Οι ΩΝ στο Rock Da Vinci: "για την θεματολογία που διάλεξα, θα παραθέσω μια φράση που είπε ο γνωστός βιολόγος Richard Dawkins, την οποία και αυτός με την σειρά του άκουσε νομίζω από έναν συντάκτη του New Scientist Magazine, “Science is interesting, and if you don’t agree, you can fuck off!”. Εδώ, σε αυτήν την φράση, νομίζω συνοψίζεται η όλη θεματολογία του άλμπουμ."

Κάπου στα μέρη του Θεού Θραξ, προστάτη των Θρακών ξεκίνησε μία σειρά δειγμάτων από διάφορα Grindcore, Crust ακόμη και Black Metal project έχοντας ως Θεμελιωτή, τον Drangu με τον οποίο πραγματοποιήθηκε μία πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα όσον αφορά την ίδρυση των ΩΝ, για τον ντεμπούτο δίσκο του και φυσικά για τα μελλοντικά πλάνα του. 

 

Rock Da Vinci: ΩΝ Καλησπέρα και καλώς ήρθες στο Rock Da Vinci, χαρά μας που σε φιλοξενούμε στο Rock Da Vinci. Είσαι ένας άνθρωπος με όρεξη για πειραματισμό και καταφέρνεις ως One Man Band να συνθέσεις τα πάντα , κάτι που λέει πολλά! Πως ξεκίνησε όλο αυτό;

ΩΝ: Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα! Καταρχάς εγώ πρέπει να σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία και την ευκαιρία που μου δίνεται να τοποθετηθώ και να εκφραστώ, όσο για την ερώτησή σας, θα έλεγα πως είμαι ένας άνθρωπος με συγκεκριμένο μουσικό όραμα, το οποίο πολλές φορές συμπεριλαμβάνει και πειραματισμούς, αλλά δεν είναι αυτός ο αυτοσκοπός. Εγώ απλά προσπαθώ να δημιουργήσω την μουσική που θα “ήθελα να ήταν αλλά δεν είναι”. Ο σκοπός είναι, εκτός του ότι θέλω να εκφραστώ μουσικά, κάποια μηνύματα που θέλω να περάσω μέσω της μουσικής αλλά και του στίχου, με κυριότερο από αυτά την σημαντικότητα των επιστημών, την αναγκαιότητα για την απόρριψη των θρησκειών αλλά και γενικότερα η νοοτροπία μου είναι ότι πρέπει να εκφράσω πως κάτι πρέπει να γίνει, και όχι να κλαψουρίζω για το πως ήδη είναι, παρόλο που πολλές φορές αναφέρομαι και στο πως κάτι ήταν, είτε προς μίμηση του είτε προς αποφυγή του, δηλαδή κυρίως διδακτικά. Σαφώς υπάρχουν μέσα στο άλμπουμ και άλλα θέματα όπως η σημαντικότητα της Ιστορίας, φιλοσοφικά, ηθικά και πολλά άλλα τα οποία όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διακρίνει. Πως όμως κατέληξα να είμαι one man’s band? Μου αρέσει η αυτονομία και η ελευθερία και ήθελα να κάνω κάτι χωρίς κανένα περιορισμό, να υλοποιήσω απλώς αυτό που είχα στο μυαλό μου και ομολογώ πως είμαι πολύ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δε θέλω να συνεργαστώ με άλλους ή ότι το παίζω μισάνθρωπος, αντιθέτως από τις καλύτερες μουσικές στιγμές μου ήταν στην Κομοτηνή με τους U.L.V. όπου η “χημεία” ήταν και είναι απίστευτη, ο ένας συμπλήρωνε μουσικά τον άλλον, ή όπως είναι η συνεργασία πoυ έχω με τον Zion στο EP των Monastery Desecration το οποίο και θα κυκλοφορήσουμε σύντομα. Απλά στους ΩΝ κάνω μόνο ότι θέλω εγώ, ανεπηρέαστα , ελεύθερα και αυτόνομα. Αυτός ίσως είναι ο μόνος περιορισμός και δεν είναι καλό η κακό, είναι απλά αυτό που είναι. Όσο για το συνθετικό μέρος, όλα τα riffs μου βγαίνουν αυθόρμητα και αβίαστα, και πολλές φορές το ίδιο το κομμάτι ως σύνολο, ιδίως όταν υπάρχει συναισθηματική φόρτιση, μιας και το να παίζω κιθάρα με ηρεμεί.

Rock Da Vinci: Υπήρξαν κάποιοι Guests μέσα από τα κομμάτια που έγραψες στο ντεμπούτο δίσκο σου;

ΩΝ: Σε όλο τον δίσκο, σε κάθε τραγούδι υπάρχουν guests , και στα περισσότερα κομμάτια είναι πάνω από ένας, όπως π.χ. στο τελευταίο κομμάτι όπου συμμετέχουν πάνω από 10 άτομα, ή όπως στο ομώνυμο όπου συμμετέχουν 5 διαφορετικοί άνθρωποι. Επίσης πολλοί εξ αυτών είναι γνωστοί μουσικοί κυρίως της Ελληνικής Μέταλ σκηνής, αλλά και όχι μόνο. Θα μου επιτρέψεις να αναφέρω τα ονόματά τους για να τιμήσω με τον τρόπο μου την συμμετοχή τους στον δίσκο αυτό. Δεν θα σχολιάσω για τον κάθε ένα ξεχωριστά, ούτως η άλλως η γνώμη μου περιττέυει όταν μιλάμε για τέτοια ονόματα όπως ο Sakis από Rotting Christ, ο Stefan από Varathron, ο Magus από Necromantia, ο Efthimis από Nightfall, ο Chris από SepticFlesh, o George από Deviser, ο Zion από Crossover, ο Pēteris Kvetkovskis απο Skyforger, o Petros απο Nordor, o Yannis απο Diviner, ο Chris απο Aenaon, ο Costas απο Karma Violens, η Maya απο Kosmogonia, αλλά και πολλοί ακόμα μουσικοί με ελάχιστη ή καθόλου σχέση με μπάντες ή ακόμα και με το Metal όπως η Stella Farmaki στο ομώνυμο κομμάτι, ο Νϊκος Κικιδάκης, ο Μαρίνος Τόκας, ο Γιώργος Εφραιμίδης απο τους Emerald, o Lefteris Mantzioukas στα περισσότερα παραδοσιακά όργανα ή ο Francisco Celedón στην φυσαρμόνικα και πολλοί ακόμα που δεν θα τους αναφέρω εδώ, τους αναφέρω όμως στο booklet του άλμπουμ λεπτομερέστατα. Οι Guests ήταν τα συγκεκριμένα άτομα γιατί ήταν ένα όνειρο ζωής να συνεργαστώ μαζί τους, αλλά και το να υπάρξει ένα άλμπουμ με όλα αυτά τα μεγαθήρια της Ελληνικής Μέταλ σκηνής μέσα και πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι ιδιαίτερα περήφανος αλλά και χαρούμενος που παρ’όλες τις δυσκολίες, κατάφερα να το υλοποιήσω!

Rock Da Vinci: Έδωσες στην δημοσιότητα τον ντεμπούτο ολοκληρωμένο δίσκο σου με τίτλο «Ανέγνων Έγνων Κατέγνων». Πες μας δύο λόγια για την θεματολογία του δίσκου.

ΩΝ: Ο τίτλος σημαίνει “ Διάβασα, Κατάλαβα, Κατέκρινα” και προέρχεται από την γνωστή φράση του τεράστιου Ιουλιανού, του τελευταίου Έλληνα όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ, έναν φιλήσυχο, φιλομαθή φιλόσοφο ο οποίος λόγω συγκυριών έγινε ένας ικανότατος αυτοκράτορας χωρίς να το επιζητήσει. Η φράση του αργότερα “απαντήθηκε” με γελοιωδέστατο τρόπο από εκπροσώπους της σκοτεινής σέκτας που επικράτησε, γιγαντώθηκε και τέλος επιβλήθηκε με πολύ αίμα σε επίσημη θρησκεία , και είπε αυτήν την φράση όταν κάποια μέλη αυτής της σέκτας του δώσανε να διαβάσει τα “ιερά” βιβλία τους, για να τον προσηλυτίσουν, κάτι που στον συγκεκριμένο άνθρωπο απέτυχαν να καταφέρουν, γιατί δεν ήταν κάποιος φοβισμένος χωρικός του Ελλαδικού χώρου όπου μπορούσες να τον απειλήσεις με κάψιμο στην πυρρά ή με αποκεφαλισμό, άμεσα τουλάχιστον. Παρόλα αυτά αξίζει να αναφερθεί ότι αρχικά ο Ιουλιανός ήταν αυτό που θα λέγαμε ως “κρυπτοπαγανιστής” ή “κρυπτοεθνικός” γιατί στην εποχή του είχε ήδη ξεκινήσει η σεκταριανή λαίλαπα αυτή να σαρώνει ότι ήθελε. Το άλμπουμ όμως δεν έχει άμεση σχέση με τις θρησκευτικές απόψεις του Ιουλιανού, διότι ο Ιουλιανός ήταν θρησκευόμενο άτομο. Οι ΩΝ ως μπάντα, αλλά και εγώ ως άτομο, έχουμε σχέση με την θρησκεία όσο οι φανατικοί θρησκευόμενοι του παρελθόντος αλλά και του σήμερα έχουν με την λογική και την πραγματικότητα, ΚΑΜΜΙΑ δηλαδή. Αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ υπάρχουν μέσα αναφορές στην αρχαία Εθνική θρησκεία, μιας και για εμένα είναι σχεδόν το ίδιο, φυσικά δεν έχει το ίδιο βεβαρημένο “ποινικό μητρώο” της τωρινής, και είναι πολύ ομορφότερη στην “θεωρία” της, μιας και συμπεριλαμβάνει την πλουσιότατη Ελληνική Μυθολογία, έκτος του ελαφρώς πιο φυσιολατρικού και εύθυμου χαρακτήρα της, αλλά πέρα από αυτά παραμένει μια θρησκεία. Και όταν λέμε θρησκεία εννοούμε ένα μέσο εξουσίας των ανίκανων (σε πολλά εκτός της δολιότητας, της πονηριάς και εκμετάλλευσης ) επί του λαού, μια “ιερή” κοροϊδία, επιβολή μερικών άχρηστων, ανούσιων ή και πολλές φορές επικινδύνων εθίμων. Δεν είναι δυνατόν κάτι το οποίο μπορεί να στερήσει το δικαίωμα του κεφαλιού σου να βρίσκεται ανάμεσα στους ώμους σου μόνο και μόνο επειδή διαφωνείς μαζί του να είναι κάτι καλό (σε παρελθοντικό χρόνο και στην Ελλάδα, σε τωρινό σε άλλες χώρες όπως ξέρουμε), και ο βασικότερος λόγος που επηρεάζει την ανθρωπότητα εις βάθος χρόνου είναι ένας. Όταν νομίζεις ότι έχεις τις απαντήσεις σε όλα, σταματάς να κάνεις ερωτήσεις, οπότε μένεις στάσιμος. Και αυτό είναι που ΔΕΝ κάνει ότι πολυτιμότερο γιγαντώθηκε στον Ελλαδικό χώρο, το μοναδικό πράγμα που θα έπρεπε να λατρεύουν οι άνθρωποι, αυτό που σου δίνει ζεστό νερό, στέγη, τη δυνατότητα να διαφωνήσεις μαζί μου από την άλλη άκρη της Γης, που αύξησε δραματικά τον μέσο όρο και την ποιότητα ζωής του ανθρώπου, και πολλά μα πάρα πολλά άλλα. Τι είναι αυτό που μας τα έδωσε όλα αυτά; Η Επιστήμη. Και γύρω από αυτό το θέμα καταπιάνεται το άλμπουμ. Αθεΐα, Επιστήμη και οι ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα. Γιαυτό και ο αρχαίος στίχος, γιατί ήθελα να γνωστοποιήσω τα κείμενα τα οποία θεωρώ σημαντικά στην μετέπειτα πορεία της Επιστήμης, όπως πχ στο κομμάτι “Άτομα και Κενόν” στο οποίο βλέπουμε την γέννηση της ιδέας του ατόμου, τρομακτικά ενδιαφέρον για μένα (στις λίγες “πυρίμαχες” προτάσεις που απέμειναν από τον Δημόκριτο μέσω δεύτερων και τρίτων πηγών), ή όπως στο “Άνευ Καθαρμών” όπου βλέπουμε τον Ιπποκράτη να ξεχωρίζει τις θρησκόληπτες μπούρδες της εποχής του από την Ιατρική, το οποίο είναι από το κείμενο του “Περί Ιερής Νούσου” και το συγκεκριμένο μας εξηγεί ότι η επιληψία είναι μια νόσος και όχι κάποια θεϊκή τιμωρία ή κάποιο θεϊκό δώρο. Προσπάθησα να καλύψω τις σημαντικότερες επιστήμες αλλά και όχι μόνο. Εκτός από κομμάτια με θέμα τις Φυσικές και Κοινωνικές Επιστήμες, υπάρχουν και αυτά που ασχολούνται με την Φιλοσοφία αλλά και αυτά που μας διδάσκουν πολύ περισσότερα από κάτι που μπορεί να αποτυπωθεί με έναν “ξερό” τίτλο ή από μια μικρή ανάλυση μου, και γιαυτό προτείνω ανεπιφύλακτα την μελέτη ολόκληρων των κειμένων (ότι έχει απομείνει...) μέσα από το άλμπουμ αλλά και φυσικά μέσα από τα αυθεντικά κείμενα. Τέλος, για την θεματολογία που διάλεξα, θα παραθέσω μια φράση που είπε ο γνωστός βιολόγος Richard Dawkins, την οποία και αυτός με την σειρά του άκουσε νομίζω από έναν συντάκτη του New Scientist Magazine, “Science is interesting, and if you don’t agree, you can fuck off!”. Εδώ, σε αυτήν την φράση, νομίζω συνοψίζεται η όλη θεματολογία του άλμπουμ.

Rock Da Vinci: Μέχρι στιγμής ποία είναι η ανταπόκριση του κόσμου απέναντι στον πρώτο σου δίσκο;

ΩΝ: Ήταν πολύ θερμή η ανταπόκριση αν και είχα αμφιβολίες ότι θα έχει λόγω του είδους που διάλεξα να παίξω και ειδικότερα λόγω της ονομασίας που έδωσα στο είδος που παίζω, αλλά τελικώς δεν υπήρξε κάποιο πρόβλημα. Είχα θέμα όμως με το να βρω μια εταιρεία να κυκλοφορήσει τον δίσκο όπως ήθελα και όπως έπρεπε να βγει, και ευτυχώς βρήκα την Alcyone Records. Είμαι σίγουρος πως δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή, έχω μείνει απόλυτα ικανοποιημένος, και αυτό μπορεί κάποιος να το δει από την έκδοση του άλμπουμ το οποίο βγήκε σε σχήμα 52σέλιδου βιβλίου σε δερμάτινη θήκη, κάτι που υποθέτω πως ήταν ρίσκο για την εταιρεία, το οποίο όμως δεν φοβήθηκε να πάρει, και πιστεύω δεν μετάνιωσε. Οι κριτικές που έχω λάβει για το άλμπουμ και γενικώς οι αντιδράσεις, είναι πέραν των προσδοκιών μου, κάτι που με κάνει ιδιαίτερα περήφανο και χαρούμενο λόγω του κόπου μου για την υλοποίησή του.

Rock Da Vinci: Πάντως είναι ένας ξεχωριστός δίσκος με έναν πολύ διαφορετικό ήχο σε σχέση με τα υπόλοιπα.

ΩΝ: Αν κάποιος παρατηρήσει το είδος με το οποίο χαρακτηρίζω την μουσική που παίζω θα δεί ότι χρησιμοποιώ μία συγκεκριμένη “ταμπέλα” όπως λένε πολλοί, και είναι συνήθως για κακό και ακολουθούμενο από την φράση “Δεν μου αρέσουν (οι ταμπέλες)”, στο οποίο έχω να πω ακριβώς το αντίθετο. Οι λέξεις όλες είναι “ταμπέλες”, η λέξη “metal” είναι “ταμπέλα”, και υπάρχει για να μας δώσει μια ιδέα για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Έτσι και εγώ για να δώσω στον άλλον να καταλάβει ότι πρόκειται για ένα συγκεκριμένο είδος αλλά και ταυτόχρονα για κάτι διαφορετικό χρησιμοποίησα την “ταμπέλα” BlackCore Metal και BlackMetalCore. Έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι δεν πρόκειται για παιδικό emo-core το “core”μέρος της μπάντας, αλλά για thrashcore/groove thrash/industrial thrash τύπου Pantera, Fear Factory, παλιών Machine Head αλλά και παλιού hardcore τύπου Χαοτικό Τέλος, Ναυτία, Black Flag, Discharge, the Exploited, αλλά και νεότερου όπως οι Life of Agony, Madball μαζι με το Ελληνικού κυρίως τύπου, black metal των Rotting Christ, Varathron, Necromantia, Thou Art Lord και death metal των SepticFlesh, Nightfall αλλά και black και death γενικώς όπως οι Blasphemy, Master’s Hammer, Morbid Angel, Darkthrone, Obituary, Death, όλα αυτά διανθισμένα με thrash, κλασσικό heavy metal, και τέλος με πολλές πινελιές από Ελληνική παραδοσιακή μουσική, folk γενικότερα αλλά ακόμα και blues κια τέλος όλα αυτά μέσα από μια μουσική metal πολυδιάστατη “ακουστική γωνία” όπως αυτή των Faith No More αλλά σε black metal! Τέλος ακόμα και η δομή των κομματιών είναι σχετικά “ριζοσπαστική”, γιατί δεν θα δεις πάρα μόνο σε 2 κομμάτια την “κλασσική” δομή κομματιών, intro/couple/refrain/couple/refrain/couple κτλ. Η ιδέα ήταν να μην λυπηθώ τίποτα. Να κάνω κομμάτια με εναλλασσόμενα ριφφ-ρεφραίν χωρίς ανάσα για “filler” riffs και χωρίς επανάληψη των riff. Μετά από αυτά που ανέφερα, θέλω να πιστεύω και εγώ πως όντως είναι ένα διαφορετικό άλμπουμ.

Rock Da Vinci: Θα ήθελες να μας πεις λίγο πιο αναλυτικά όσον αφορά την διαδικασία του δίσκου; (Mixing,Recording,Guests κτλ.)

ΩΝ: Τον ήχο ανέλαβε ο πολύ καλός μου φίλος και συνεργάτης Thanos “OGrego” Karapanos ο οποίος θεωρείται ουσιαστικά το “δεύτερο μέλος” της μπάντας. Ο ήχος για εμένα είναι το 50% της μουσικής και είναι 100% δικός του. Εγώ απλά του είπα τι θέλω να κάνω και αυτός το έκανε πράξη. Έχει τεράστια εμπειρία στη μουσική, είναι από τους παλιότερους μουσικούς στον χώρο, συγκεκριμένα θυμάμαι όταν ήμουν νεαρότερος που άκουγα το demo των Winter’s Dawn και θαύμαζα που ήταν μια μπάντα από την Κομοτηνή που παρ’όλες τις αντίξοες συνθήκες για έναν Μεταλά μουσικό από εκεί, κατάφερνε και δημιουργούσε μουσική. Είναι ενεργός από τότε και συνεχίζει με τα project που έχει όπως οι Tattered Pages και Downcast Twilight, αλλά είναι και ενεργός ως παραγωγός ήχου. Έχει συνεργαστεί με τεράστια ονόματα όπως ο Tim Ripper Owens (ex- Judas Priest), o John Greely - ο πρώτος τραγουδιστής των Iced Earth, έχει κάνει mix και master σε άλμπουμ των Custard, Folkearth, Necrorgasm, Marinos Tokas, Nick Kikidakis και πολλών ακόμα. Στον ήχο τον εμπιστεύτηκα τυφλά και όχι μόνο δεν το μετάνιωσα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο των προσδοκιών μου. Όσο για τους guests, όπως ανέφερα και πριν, είχα την χαρά να με τιμήσουν με την συμμετοχή τους μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στο Ελληνικό Metal, παρόλα αυτά η διαδικασία ήταν χρονοβόρα, γιατί ήταν πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο εγχείρημα, και δεν σου κρύβω πως πολλές φορές απογοητεύτηκα από διάφορες δυσκολίες και προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσω, τελικώς όμως το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Αυτό που έχω να πω για τους συμμετέχοντες είναι ότι όχι μόνο και σαφώς δεν έχω κανένα παράπονο, αντιθέτως, και μάλιστα απέδειξαν πολλά, όλοι τους ένας ένας με πράξεις και όχι λόγια. ΟΛΟΙ.

Rock Da Vinci: Παρατήρησα ότι έχεις δώσει μεγάλη βαρύτητα στην αρχαιοελληνική Μυθολογία και στην γλώσσα......Πως και πήρες μία τέτοια απόφαση;

