύση μεταξύ της ταινίας Phantasm και ένα συστατικό από το δίσκο "We're Here Because We're Here" των Anathema, κάτι που απ'ότι φαίνεται ήταν εντελώς αυθόρμητο και το αστείο είναι ότι στοιχεία τελείως αταίριαστα μεταξύ τους, κατάφεραν να πλαγιάσουν πολύ όμορφα και αρμονικά.

The First Ape On New Earth το πρώτο κομμάτι που άκουσα και ξετρελάθηκα με την εισαγωγή που στο κομμάτι των Drums είναι τέρμα Opeth στις παλιές εποχές, εισαγωγή επιβλητική και τεράστιο δέος που μπαίνει δυναμικά! Τα εφέ εξαιρετικά σαν να παρουσιάζει τον πρώτο πίθηκο στην Γη , ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ένας νεάντερταλ η πρωτόγονος, ο οποίος αντικρίζει την νέα γενιά! Καταπληκτικά μπλαστίδια, τρομερή τεχνική, εκτίμησα πολύ την πινελιά του Black Metal ήχου η οποία συνδυάζεται με έναν πιο Avant Garde ύφος, ένα κομμάτι που συνέχεια έχω στο Repeat και μου προκαλεί την τάση να κοπανηθώ. Μου φέρνει πολλές εικόνες στο μυαλό από πιο χαοτικά ακούσματα μέχρι και πιο Soft ακούσματα από τον κλάδο της ψυχεδελικής σκηνής και μου άρεσε πάρα πολύ όλο αυτό το "διαστημικό" που έχει έναν γεμάτο ήχο και με πολλές αλλαγές στα πλήκτρα τα οποία δεν σε κάνουν να βαριέσαι γιατί όλα τα όργανα μαζί , πράττουν την τέλεια αρμονία.

Automata 1980 και η μεγάλη ανακάλυψη του αυτόματου μέσα από τον Μικρό κόσμο που δημιούργησε ο επιστήμονας David Secret , που μέσα από την μουσική το κομματιού, είναι σαν να θέλουν να παρουσιάσουν την εξέλιξη του κόσμου, του πλανήτη, καθώς και πως θα καταλήξει. Είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο, υπέροχο, κάνοντας τον κάθε ακροατή να μην έχει καμία ένσταση, καμία βαρεμάρα και φυσικά θεωρώ πως όποιος αγαπάει , σαφώς τα πειραματικά πράγματα και τα παράξενα στην μουσική, θα γουστάρω πάρα πολύ αυτό το Άλμπουμ, δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος από αυτό το φινάλε.

Πρόκειται για έναν δίσκο που θα στιγματίσει τον χώρο της μουσικής, θεωρώ πως είναι ένας ήχος για όλα τα γούστα, με πλούτο συναισθημάτων, τρομερή παραγωγή και ότι ξεκίνησαν με ωριμότητα από το 12 και κατέληξαν στο να γνωστοποιήσουν από το 16, έναν δικό τους ήχο και εδώ κατάφεραν πραγματικά να ξεπεράσουν κατά πολύ το "Mayhem In Blue". 
Μπορεί να μην έχει Scream, έχει όμως ένα πανέμορφο συναίσθημα μυστηρίου και αποδεικνύει την εξέλιξη του συγκροτήματος, κοινώς δεν μένουν στην ταμπέλα, μένουν στην εξέλιξη της μουσικής τους και στο ότι θέλουν να έχουν ανοιχτές κεραίες και ποικιλία ήχων στις συνθέσεις τους. 

Στο "Eden In Reverse" , θεωρώ πως δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο είδος που μπορείς να το χαρακτηρίσεις αυτό που παίζουν, δεν είναι ούτε Black , ούτε Progressive, ούτε Occult, ούτε Psychedelic είναι κάτι δικό τους, ένα δικό τους είδος μουσικής και αυτό είναι μία τεράστια μαγκιά. 
Αυτό είναι που εκτιμώ ιδιαίτερα σε ένα συγκρότημα, ότι έχει συγκεκριμένη ταυτότητα και μου αρέσουν οι μπάντες που ψάχνονται, ρισκάρουν, τολμάνε και δεν βγάζουν "Σάλτσες" η κλισέ πράγματα, αλλά πειραματίζονται κάνοντας τον κάθε οπαδό να σκεφτεί τους μουσικούς που αγάπησε, οι οποίοι πρόσφεραν τολμώντας σε τόσα πολλά και μας επηρέασαν. 
Είναι ένας δίσκος που θα επηρεάσει σίγουρα πολλές γενιές, πολύ κόσμο και θα συζητηθεί σε έντονο βαθμό η αξία τους.

Ένα τεράστιο μπράβο για το Mastering που έγινε στο προσωπικό Studio του Alan Douches (West Side Music) στην Νέα Υόρκη, στον τραγουδιστή των Funeral Revolt Δημήτρη Ντούβρα, ο οποίος επιμελήθηκε Mixing & Producer, την ηχογράφηση που πραγματοποιήθηκε στα Lunatech Sounds Studios της Κατερίνης και φυσικά μην ξεχνάμε το έξοχο εξώφυλλο του Stuz0r. 

Τέλος τεράστιο μπράβο στο όλο συγκρότημα, το οποίο κατάφερε να δώσει για άλλη μία φορά κάτι ξεχωριστό. Συνιστώ αυτόν τον δίσκο ανεπιφύλακτα, αξίζει να ταξιδέψει κανείς ακούγοντας αυτό το Άλμπουμ, σπάνια το λέω, αλλά είναι τεράστιο διαμάντι!
Ανυπομονώ να επιτραπούν οι συναυλίες και να σας δούμε, στα μέρη μας κοντά να πραγματοποιείται συναυλία, δηλώνω Fan, μετά απ'αυτό που άκουσα!!!

Βαθμολογία: 90/100


Για το Rock Da Vinci,
Φαν Βαλ Νουέβο