Wormrot - Hiss (Album Review)

"Two drowning people can't save each other. All they can do is drag each other down."

~ Carsten Jensen ~

Πολλές φορές οι εκπλήξεις έρχονται από εκεί που δεν τις περιμένεις , κάτι τέτοιο συνέβη και στο παγκόσμιο Metal στερέωμα , όταν η Grindcore τριάδα (σ.σ πλέον δυάδα αφού ο vocalist του σχήματος Arif δεν συγκαταλέγεται στο δυναμικό μετά την ολοκλήρωση του δίσκου) από την Σιγκαπούρη κατά κόσμων γνωστή ως Wormrot , κυκλοφόρησε στις 8 Ιουλίου 2022  τον 4^ο κατά σειρά full length δίσκο της που ακούει στο όνομα “Hiss”. 
Το νέο πόνημα των Wormrot κυκλοφορεί από την αγγλική Earache Records με την οποία η μπάντα φαίνεται να έχει συνδεθεί αρκετά αφού μέσω αυτής είχαν κυκλοφορήσει και τους 2 προηγούμενους τους δίσκους “Dirge” (2011) & “Voices” (2016). 
Εδώ όμως είμαστε για το παρόν , η αναμονή των 6 ετών τελείωσε και μάλλον άξιζε , αφού μιλώντας για το “Hiss” δεν αναφερόμαστε σε έναν ακόμα Grindcore δίσκο αλλά σε κάτι παραπάνω
21 κομμάτια 
32 λεπτά γεμάτα τρόμο , βία και υπαρξιακά ερωτήματα γύρω από την έννοια του θανάτου   
Παίρνουμε λοιπόν βαθιά ανάσα και ταξιδεύουμε μέχρι την μακρινή Σιγκαπούρη για να τα ανακαλύψουμε όλοι μαζί  !!!

Αρχίζουμε λοιπόν με το “The Darkest Burden” , ένα κομμάτι το οποίο αν και είναι το πρώτο της συγκεκριμένης κυκλοφορίας δεν ακολουθεί κατά γράμμα την κλασσική grind συνταγή μέσα σε 01:46 η μπάντα καταφέρνει να περάσει αυτό που θέλει χρησιμοποιώντας τα grind φωνητικά του Arif , αλλά μέσα σε ένα αρκετά ώριμο οικοδόμημα με Black Metal επιρροές ιδίως στο DrumSet κομμάτι. Εξαιρετική βρίσκω και την επιλογή της μπάντας να χρησιμοποιήσει και ένα μικρό intro στην αρχή με τον ήχο της θάλασσας (σ.σ. ταιριάζει άριστα και λόγω εξωφύλλου).

"Promising Everything, Delivers Fucking Nothing"

Προχωράμε στο Track νούμερο 2 που ακούει στο όνομα “Broken Maze” , διάρκεια 01:55 και οι πρώτες του νότες είναι οι τελευταίες του “The Darkest Burden”. Σε

αυτήν την σύνθεση νοιώθουμε περισσότερο το παραδοσιακό grindcore ηχόχρωμα όμως και εδώ με κάποιες αλλαγές που του ταιριάζουν απόλυτα.

Αρχικά το κομμάτι είναι άκρως grooveάτο και πολύ πιο γρήγορο αφού οι Wormrot έχουν και μια έντονη αγάπη στον Punk & Hardcore ήχο και σε αυτό το κομμάτι η αγάπη δεν κρύβεται.

Εκτός όμως από τις αλλαγές που αρχίζουν από Grind , περνάνε από Black-Thrash και φτάνουν μέχρι Punk , έχουμε και ένα εμβληματικό refrain με καθαρά παρακαλώ φωνητικά (σ.σ. ναι είμαστε ακόμα σε grindcore δίσκο) , το οποίο δεν σας κρύψω πως με άφησε να κοιτάω την οθόνη με ανοιχτό το στόμα για κάποια λεπτά.

Πιστεύω πως από την πρώτη κιόλας σας ακρόαση θα καταλάβετε το πόσο όμορφη προσθήκη ήταν αυτό το refrain !!!  

Επίσης θα ήθελα να σταθώ και στο στιχουργικό κομμάτι που πραγματικά είναι μπουνιά στο στομάχι , με κύριο concept το τέρας της κατάθλιψης αλλά και την πίεση της σύγχρονης κοινωνίας  βάζει τον ακροατή σε μια πάλη με τον ίδιο του τον εαυτό , ώστε να αναζητήσει την κύρια ρίζα του προβλήματος και να σπάσει αυτήν την μαύρη μάζα που σιγά-σιγά τον τρώει.

"Anxiety, Surrounds Me, My Fucking Depressing Death, My Broken Maze"

Συνεχίζουμε με το “Behind Closed Doors” , ακούω τις πρώτες νότες και έρχονται αμέσως στο μυαλό μου οι Slayer , το κομμάτι σε όλη την διάρκεια του έχει έντονο το Thrash Metal στοιχείο το οποίο όμως καταφέρνει να συνδέσει άριστα με αυτή την πιο Punk αύρα που περικλείει το σχήμα από την Σιγκαπούρη.

Με λίγη προσοχή ο ακροατής θα μπορέσει επίσης να δει και τα στοιχεία του Black N’ Roll ήχου (σ.σ. Hellripper , Midnight και ο αυχένας δεν συμμαζεύεται).

 “Hostage of my own mind, I try to break, only to fail and fail, threatened by the blade”     

Κομμάτι νούμερο 4 και “When Talking Fails, It’s Time For Violence” ή σε απλά ελληνικά “ Όπου δεν πίπτει λόγος , πίπτει ράβδος ”. Σε αυτήν τους την σύνθεση οι Wormrot, μας δίνουν έναν πολύ ισορροπημένο και σωστό συνδυασμό από κλασσικό Grindcore και Ελκυστικό Hardcore, η αρχή με τον marching ρυθμό στα τύμπανα μας βάζει σε mood “μάχης” και όχι άδικα αφού το Grindcore part του κομματιού υπόσχεται πολλές ώρες moshing!!!

Τώρα όσον αφορά την πιο hardcore πλευρά του κομματιού, η μπάντα μπορεί και μας περνάει ένα συναίσθημα “γηπέδου” με την πολυφωνία η οποία φωνάζει το refrain. Εδώ τα brutal φωνητικά για κάποια δεύτερα μας αποχαιρετούν και δίνουν την θέση τους σε punk ηχοχρώματα.

Τώρα όσον αφορά το στιχουργικό κομμάτι εδώ έχουμε μια αλλαγή καθώς μιλάμε για το μόνο κομμάτι του δίσκου όπου οι στίχοι δεν είναι στα αγγλικά αλλά στα μαλαισιανά , κάνοντας μια γρήγορη μετάφραση στους στίχους και ερμηνεύοντας τους καταλαβαίνουμε πως μιλάμε για ένα αρκετά προσωπικό κομμάτι , το οποίο μοιάζει περισσότερο με επίθεση παρά με έναν στίχο που έχει να κρύψει κάποιο νόημα μέσα του, και μάλλον αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η μπάντα κάνει χρήση της Μαλαϊκής  γλώσσας  ώστε να περάσει το μήνυμα ακριβώς εκεί που θέλει.

"I don’t want to die nurse, people please die, when talking fails its time for violence"

Στην συνέχεια έχουμε το “Your Dystopian Hell” , το intro του κομματιού που διαρκεί 01:29 αποτελείτε από ένα blast beat το οποίο δεν κρύβω πως μου θύμισε αρκετές νορβηγικές Black Metal συνθέσεις , μέχρι όμως να καταλάβεις τι ακριβώς έχεις ακούσει οι Wormrot έχουν αλλάξει πλεύση και σε τραβάνε μαζί τους μέσα στο απόλυτο χάος και τα υπόγεια της παράνοιας. Classic Grindcore ήχοι από όλα τα όργανα, Brutal Death Metal γυρίσματα και κραυγές ικανές να στοιχειώσουν τα όνειρα των ακροατών αφού θυμίζουν ήχους βγαλμένους από την κόλαση.

Μέσα στο απόλυτο κύμα τρέλας η παρέα από την «Πόλη των Λεόντων» , αποφάσισε να μην μείνει εκεί και να χρησιμοποιήσει ένα ακόμα εφέ που δίνει την ψευδαίσθηση πως κάποιος μιλάει μέσα από ένα παλιό και κατεστραμμένο μικρόφωνο. (σ.σ. έτσι εκτός από όλα τα στοιχεία που προαναφέραμε δίνουν και έναν noise music χαρακτήρα στην σύνθεση τους). 

Σχετικά με τους στίχους  τώρα ίσως μιλάμε για το πιο πολιτικοποιημένο κομμάτι του δίσκου αφού μιλάει για την καταστροφή της έννοιας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων  αλλά και το mind control που δέχεται ο άνθρωπος  από την σημερινή κοινωνία με αποτέλεσμα να ζει σε μια δυστοπική κόλαση όπως αναφέρει και ο τίτλος.   

"Overpowering the entire society, Mind control, Your dystopian hell"

“Unrecognizable”, το 6^ο και μικρότερο κομμάτι της κυκλοφορίας, αφού διαρκεί μόνο 10 δευτερόλεπτα τα οποία όμως είναι υπέρ αρκετά για να μας περιγράψουν τι ακριβώς θα έκανε ο στιχουργός σε ένα άτομο που μάλλον δεν συμπαθεί και πολύ!!! Από μουσικής πλευράς είναι το πρώτο καθαρόαιμο grindcore κομμάτι που θα συναντήσετε στον δίσκο.

"Meteor to the face, pounded into dust, Evaporate in the abyss"

Κομμάτι νούμερο 7 , “Hatred Transcending” , η εισαγωγή του κομματιού πορεύεται σε ένα σύντομο Thrash μονοπάτι το οποίο όμως μετουσιώνεται σε μια brutal death metal πανδαισία με εξαιρετική απόδοση ειδικότερα από τον Arif στα φωνητικά αλλά και από τον Vijesh στο κομμάτι του drumming. Το outro του κομματιού είναι απόκοσμο και αποτελείτε από μια απαγγελία των στίχων (σ.σ. με distorted vocals)  που απομένουν στο κομμάτι μαζί με κιθάρα η οποία επαναλαμβάνει τον ίδιο παρανοϊκό noise ρυθμό. Στο τέλος η μουσική σταματάει εντελώς και μια noise ambient μελωδία επαναλαμβάνεται μέχρι την ολοκλήρωση του 01:50.

"Transcending hate, Loss of vitality, Collapse of health, you did everything"

“Doomsayer”, μια σύντομη χαοτική σύνθεση η οποία σε ξεκουράζει από την λεπτομέρεια που είχε το προηγούμενο κομμάτι και απευθύνεται στους λάτρεις του underground αυτού υποείδους, όμως η μπάντα μέσα στα 37 δευτερόλεπτα κρύβει και μια μικρή μελωδική πινελιά την οποία θα σας αφήσω να ανακαλύψετε μόνοι!!!

"Pierced upon the tragedy their fucking eyes no longer see, Pierced upon the tragedy their eyes will never ever fucking see"

Κομμάτι νούμερο 9 και “Pale Moonlight” , εδώ το κλίμα αλλάζει εντελώς το κομμάτι είναι hardcore με αρκετές punk επιρροές αφού αυτά τα 2 είδη ταιριάζουν απόλυτα , πολύ ενδιαφέρουσα βρίσκω την προσθήκη των διαφορετικών κρουστών από τον Vijesh τα οποία δίνουν μια εντελώς διαφορετική αύρα στο γενικότερο σύνολο του κομματιού και δημιουργούν μια πρωτόγονη και ethnic αίσθηση.

"Shrouded in ocean mist, With scars on shoulders, Hands fused to the mast"

Στην θέση 10 συναντάμε το “Seizures” , να κάτι που δεν περίμενα το κομμάτι έχει τα πάντα μέσα μας παρουσιάζετε ως death metal όμως στην πορεία δημιουργεί δικό του χαρακτήρα για άλλη μια φορά υπερισχύει το punk-hardcore προφίλ , όμως αν κάποιος κάνει αρκετές ακροάσεις θα παρατηρήσει μέχρι και heavy metal ιδέες μέσα στα κιθαριστικά riff του Rasyid. Πολύ ωραία βρίσκω και τοποθετημένες της κραυγές που η μπάντα αποφάσισε να βάλει σε αυτό το κομμάτι οι οποίες βγάζουν μια οργή και αγανάκτηση διαφορετική από τα προηγούμενα κομμάτια.

"Imploding sensations of ultraviolence, I am the seizures machine"

Φτάνουμε λοιπόν ακριβώς στα μισά του “Hiss” με το κομμάτι  “Voiceless Choir”. εξαιρετικός τίτλος ο οποίος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κομμάτι, το οποίο πιστεύω πως θα παίζει για αρκετό καιρό στα ακουστικά πολλών.

Εδώ έχουμε ένα μείγμα με κύρια συστατικά τις Black, Death και Thrash επιρροές του σχήματος μέσα σε 02:35 ο ακροατής έρχεται αντιμέτωπος με κάτι πρωτόγνωρο και συνάμα μαγικό για όσους αγαπούν το Metal.

Η καλύτερη περιγραφή που θα μπορούσα να δώσω είναι πως αν οι Cannibal Corpse , οι Shining και οι Municipal Waste μπορούσαν να ενώσουν τους ήχους τους και να δημιουργήσουν ένα τραγούδι το αποτέλεσμα σίγουρα θα ήταν κάτι τέτοιο !!!

Και ναι είναι όσο ενδιαφέρον ακούγεται!!!

"Why can’t I feel anymore?, Even if you scream my name, Your useless life will cease to exist"

Κομμάτι νούμερο 12 και “Grieve” , το  instrumental κομμάτι μπαίνει και εγώ προσπαθώ να μαζέψω το σαγόνι μου από το πάτωμα για άλλη μια φορά.

Ακούγοντας το κομμάτι αρκετές φορές έφτασα σε ένα συμπέρασμα πως αν η κόλαση έχει soundtrack μάλλον είναι αυτό το τραγούδι , οι Σιγκαπουριανοί μέσα σε 01:40 , δημιουργήσαν κάτι τόσο αλλόκοτο και συνάμα πανέμορφο , το οποίο δεν έχει έρθει να πάρει τον ακροατή από το χέρι αλλά τον πετάει κατευθείαν στην πιο βαθιά θάλασσα.

Το κομμάτι θα φέρει τους περισσότερους ακροατές σε μια άβολη θέση γιατί δεν μπορείς πραγματικά να καταλάβεις τι ακούς , οι επιρροές από noise καλλιτέχνες όπως οι Gnaw Their Tongues είναι αρκετά εμφανείς χωρίς όμως οι Wormrot να χάνουν τον ήχο τους.

Το μεγαλύτερο highlight του κομματιού αλλά και γενικότερα του δίσκου είναι η παρουσία βιολιού το οποίο παίζει η Myra Choo (σ.σ. μουσικός από την Σιγκαπούρη που έχει φοιτήσει στο Berklee College Of Music). Το κλασσικό αυτό όργανο αν και σε πολλούς φαίνεται παράξενο σε συνδιασμό με μια Grindcore μπάντα, κατάφερε να δώσει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στην σύνθεση που πραγματικά θα μπορέσει να δημιουργήσει τρόμο και άγχος στους ακροατές.  

Στη συνέχεια έχουμε το “Sea Of Disease” , ένα αρκετά διαφορετικό κομμάτι σε σύγκριση με τα προηγούμενα εδώ αλλάζουμε τοπίο και η μπάντα μας δίνει ένα πιο groove κομμάτι το οποίο όμως δεν φαίνεται καθόλου παράταιρο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα αφού οι μικρές brutal death metal εκρήξεις του , ειδικότερα προς το τέλος καταφέρνουν να το απογειώσουν και συνάμα να αποδώσουν και έναν ηχητικό φόρο τιμής  στον προηγούμενο full length τους που ακούει στο όνομα “Voices” και κυκλοφόρησε το 2016.

"Rabid panic spreads like a plague, Remnants of minds once thoughtful, Remnats of lives abused"

Νούμερο 14 και “Noxious Cloud” , αν μπορούσα να το χαρακτηρίσω με μία φράση θα το ονόμαζα το «πιο heavy metal κομμάτι του δίσκου» , αφού στο riff του Rasyid ακούμε αρκετές τέτοιες ιδέες αλλά και κάποιες  πιο  κρυφές  speed metal εκφάνσεις. Στο φωνητικό κομμάτι ο Arif μπαίνει σε ένα πιο χαοτικό mood και οι λέξεις προφέρονται αρκετά πιο γρήγορα συγκριτικά πάντα  με τα προηγούμενα κομμάτια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ακροατήριο όντως να εισέρχεται σε αυτό το “Επιβλαβές Σύννεφο” , χωρίς να ξέρει αν θα βγει ζωντανό από εκεί.  

"Poverty, Depression, Powered despair, Numbing your senses, The final fucking breath"

Προχωράμε πιο βαθιά στην άβυσσο των Wormrot με το “Shattered Faith” ή αλλιώς ο ορισμός του Grindcore, σύντομο στην διάρκεια αφού δεν ξεπερνάει τα 0:19 δευτερόλεπτα και παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του. Εδώ δεν υπάρχουν μελωδικά στοιχεία όπως παρατηρήθηκαν και προηγουμένως στο κομμάτι “Doomsayer” , διότι η μπάντα από ότι φαίνεται παρ’όλους  τους πειραματισμούς θέλει να μένει και πιστή στις ρίζες της , κάτι το οποίο το καταφέρνει και με μεγάλη ευκολία από ότι βλέπουμε.   

"Time will take it’s course shattering your faith"

Στην 16^η θέση του tracklist συναντάμε το “Desolate Landscapes” , ίσως το πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι ολόκληρου του δίσκου , μια μελαγχολική μελωδία ενωμένη με μια αρκετά Depressive Black Metal σύνθεση αποτελούν τον βασικό πυρήνα αυτού του κομματιού , τα death/grind ξεσπάσματα δεν λείπουν ούτε από αυτό το κομμάτι και μάλιστα καταφέρνουν με έναν μυστήριο τρόπο να βάλουν βάθος και λύπη στα μαύρα αυτά συναισθήματα που πιθανόν βασανίζουν την μπάντα.

(σ.σ. το κλείσιμο του κομματιού είναι απλά σοκαριστικό και γεμάτο σπαραγμό , πλήρως ικανό να σας ανατριχιάσει , Μark my words !!!)   

"Empty prayers all around, It’s time to die, You ungrateful piece of shit"

“Spiral Eyes”, το πιο αδύναμο κομμάτι του δίσκου κατά την γνώμη μου, κατά κύριο λόγο στο μουσικό κομμάτι αφού το brutal death metal παίξιμο της μπάντας έχει επαναληφθεί ήδη αρκετές φορές στα μικρότερης διάρκειας κομμάτια. ‘Όμως αν κάποιος ρίξει μια ματιά στους στίχους  του κομματιού ίσως μπορέσει να ερμηνεύσει την απλότητα που η μπάντα επέλεξε να χρησιμοποιήσει , αφού εδώ ο Arif δείχνει πως ο χαρακτήρας του έχει πλέον καταρρεύσει ολοκληρωτικά και χρειάζεται βοήθεια ώστε να ελέγξει τα συναισθήματα του.

Έτσι ο τρόπος παιξίματος ο οποίος θυμίσει αρκετά τα προηγούμενα μικρά σε διάρκεια κομμάτια , ίσως να συνδέεται αλληγορικά με το νόημα των στίχων.  

"Control my emotions, I am nothing"

Η συνέχεια γίνεται με το “Vicious Circle” , σε αυτήν την σύνθεση λοιπόν που διαρκεί 01:06 , το σχήμα αποφασίζει να ξανά περάσει μέσα από “ξένα χωράφια” , αυτήν την φορά τα στοιχεία που παρατηρούνται ειδικότερα στο κομμάτι του drumming φαίνονται να έχουν τις ρίζες τους στο Nu-Metal και γενικότερα στους πιο σύγχρονους κλάδους του σκληρού ήχου. Εξαιρετική απόδοση και στο κιθαριστικό κομμάτι που δημιουργεί μια horror αισθητική σε αρκετά σημεία.  

"Surrounded by the ones you loved, Reaching out in desperation"

Στην θέση νούμερο 19 , συναντάμε το “Weeping Willow” , ένα κομμάτι που σίγουρα αποτελεί highlight του δίσκου , αφού μαζί με το “Grieve” που αναλύσαμε προηγουμένως αποτελούν τα πιο διαστρεβλωμένα κομμάτια του δίσκου , το βιολί εδώ αρχίζει να βγάζει παρανοϊκούς ήχους λες και είναι κάποιο ζώο που βασανίζεται. Ακόμη οι ψίθυροι του vocalist οι οποίοι σηματοδοτούν την έναρξη του χάους είναι εδώ για να σας στοιχειώνουν για αρκετό καιρό.

“I am nailed to the roots of mortality, Shading you from the spiral clouds of the life’s endless misery”

“All Will Wither”, η ιαχή των τυμπάνων και των κρουστών θυμίζουν την έναρξη κάποιου μυστηρίου και τα ψιθυριστά clean φωνητικά έρχονται για να συμπληρώσουν το thriller που διαρκεί  01:08. Ένα κομμάτι που ταιριάζει γάντι στην όλη εμπειρία που ζούμε μέχρι αυτήν την στιγμή και ένα εξαιρετικό ηχητικό χαλί που θα μας οδηγήσει στο τέλος του δίσκου.

“Come the shadows, Drown the whispers, All will wither, So I leave this place that makes you ill”

Και επίσημα λοιπόν φτάνουμε στο 21^ο  και τελευταίο κομμάτι του δίσκου που ακούει στο όνομα “Glass Shards” , το κομμάτι είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια αφού ενώ η μπάντα μας είχε συνηθίσει σε κομμάτια το πολύ μέχρι 2 λεπτά , εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τραγούδι  4^ων λεπτών και 28 δευτερολέπτων , το κομμάτι μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως atmospheric black με hardcore punk στοιχεία αφού οι εναλλαγές που γίνονται καταφέρνουν να δέσουν και να γεννήσουν έναν πανέμορφο μουσικό συνδυασμό.

Το αποκορύφωμα του κομματιού σίγουρα είναι το Dark Jazz παίξιμο που η Myra Choo μας χαρίζει με το βιολί της ,  αλλά και το κλείσιμο που επέλεξαν να κάνουν οι Wormrot με το ηχητικό εφέ της θάλασσας που είναι ακριβώς το ίδιο με το οποίο μας καλωσόρισαν σε αυτό το πανέμορφο και άρρωστο μουσικό ταξίδι.    

“I breathe filth every fucking day, You will never see things my way”

Τελικά συμπεράσματα λοιπόν, αυτός ο δίσκος πραγματικά με κούνησε από την θέση μου και μου έδειξε πως είναι καιρός να αρχίσουν να γίνονται περισσότεροι και πιο στοχευμένοι πειραματισμοί στο μουσικό είδος που όλοι μας αγαπάμε.

Δεν θέλω να σας κρύψω πως πρώτη φορά μου συμβαίνει να αγαπήσω τόσο πολύ δίσκο από μπάντα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα αλλά και όπως κάποιοι θα παρατηρήσετε είναι η πρώτη φορά που δεν μπόρεσα να έχω μόνο ένα προσωπικό αγαπημένο όπως συνηθίζω (σ.σ εννοείται πως ο δίσκος έχει αγοραστεί ήδη σε φυσική μορφή !!!).

Το μόνο αρνητικό που μπόρεσα να εντοπίσω είναι η επαναλβανόμενη Brutal Death Metal λογική στα κομμάτια πολύ μικρής διάρκειας  , προσωπικά θα ήθελα αυτές οι συνθέσεις να συνοδεύονται και με κάτι πιο μελωδικό ώστε να δημιουργείται μια έντονη αντίθεση.

Οι Wormrot είναι ένα σχήμα που σίγουρα θα μπορέσει να σκαρφαλώσει ακόμα περισσότερο στα mainstream σαλόνια και να φέρει ένα δύσκολο είδος όπως αυτό του Grindcore στα ακουστικά πολλών.

Διότι είναι διαφορετικοί , έχουν όραμα και αυτό φαίνεται σε όλες τις πτυχές τους από το εξαιρετικό τους Artwork (σ.σ. φιλοτεχνημένο από τον Jon Chan)  μέχρι την βίαια και άκρως πειραματική μουσική τους.

Hail Grindcore, We send our love to Wormrot & Singapore!!!

Βαθμολογία : 90% 

Για το Rock Da Vinci ,

Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου (Rhodian)