The Halo Effect - Days of the Lost (Album Review)

If people are failing, they look inept. If people are succeeding, they look strong and good and competent. That's the 'halo effect.' Your first impression of a thing sets up your subsequent beliefs. If the company looks inept to you, you may assume everything else they do is inept.

~ Daniel Kahneman ~

Οι Σουηδοί Melodic Death metallers  "The Halo Effect" κυκλοφόρησαν στις 12 Αυγούστου  του τρέχοντος έτους το  debut album τους με τίτλο “Days of the Lost” από την Nuclear Blast ,το οποίο απαρτίζεται από 10 κομμάτια συνολικής διαρκείας 40:43. Μια μπάντα που συστάθηκε το 2021 από φίλους, μουσικούς  που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του ήχου της σχολής του "Gothenburg", όντας μέλη των μεγαθήριων του μελωδικού death metal "In Flames" και "Dark Tranquility". Στο παρθενικό τους αυτό δίσκο αναδεικνύουν το ελάττωμα της σημερινής κοινωνίας, η οποία για να επιβιώσει στην υπάρχουσα μορφή της καταπνίγει το "εγώ", επιβάλλοντας ένα “πρότυπο” μοντέλο συμπεριφοράς που ο σημερινός άνθρωπος πρέπει να ακολουθήσει.

Οι κυβερνόντες προσπαθούν να καταπνίξουν το “εγώ” των ανθρώπων χρησιμοποιώντας το μεγαλύτερο όπλο ελέγχου που διαθέτουν τον φόβο, αλλά και μέσο των φαρμάκων για να τον διατηρούν “υπάκουο”. 

Ο κρυφός νους, η συνείδηση του ανθρώπου δηλαδή  είναι αυτή που πασχίζει να αναδυθεί χρησιμοποιώντας τον  θυμό ως εργαλείο. Αυτό συμβαίνει όταν συνειδητοποιούν ότι έχουν εξαπατηθεί στο “Shadowminds”. Εισαγωγικό τραγούδι του δίσκου το οποίο αρχίζει αργά και ανεβάζοντας αργά και σταθερά την ένταση αποδίδοντας με επιτυχία την εσωτερική αυτή για αφύπνιση του ανθρώπου.

Μετά την επιτυχημένη αφύπνιση του το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με την σκληρή πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται ότι μέχρι τώρα ζούσε μέσα στο σκοτάδι στο “Days of the Lost” γρήγορο, επιθετικό κομμάτι με μελωδικά σόλο αποτυπώνοντας την οργή για την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν.

Δυστυχώς οι εσωτερική φωτιά που καίει μέσα στον καθένα από εμάς δεν, μπορεί να λάμψει σε μια κοινωνία, που το σύστημα αξίων και συμπεριφοράς αλλάζει κάθε φορά σύμφωνα με τις ανάγκες των  κυβερνόντων. Όσο και να προσπαθεί ο μέσος άνθρωπος να ξεφύγει δεν τα καταφέρνει στο “The Needless End”.Σκοτεινό συντελικό τραγούδι το οποίο θυμίζει στο ύφος  το “Lost to Apathy” των “Dark Tranquility” εκφράζοντάς το συναίσθημα της απελπισίας

Αυτοί που “αφυπνιστήκαν” που διάλεξαν την ανεξαρτησία από την σκλαβιά του μυαλού και της κοινωνικής αποχαύνωσης, το κατάφεραν  αλλάζοντας την πραγματικότητα στην οποία ζουν με κινητήριο δύναμη την εσωτερική τους οργή στο  “Conditional”. Ένα κομμάτι το οποίο αρχίζει με αργό ρυθμό δίνοντας την αίσθηση τις ηρεμίας πριν την καταιγίδα, αυτή ξαφνικά ξέσπα , ο ρυθμός αλλάζει γίνεται καταιγιστικός, κατά την άποψη μου το καλύτερο κομμάτι του δίσκου.

Χαμένοι σε έναν εφιαλτικό κόσμο  προσπαθούν να επιβιώσουν απομονωμένοι. Το αίσθημα του κοινωνικού αποκλεισμού και τις απομονώσεις είναι το πρόβλημα που αναδεικνύεται στο “In Broken Trust”.Το τραγούδι χαρακτηρίζεται από αργά συντελικά riff και την καταπληκτική ερμηνεία του Mikael Stanne με ανάλλαγες στα φωνητικά από brutal σε καθαρά.

Το δίλημμα που καλείτε να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος καθημερινά είναι, να ενδώσει στον φόβο και να υποταχθεί, να επιστρέψει δηλαδή  στην προηγουμένη κατάσταση ή να τον καταπνίξει, δηλαδή να συνεχίσει να μάχεται για τα δικαιώματα και την ελευθέρια του, είναι το θέμα του "Gateways". Ένα τραγούδι με εναλλαγές στον ρυθμό, από την μια τα σκληρά κιθαριστικά riff και από την άλλη οι απαλές μελωδικές αρμονίες που παρουσιάζουν αυτή την σύγκρουση.

Οι υποχωρήσεις που κάνουμε κάθε μέρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αυτές οι μικρές αυτό-εξαπατήσεις είναι που μας πληγώνουν, μαζεύονται μέσα μας και μας κατατρώνε. Δεν θέλουμε αλλά τις κάνουμε είναι οι αλήθειες για τις οποίες αξίζει να λεμέ ψέματα στο “A Truth Worth Lying For”.Δυναμικό κομμάτι, με το μπάσο να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνοντας τον ρυθμό και να ακολουθείτε από τα μελωδικά κιθαριστικά riff και τα καθαρά φωνητικά.

  Όταν κάποιος έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις ψυχικές του αντοχές από την καταπίεση της καθημερινότητας, τότε εξωτερικεύει  τα πραγματικά του συναισθήματα έχοντας ως αποτέλεσμα την επικράτηση του απόλυτου χάους. Ήρθε η ώρα ο καθένας να πάρει αυτό που του αξίζει στο  “Feel What I Believe”.

Ένα κομμάτι με εκρηκτικό ρυθμό, τα πιασιαρικα κιθαριστικα  riff και το ρεφρέν το κάνουν να ξεχωρίζει από τα άλλα κομμάτια του δίσκου.

Η μοναδικότητα όλων αυτών που πλέον δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι γι’ αυτούς είναι το στοιχείο που τους ενώνει και τους κάνει να ενωθούν με απώτερο σκοπό, να αλλάξουν τον κόσμο στον οποίο ζουν στο “Last of Our Kind”. Πολύ έξυπνα δομημένο κομμάτι με μεγάλη εισαγωγή όπου πρωταγωνιστεί το βιολοντσέλο και με το ντουέτο στο ρεφρέν του Mikael Stanne με τον τραγουδιστή των Trivium Matthew Kiichi Heafy δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στο τραγούδι.

Ακόμα κι αν είμαστε πνευματικά ελεύθεροι εξακολουθούμε να βρισκόμαστε μέσα σε μια φιλάκι από ψέματα, περιμένοντας  να έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον η αλλαγή, αυτό μας κάνει να νοιώθουμε ακόμα πιο μονοί στο ” The Most Alone”. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο είναι και το πιο πεσιμιστικό. Τα αργά, κοφτά κιθαριστικα riff και οι καταθλιπτικές μελωδίες αποδίδουν άρτια το αίσθημα της μοναξιάς.

Το “The Days of the Lost” είναι ένα εξαιρετικό album το οποίο ταξιδεύει τον ακροατή στις ρίζες του  μελωδικού Σουηδικού death metal. Τα Days of the Lost, Conditional, In Broken Trust, A Truth Worth Lying For, Feel What I Believe, Last of Our Kind και The Most Alone έχουν  επιρροές από “In Flames” ενώ τα Shadowminds, The Needless End και Gateways από “Dark Tranquility”. Θα το τοποθετούσα χρονολογικά μετά το Clayman  των “In Flames” και του Character των “Dark Tranquility”. Όλες αυτές οι συνθέσεις μπορεί να μην είναι πρωτοποριακές όμως έχουν τον αέρα του καινούργιου και αναδεικνύουν το σκοτάδι και το φως που βρίσκεται στην ανθρώπινη ψυχή. Ένας δίσκος που όλοι οι fan της σχολής “Gothenburg” περιμέναμε πολλά χρονιά να ακούσουμε. Εύχομαι να τους δούμε σύντομα από κοντά και ανυπομονούμε να ακούσουμε τις επόμενες συνθέσεις τους.

Βαθμολογία : 90% 

Για το Rock Da Vinci,

Γκαλέττι Αλεξανδρος

Mουσικοι:

Peter Iwers - Μπάσο.

Daniel Svensson - Ντράμς.

Jesper Strömblad - Κιθάρα/Πλήκτρα.

Niclas Engelin - Κιθάρα.

Mikael Stanne - Φωνητικά.

Tracklist:

• Shadowminds
• Days of the Lost
• The Needless End
• Conditional
• In Broken Trust
• Gateways
• A Truth Worth Lying For
• Feel What I Believe
• Last of Our Kind
• The Most Alone