ΩΝ: Έχω δώσει βάση στην Επιστήμη και το φυσικό επακόλουθό της, την Αθεΐα, τα οποία έχουν ως αφετηρία την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και κάποιες φορές την Μυθολογία. Συγκεκριμένα το μοναδικό κομμάτι σε σχέση με την Μυθολογία είναι το πρώτο, το οποίο μιλά για τον μύθο του Προμηθέα και φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκτός του προφανή συμβολισμού της ανυπακοής σε θεούς και δαίμονες του μύθου αυτού, μπορεί κάποιος να λάβει ως μήνυμα ακόμα και την Γέννηση της Επιστήμης/Γνώσης με τον συμβολισμό της Φωτιάς του μύθου. Χρησιμοποίησα δηλαδή αυτόν τον Μύθο ως “εισαγωγή” σε ένα άλμπουμ που μιλάει επί της ουσίας για την Επιστήμη και την Φιλοσοφία (και φυσικά την Αθεΐα) όπως είπα και πριν. Δεν είμαι νοσταλγός του παρελθόντος αλλά του μέλλοντος, θαυμάζω το παρελθόν, διδάσκομαι από αυτό αλλά κοιτάω μπροστά και δεν επαναπαύομαι σε “δάφνες” και επιτεύγματα άλλων (είτε είναι πρόγονοί μου είτε όχι). Επίσης αυτούς που συμπεριλαμβάνω στιχουργικά στον δίσκο μου τους θεωρώ παγκόσμια κληρονομιά, και όχι μόνο Ελληνική. Στα αρχαία Ελληνικά όμως είναι γραμμένα τα κείμενα τους, οπότε θεώρησα ποιο ενδιαφέρον να μελοποιηθούν στην αυθεντική γλώσσα όπου ειπώθηκαν, (γιαυτό και στο πρώτο κομμάτι γίνεται μια προσπάθεια ανακατασκευής της πραγματικής αρχαίας Ελληνικής προφοράς των λέξεων στον βαθμό που μπορούσα μετά από μελέτη μου στο θέμα). Αυτό όμως δεν είναι κάτι το δεσμευτικό. Αναλόγως τι θα πρέπει να πω στο επόμενο άλμπουμ μου. Αν κρίνω ότι πρέπει να έχω στίχο στα Ιλλυρικά, στην Κύπρο-Μινωική διάλεκτο ή στην Khanmet’i, αυτό θα γίνει. Συγκεκριμένα το επόμενο άλμπουμ μπορώ να πω, προς το παρόν, ότι δεν θα έχει μόνο αρχαία Ελληνικά.

Rock Da Vinci: Το όνομα ΩΝ πως προέκυψε?

ΩΝ: Η μπάντα υπήρχε παλιότερα, από το 1998 συγκεκριμένα, ως Νεκροδαίμων, με αρκετά διαφορετικό μουσικό στυλ. Το 2009 ξεκίνησα να κάνω αυτό που έπρεπε με αποτέλεσμα την μεταβολή του ήχου μας. Στις αρχές του 2015 άλλαξα το όνομα της μπάντας σε ΧΞΣ και κυκλοφόρησα σε digital μορφή ένα demo, αλλά στα τέλη του 2015 και μετά από συνεννόηση με τον Σάκη των Rotting Christ, και ειδικότερα μετά το γεγονός με την ακύρωση συναυλιών τους στην Νότια Αφρική και την χρήση του ονόματος ΧΞΣ από τους Rotting Christ, προς αποφυγή παρεξηγήσεων το άλλαξα σε ΩΝ. Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι όχι μόνο δεν το μετάνιωσα, είμαι και ιδιαιτέρα χαρούμενος για αυτό το όνομα το οποίο και ετυμολογικά αλλά και γενικότερα εκφράζει την μπάντα. Αφ΄ενός είναι μια λέξη με το απόλυτο νόημα για έναν άνθρωπο, ο ων είναι “αυτός που υπάρχει”, και αφετέρου δείχνει την αντίθεση μου ως προς τον σφετερισμό και το “μονοπώλιο”της πανέμορφης και γεμάτης νόημα λέξης αυτής από την επικρατούσα θρησκεία για να χαρακτηρίσει τον θεό τους. Σίγουρα δεν χρησιμοποιώ την λέξη για να δηλώσω ότι “εγώ είμαι ο Ων” με την θρησκευτική έννοια ή κάτι παρόμοιο, αντιθέτως, δηλώνω την αντίθεσή μου, και σίγουρα η σχέση μου με τον Ιησού ή τον μπαμπά του είναι ακριβώς όπως τα επιχειρήματα αυτών που μιλάνε : κατά των εμβολιασμών, υπέρ των θρησκειών και των θεών τους, εναντίον της προσεδάφισης των ανθρώπων στο φεγγάρι, υπέρ της έννοιας του ελληνοχριστιανισμού (ακόμα και ως λέξη), των επιπεδιστών, για αεροψεκασμούς, ζώδια, και όλων των αντιεπιστημονικών αναπόδεικτων παραφιλολογιών , δηλαδή ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ. Και τέλος από την στιγμή που οι επιλογές και τα πιστεύω κάποιου επηρεάζουν άλλους, δεν ξέρω αν έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι ανοησία θέλει, γιατί αυτό που θέλει μπορεί να είναι επιβλαβές για τους γύρω του, και εν τέλη και για τον ίδιο, ασχέτως αν είναι αρκετά ανόητος ώστε να το αντιληφθεί ο ίδιος από μόνος του. Υπάρχει όμως ένα “εργαλείο” που σε βοηθά να “ψηλαφίσεις” την πραγματικότητα. Το εργαλείο αυτό, που σε βοηθά και σε διορθώνει ακόμα και εδώ, λέγεται Επιστήμη και αυτό που σε χαλάει, τυφλή πίστη. Μέσα στο βιβλιαράκι του άλμπουμ, το εξηγώ εκτενέστερα.

Rock Da Vinci: Είσαι ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από την Κομοτηνή και κατέληξε να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό για σένα;

ΩΝ: Ήταν μια τεράστια απόφαση, και η μετάβασή μου από την Κομοτηνή στην Αθήνα κάτι που δυστυχώς έπρεπε να γίνει. Παρόλα αυτά με θεωρώ Θράκα και Κομοτηναίο, όχι Αθηναίο, γιατί βλέπω την παραμονή μου στην Αθήνα ως κάτι το προσωρινό, και ελπίζω να είναι. Στην Κομοτηνή, και πιστεύω γενικά στην επαρχία, την δεκαετία του ‘90 δεν ήταν και το ευκολότερο να είσαι μουσικός, πόσο μάλλον μεταλάς μουσικός. Δεν είχες γνωριμίες, δεν είχες μουσικά όργανα να παίξεις σαν μπάντα, δεν είχες χώρο, σε αντίθεση με την Αθήνα που είχες τα πάντα στα πόδια σου, θα μπορούσες πχ να κάνεις πρόβα και να έρθουν οι  Rotting Christ και οι Septic Flesh να παίξουν μετά από εσένα, πράγμα απίστευτο και αδιανόητο για εμάς. Πλέον όμως είναι αρκετά διαφορετικά και μεγάλο (θετικό) ρόλο έχει παίξει η τεχνολογία και το ίντερνετ.

Rock Da Vinci: Ποία είναι η γνώμη σου για την Underground Black Metal σκηνή;

ΩΝ: Έχω μεγαλώσει με τα κλασσικά αριστουργήματα του Underground Black Metal και αυτό δεν με αφήνει να έχω καθαρή κρίση για τα νεότερα, αν αυτό εννοείς, γιατί έχω συνδέσει αναμνήσεις και γεγονότα με κομμάτια, μπάντες η άλμπουμ ολόκληρα. Από σχετικά νεότερες μπάντες του Ελληνικού black metal, (underground δε μπορώ να χαρακτηρίσω εύκολα μπάντα από την στιγμή που υπάρχει το ιντερνέτ), μου άρεσαν πολύ στιχουργικά και μουσικά οι Yovel (τολμηροί σε θεματολογία σε σχέση με ότι έχουμε συνηθίσει και μπράβο τους, σκοτεινοί στην μουσική τους) και μουσικά οι Spectral Lore (ιδιοφυές black metal) τις οποίες αυτές μπάντες σέβομαι ιδιαίτερα. Παλιές μπάντες που βγάλανε αλμπουμάρα είναι οι Zemial, οι Kawir, οι Nergal και οι Macabre Omen ενώ μου άρεσαν και οι πειραματισμοί των Aherusia, οι πιστές στον Ελληνικό black ήχο μπάντες όπως οι Ithaqua, Cut of Eibon, Caedes Cruenta, Zaratus, Funeral Storm, Katavasia αλλά και οι Dizzines, Aenaon, Hail Spirit Noir. Επίσης πολύ καλό και υποσχόμενο το Ep των Yoth Iria. Από παλιότερες μπάντες και κυκλοφορίες τι να πρωτοπώ…. Lemegethon, Havorum, Rex Infernus, Unholy Archangel, Jackal’s Truth, Invocation, Zephyrous, Obsecration, Sadistic Noise, Disharmony, Mortify, Agatus, Vorphalack, θα πρέπει να αναφέρω όλη την ελληνική σκηνή κανονικά, γιατί είμαι μεγάλος οπαδός του ελληνικού ήχου. Άπο ξένες μπάντες ξεχωρίζω τους Inquisition, Demoncy, Demonomancy, Diocletian, AngelCorpse ενώ μου άρεσαν πολύ τα τελευταία Profanatica, Master’s Hammer και ειδικά το τελευταίο των Mystifier, και γενικώς οι Mystifier, γιατί ο ήχος τους είναι πολύ κοντά στον ελληνικό. Για τα ελληνικά μεγαθήρια δε θα μιλήσω καν. Γενικώς όμως θα πω πως η μουσική εξελίσσεται, και έτσι πρέπει, ακόμα και αν αυτό σημαίνει το “τέλος” του undergorund. Το underground δε θα πεθάνει ποτέ γιατί πάντα θα υπάρχει το ‘Walpurgisnacht” , ‘Thy Mighty Contract”, “Crossing the Fiery Path”, “Έσοπτρον”, “Macabre Sunsets”, “Unspeakable Cults”, “Fallen Angel of Doom”, “Wicca/Goetia”, “Drawing Down the Moon”, “Weeping in Heaven”, “Kauja Pie Saules” και τόσα άλλα αριστουργήματα να ακούσεις. Το underground άλλα και το metal γενικότερα θα πεθάνει μόνο όταν πεθάνει και ο τελευταίος μεταλάς.

Rock Da Vinci: Υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιηθεί κάποια περιοδεία μαζί με Members από Κομοτηνή για να παρουσιάσεις την δουλειά σου;

ΩΝ: Δεν μπορώ να αποκλείσω κάτι τέτοιο αλλά είναι πολύ δύσκολο λόγω των συνθηκών. Σίγουρα όχι σύντομα. Ακόμα και αν γίνει κάτι τέτοιο, θα είναι με session members κατά πάσα πιθανότητα γιατί οι ΩΝ είμαι εγώ. Αν δεν είμαι εγώ, δεν είναι ΩΝ, είναι κάτι άλλο. Υπάρχει και η πιθανότητα για live με τους Monastery Desecration μαζί με το νέο μέλος, τον Zion στη φωνή, όπου θα μπορούσαν να διασκευαστούν κάποια κομμάτια των ΩΝ, αλλά και αυτό ανήκει προς το παρόν στο μακρινό μέλλον.

Rock Da Vinci: Ποία είναι τα μελλοντικά πλάνα των ΩΝ?

ΩΝ: Εκτός σαφώς από την προώθηση του άλμπουμ μας, έχω ξεκινήσει την σύνθεση νέων κομματιών. Το ύφος κιθαριστικά θα είναι στο ύφος του ντεμπούτου μας, αλλά σε πολύ πιο εξελιγμένο στάδιο, ενώ στιχουργικά θα υπάρχει περισσότερη γλωσσική ποικιλία όπως ανέφερα και πιο πριν. Επίσης θα υπάρχει, κατά πάσα πιθανότητα και εκτός απροόπτου, μόνο ένας guest, ένα πασίγνωστο άτομο από την παγκόσμια Metal σκηνή τον οποίο δεν θα αποκαλύψω ακόμα. Τα γενικότερα μελλοντικά σχέδια πέρα από τους ΩΝ, συμπεριλαμβάνουν την κυκλοφορία του EP των Monastery Desecration, την επανακυκλοφορία κάποιων κυκλοφοριών που υπήρχαν μόνο σε κασέτα (demo) ή digital μορφή των Νεκροδαίμων (a.k.a.Nekrodaimon), όπως επίσης και νέες Νεκροδαίμων κυκλοφορίες, μιας και μετά το 2015 συνεχίζουν ως ξεχωριστό πλέον project από τους ΩΝ. Μια από αυτές τις κυκλοφορίες θα είναι και το mini album/EP των Νεκροδαίμων με τίτλο “Παν Γαρ Εστί”, ηχογραφημένο το 2009, το οποίο είναι ουσιαστικά η μουσική αφετηρία των ΩΝ, και θεωρείται μέρος της δισκογραφίας της μπάντας.

Rock Da Vinci: ΩΝ σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου, θα χαρώ πάρα πολύ να τα πούμε από κοντά και φυσικά με πολύ μουσική. Ο τελευταίος λόγος για το κλείσιμο της συνέντευξης ανήκει σε εσένα.

ΩΝ: Εγώ σας ευχαριστώ για τον χώρο, τον χρόνο, και την φιλοξενία σας. Να έχετε Υγεία, και για τέλος θα ήθελα να κλείσω με μια φράση του ήρωα (μου και) της Επιστήμης, Carl Sagan.”It is far better to grasp the Universe as it really is than to persist in delusion, however satisfying and reassuring.”

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο