Gentihaa - "Reverse Entropy" (Album Review)

"Ο χαμένος κλέβει την δόξα του νικητή"

"Reverse Entropy" ένας δίσκος που μου δίνει έμπνευση να αναφερθώ στην εξουσία των θρησκειών καθώς και στην φιλοσοφία. 

Η μουσική πλέον έχει διαχωριστεί σε λάτρηδες της τέχνης και σε αυτούς που απλά τρώνε μία προπαγάνδα γύρω από μία μίξη, έχοντας ως αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να καταλήγει ένα κλουβί, στο οποίο ο μόνος που το'χει το κλειδί είναι ο θύτης.Ο δίσκος για τον οποίο θα αναλύσω, βασίζεται σε μία ιστορία μεταξύ κόλασης και παραδείσου θα το χαρακτηρίσω , για τον λόγο του αληθές ότι αποτελεί καθαρά & Harsh φωνητικά με μία ποικιλία ήχων που έχει ως αφετηρία το πιο Power/Heavy ,το Extreme Black metal καταλήγοντας κάπως έτσι σε ένα πιο Avant-Garde ήχο κάτι που το αποκαλώ ως "Συνέχεια των Arcturus" , τον λόγο που το πιστεύω αυτό, θα το αιτιολογήσω στην συνέχεια. 

Η Μπάντα ονομάζεται Gentihaa με καταγωγή από την Αθήνα και αποτελείται από 5 μέλη έμπειρα από προηγούμενες μουσικές δουλειές , που αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, με σκοπό να αρχίσουν να γράφουν και να συνθέτουν με απόλυτο μεράκι, κάτι που το κατάφεραν.

Το ντεμπούτο πόνημα ξεκινάει με μία εισαγωγή αρκετά Έθνικ και στην συνέχεια οι κιθάρες να το συνοδεύουν πολύ εκφραστικά σαν να ξεκινάει ένα μεγάλο μουσικό ταξίδι για να ακολουθήσει στην συνέχεια το Empathy , το τέλειο ξεκίνημα που δίνει έναν ωραίο ήχο έχοντας τον Andre να μας διηγείται μία ιστορία βασισμένη στην αίσθηση που σου δίνει μία γεύση από την ατμόσφαιρα των Dimmu Borgir και μία μελωδία που σε αναστατώνει για τα καλά.

Vision ένα πολύ σκοτεινό κομμάτι που ξεκινάει με μία αφήγηση και συνεχίζει δυνατά με τις κιθάρες μεταξύ Valgran & Ros Dracul να μοιράζουν ριφς στο λαό, τα πλήκτρα να κρατάνε τον ανατολήτικα χαρακτήρα αλλά και τον πιο σκοτεινό επίσης κάτι που η φωνή του Andre το θυμίζει κάπως. Προς το τέλος γίνεται όλο και πιο Black Metal το ηχόχρωμα και η ροή του κάτι που μου άρεσε και με εξίταρε αρκετά όπως και γενικότερα οι εναλλαγές στην σύνθεση του συγκεκριμένου κομματιού.

Metamorphosis αρχίζει να πυκνώνει το κλίμα σαν να αισθάνεσαι πως μεταμορφώνεται η μέρα σε νύχτα από το πουθενά. Κομμάτι πιο τελετουργικό, ίσως η ένσταση μου ήταν τα καθαρά φωνητικά τα περίμενα πιο... Παθιάρικα

Alpha κομμάτι που η αρχή είναι καθαρά ένα ανατολήτικο ταξίδι που καταλήγει στην νύχτα, με ωραίες εναλλαγές, τέλεια κοψίματα κιθάρας, τρομερά ριφς και μία επιβλητική ερμηνεία που σου προκαλεί δέος.

Beyond ξεκινάει με μία σκοτεινή μελωδία που σου δίνει ένα Mood χαοτικό, το οποίο συνεχίζει σε πιο.....Επικό με τις Ιαχές να κρούν σε πιο έντονο επίπεδο και να καταλήγουν σε πιο πολύ θρασοκατάσταση και από κει να γίνεται πιο.....Θα πω Progressive φέρνοντας στο μυαλό μου τους Exodus εδώ στο πιο σκοτεινό ηχόχρωμα όσον αφορά τις γρήγορες κιθάρες που ανταμώνει εξαιρετικά με τον όλο ρυθμό και το μπάσο συγκεκριμένα.

Command κομμάτι που μου θύμισε Firewind και ξεκινάει τέλεια με έναν μονόλογο του Tom Englund των Evergrey και δίνοντας μία ξεχωριστή νότα στην ροή του κομματιού μαζί με τον Andre.

Mastery κομμάτι που θυμίζει κάτι σαν τελετουργία και πιο κοντά στους ρυθμούς των Dimmu Borgir με ρεφραίν που σε πάει κατευθείαν στην κόλαση και με συνέχεια που σε πάει στον παράδεισο μέσα από τον επικό ρυθμό των ντραμς.

Τίτλοι τέλους με την ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ που έβαλα στο Repeat από τότε που ξεκίνησα την ακρόαση μου... Κυρίες και κύριοι το καλύτερο κομμάτι όλου του δίσκου, ο λόγος για το Singularity τέλεια ροή,τρομερό άσμα,μελωδιάρα στις κιθάρες, ερμηνειάρα που πέρνει 10/10 και ένας Tom απίθανος, που αποδεικνύει ειλικρινά για ποίο λόγο βρίσκεται εκεί που είναι. Το κομμάτι αυτό μου έφερε στο μυαλό το έπος των Aenaon από το αγαπημένο "Extance" The Land Of No Water. Τέλειο,απίθανο,ανατριχίλα,αριστούργημα......Ρομαντικό,ερωτεύσιμο,εξαιρετικό.....Τα συναισθήματα που γράφονται είναι λίγα μπροστά στο έπος που αναφέρω αισθάνομαι απλά δέος και τα λόγια μου περιττά!!!! Απλά στο Repeat ξανά και ξανά και ξανά και ξανά!!! 

Τρέμε Shagrath και εσύ ο ίδιος θα ανατριχιάσεις όταν το ακούσεις σε 2 βδομάδες το συγκεκριμένο έπος, θα σου κόβει την ανάσα. H μελωδία της ακουστικής κιθάρας σε ένα σημείο με γύρισε πίσω στο "Blackwater Park" Των Opeth. ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ, ΜΕ ΚΑΝΑΤΕ ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΩ!

Ένα μεγάλο μπράβο στην δουλειά του Κατσιώνη όσον αφορά την παραγωγή, εύγε στην ηχογράφηση του Φώτη Μπενάρδου και γενικότερα σε όλη την ομάδα, καταπληκτική δουλειά με πολύ μέλλον μπροστά τους... Μία ένσταση είναι ότι από τον Andre στα καθαρά φωνητικά περίμενα περισσότερο πάθος και πυγμή αυτό παρατήρησα σε κάποιες στιγμές του δίσκου, κατά τα άλλα όλος ο δίσκος είναι ποίημα με πολύ έξυπνες ποικιλίες ήχων, με μία εξαιρετική παραγωγή,μία ηχογράφηση διαμάντι και ένα εξώφυλλο που είναι απλά λουκούμι. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, όσοι δεν το ακούσατε ακόμα μην περιμένετε, ακούστε το σπαρταράει από ανατριχίλα και πειραματισμό, εξού και ο λόγος για το ότι είναι η για μένα "συνέχεια των Arcturus", με διαφορετική παραλλαγή και πολλές ωραίες ιδέες. Ομορφαίνει, δεν παχαίνει!!!

Βαθμολογία: 90/100


Υ.Σ: Καλή επιτυχία παιδιά στους Dimmu Borgir, μας κάνατε περήφανους όλοι στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα

FB Events:

Thessaloniki: https://www.facebook.com/events/256552908622928/

Athens: https://www.facebook.com/events/569695543442118/

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο