Είμαστε στον πανέμορφο χώρο της Πλατείας Νερού, πίσω από το ίδρυμα του Σταύρος Νιάρχος όπου στις 23/7 πραγματοποιήθηκε η 12^η και τελευταία μέρα του Release Athens 2022 , Headliners της ημέρας ; Μα φυσικά οι εμβληματικοί Slipknot και μαζί τους οι βραζιλιάνοι θρύλοι Sepultura , οι Jinjer καθώς και οι Vended. Το opening act της βραδιάς ανέλαβαν οι δικοί μας Project Renegade καθώς και οι Maplerun.Το Rock Da Vinci ήταν εκεί και είναι έτοιμο να σας παρουσιάσει τις εντυπώσεις του από αυτήν την αξέχαστη βραδιά.

Η ώρα είναι 17:00, η αναμονή έχει πλέον τελειώσει και οι πόρτες ανοίγουν, οι υπεύθυνοι αρχίζουν να ελέγχουν τον κόσμο και ο αγώνας δρόμου μέχρι την σκηνή είναι γεγονός, τρέχουμε παίρνουμε βιαστικά τα αναμνηστικά εισητήρια που το Release μας είχε ετοιμάσει και φτάνουμε σχετικά από τους πρώτους σε πολύ καλές θέσεις.

Project Renegade

Δεν περνάνε πολλά λεπτά και γύρω στις 17:15 , οι Έλληνες Project Renegade ανεβαίνουν στην σκηνή με αέρα headliner μπάντας , σύγχρονος ήχος στο metal ο οποίος ήταν απολύτως ταιριαστός με την βραδιά και το ύφος των υπόλοιπων συγκροτημάτων, η Μαριάννα Φλώρου και τα υπόλοιπα παιδιά που πλαισιώνουν την μπάντα ανέλαβαν το πολύ δύσκολο έργο να προετοιμάσουν και να πορώσουν περισσότερο το κοινό για την “κόλαση” που θα ακολουθούσε και έδειξαν πως μπόρεσαν να φέρουν με μεγάλη ευκολία αυτήν την αποστολή εις πέρας.

Πολύ καλή επικοινωνία με τον κόσμο , δυναμικό performance και ένας Ody να ρίχνει σχεδόν σε κάθε κομμάτι drumsticks στο κοινό ώστε να γίνει και η ανάλογη μάχη για τα λάφυρα !!!!

Γενικότερα η μπάντα έχει άστρο και αυτό φαινόταν σε κάθε κομμάτι τους.

Σίγουρα απέκτησαν πολλούς νέους fans το Σάββατο και θα μας απασχολήσουν πολύ στο μέλλον.

Setlist:

1.The Big Boss

2.One Of The Crowd

3.The Strain

4.The Fix Is In

5.My Oath

6.The New Joker

Ίσα που προλαβαίνουμε να πάρουμε μια ανάσα και να ανακτήσουμε λίγο τις δυνάμεις μας, διότι ακολουθούν οι Maplerun το ελληνικό alternative rock / nu-metal σχήμα που δημιουργήθηκε το 2007 ήρθε ετοιμοπόλεμο ώστε να γκρεμίσει την σκηνή του Release Athens, έτσι λοιπόν στις 17:50 και έχοντας ολοκληρώσει το στήσιμο της σκηνής ξεκινάνε το set τους, και τα 4 μέλη επικοινωνούσαν άριστα με το κοινό και συνεχώς το προέτρεπαν να φωνάζει όσο πιο δυνατά μπορεί (ειδικότερα ο Νίκος Μποντούρογλου που αποτελεί και τον Frontman του σχήματος) .

Το Setlist προχωρούσε , όμως οι Maplerun δεν είχαν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη , έκρυβαν έναν άσο στο μανίκι , έτσι αφού ολοκλήρωσαν το “Partybomb” , από τον δίσκο τους Partykrasher , μαθαίνουμε από τον Νίκο πως ήρθε η στιγμή να τραγουδήσουμε όλοι μαζί ένα κομμάτι που “ίσως” ξέρουμε λίγο καλύτερα.

Το κομμάτι ήταν το “Toxicity” των πολυαγαπημένων System Of A Down, κακός χαμός και αλαλαγμοί επικρατούν στην πλατεία από τους παρευρισκόμενους, όλοι μαζί με μια φωνή συνοδέψαμε τους Maplerun οι οποίοι τραγούδησαν εξαιρετικά αυτόν τον Nu Metal ύμνο.

Οι φωνητικές χορδές μας έτοιμες να αποχωρήσουν από το σώμα μας , τα κεφάλια να κάνουν headbanging μέχρι τελικής πτώσης και όλο το κοινό πλέον να είναι έτοιμο , γιατί ο πραγματικός πόλεμος ξεκινούσε τώρα !!!

Setlist :

1.Give It To You

2.Ocean

3.For You

4.PartyBomb

5.Toxicity (System Of A Down Cover)

Ένα σχήμα το οποίο προκάλεσε μεγάλη έκπληξη σε όλο το κοινό και ακουγόταν σε συζητήσεις πριν ακόμα εισέλθουμε στον συναυλιακό χώρο ήταν οι Vended.

Ο λόγος για τον οποίο συνέβαινε αυτό ήταν φυσικά το background των 2 εκ των 4 μελών και πιο συγκεκριμένα του vocalist αλλά και του drummer (Griffin Taylor & Simon Crahan αντίστοιχα).

Πολλοί μπορούν να πουν ότι η συγκεκριμένη μπάντα έχει έναν δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα λόγω των πατεράδων των μελών αλλά και της φήμης των Slipknot, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Στο παρελθόν η μπάντα έχει δεχτεί αρκετό hate ειδικότερα στο ξεκίνημα της, όμως καθημερινά αυτά τα νέα παιδιά προσπαθούν να βάλουν και αυτοί μια πινελιά σε αυτό το οικοδόμημα που λέγετε Metal.

Επιστρέφουμε στο live λοιπόν , η μπάντα βγήκε ακριβώς στις 18:30 όπως το Release είχε ανακοινώσει και για αυτό του αξίζουν συγχαρητήρια.

Από ηχητικής πλευράς οι Vended , θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως οι “νέοι Slipknot” , διότι ναι μεν κρατάνε την πετυχημένη συνταγή της εννιαμελούς παρέας από την Iowa , όμως έχουν καταφέρει να εντάξουν και δικά τους στοιχεία που τους διαφοροποιούν αρκετά.

Τι να πρωτοπούμε για τον διάδοχο του Taylor , ο Griffin πραγματικά είναι ένας εξαιρετικός performer παρόλο το νεαρό της ηλικίας του , εξαιρετικός στο παιχνίδι με τον κόσμο , παρότρυνε αρκετές φορές το moshpit να αρχίζει και μάλιστα μας χάρισε και μια αξέχαστη στιγμή αφού η ελληνική λέξη που επέλεξε να μάθει ήταν το “Ώπα”, γέλια και χειροκροτήματα από το κοινό το οποίο απόλαυσε όλο το show και κοπανιόταν δίχως σταματημό.

Ακόμη πρέπει να δοθεί ένα μεγάλο respect και στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας που όλα τα κομμάτια ήταν άρτια παιγμένα και ειδικότερα στον Simon Crahan , ο οποίος έπαιξε όλο το show με δεμένο το ένα του χέρι λόγο τραυματισμού που είχε.

Τέλος πρέπει να σημειωθεί πως οι Vended επέλεξαν την χώρα μας ώστε να κάνουν το live debut του νέου τους single που ακούει στο όνομα “Overall” (και τους ευχαριστούμε πολύ για αυτό)

Setlist:

1.Ded To Me

2.Burn My Misery

3.My Wrongs

4.Bloodline

5.Overall (Live Debut)

6.Asylum

7.Antibody

Η ώρα πήγε 19:30 και το stage αποκτά άλλη διάσταση καθώς είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τους ουκρανούς Jinjer. Κατά τη διάρκεια του στησίματος, στο background ανεβαίνει ένα τεράστιο πανό με το όνομα του συγκροτήματος και το σήμα της ειρήνης, και τα δύο στα χρώματα της Ουκρανίας. Υπενθυμίζουμε ότι οι Jinjer ξεκίνησαν μια ολόκληρη καμπάνια τη φετινή άνοιξη για να μαζέψουν χρήματα για τον ουκρανικό λαό, λανσάροντας μια μπλούζα που είχε το συγκεκριμένο σήμα από μπροστά και από πίσω έγραφε ‘’We Want Our Home Back’’. Δεν έλειψε τέτοιους είδους αναφορά στο live, με την frontwoman της μπάντας, Tatiana Shmailyuk, να αναφέρει το γεγονός κατά τη παρουσίαση του συγκροτήματος, με τον κόσμο από κάτω να φωνάζει “Stop the War”.

Στην σκηνή ανέβηκαν με το κομμάτι Call Me A Symbol. Ο κόσμος δεν πτοήθηκε από τον ήλιο και τη ζέστη και έτσι η προσέλευση του κόσμου ήταν αρκετά μεγάλη. Από αυτό καταλαβαίνει κανείς πόσο κοινό έχουν αποκτήσει οι Jinjer, μια μπάντα που αν συνεχίσει έτσι θα φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο της metal σκηνής. Δε χρειάστηκε πολύ ώρα για να μπει ο κόσμος στο κλίμα καθώς 1 ή 2 τραγούδια αργότερα ξεκίνησαν τα πρώτα mosh pits, τα οποία όσο περνούσε η ώρα γινόταν μεγαλύτερα.

Το πιο αξιοσημείωτο στοιχείο είναι το performance της Tatiana Shmailyuk. Μένοντας με το στόμα ανοιχτό από τα φωνητικά της και τη σκηνική της παρουσία, η Tati ξετρέλανε τον κόσμο όντας αρκετά επικοινωνιακή και γεμάτη όρεξη, μη σταματώντας λεπτό να χορεύει και να κάνει νάζια στο κόσμο. Είναι αρκετά εντυπωσιακό το πώς μπορεί να συνδυάζει τα clean vocals με τα screams, πιάνοντας τη μέγιστη απόδοση και στα δύο. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς, ότι η απλή φωνή της, όταν μιλάει δηλαδή, προσομοιάζει ένα μικρό κοριτσάκι. Σε μια συγκεκριμένη στιγμή η Tatiana, έβαλε τόσο πάθος που δάκρυσε. Είναι προφανές το πόσο δύσκολο είναι για ένα καλλιτέχνη να κάνει περιοδεία σε όλη την Ευρώπη ενώ την ίδια στιγμή η χώρα του είναι γεμάτη ερείπια, καταστροφές, πόνο και δυστυχία. Πολύ συμβολική και συγκινητική ήταν και η κίνηση της Tati η οποία φόρεσε το κολιέ ενός fan που είχε πάνω το σήμα της ειρήνης !!!

Τα τραγούδια που ξεχώρισαν είναι το On The Top, με τον κόσμο να τραγουδάει τα lyrics, το Pit of Consciousness, που από το τίτλο καταλαβαίνει κανείς τι έγινε, το Perennial, το Teacher, Teacher και φυσικά το μεγαλειώδες Pisces. Πάνω κάτω δηλαδή έπαιξαν όλες τι επιτυχίες τους, καλύπτοντας όλα τα album πλην του Inhale, Don’t Breathe (2012) και Cloud Factory (2018). Τεράστιο χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος και μεγάλη ανταπόκριση κατά τη διάρκεια του live.

Setlist:

1.Call Me A Symbol

2.On The Top

3.Pit Of Consciousness

4.Disclosure!

5.Judgement (&Punishment)

6.Teacher,Teacher!

7.Sleep Of The Righteous

8.As I Boil Ice

9.Perennial

10.Pisces

11.Home Back

12.Vortex

13.Colossus

Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, μετά τους Jinjer, ο κόσμος συσπειρώθηκε. Πολλοί που έμειναν πίσω στη σκιά λόγω ζέστης και ηλίου άρχισαν να πηγαίνουν μπροστά, πιάνοντας καλή θέση για τη συνέχεια. Γιατί η συνέχεια δεν θα είχε προηγούμενο. Το πανό των θρυλικών Sepultura ανεβαίνει με το Quadra νόμισμα να ανεμίζει στη σκηνή του Release Athens. Ένα νόμισμα που απεικονίζει έναν γερουσιαστή της αρχαίας Ρώμης που συμβολίζει τους νόμους με τους οποίους ζούμε. Ο χάρτης στο κεφάλι του συμβολίζει τα σύνορα τα οποία για τη μπάντα, είναι φανταστικές γραμμές που χωρίζουν ανθρώπους με διαφορετικής φυλής και θρησκειών.

Στις 21:00 το χάος ξεκινά. Με τις πρώτες ιαχές των κρουστών στο Isolation, οι Sepultura είναι πλέον στη σκηνή και η Πλατεία Νερού μετατρέπεται σε πεδίο μάχης, με όλη τη σημασία της έκφρασης. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, μεγάλοι που τους έζησαν στην εποχή των Cavalera και των 80s, μικροί που μεγάλωσαν με αυτούς από ακούσματα των μεγαλύτερων τους, γενεές και γενεές μπροστά στη σκηνή για να απολαύσουν μια από τις ιστορικότερες μπάντες του Thrash Metal. Στο θρυλικό Territory που ακολούθησε, ήμουν πλέον σίγουρος οτι μέσα στην επόμενη ώρα ή θα χάσω τα παΐδια μου ή θα κάνω τους γύρω μου να τα χάσουν.

Tο μοναδικό κρίμα είναι η απουσία του κιθαρίστα Andreas Kisser, ο οποίος λίγες μέρες πριν έχασε τη γυναίκα του, με αυτόν και την οικογένεια του να βρίσκονται σε πένθος. Τη θέση του ανέλαβε ο Jean Patton, που κρίθηκε ανώτερος των προσδοκιών καθώς έπαιζε σαν να ήταν μέλος της μπάντας για πολλά χρόνια.
Με τον Derrick Green, να ξεσηκώνει και να πορώνει το κοινό με τις εξωφρενικές κραυγές του και τον Eloy Casagrande να αποδεικνύει για ποιο λόγο είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και γρήγορους drummers της γενιάς του, οι Sepultura έπαιξαν για 1 ώρα σχεδόν και άφησαν πίσω τους ερείπια.

Στο setlist δόθηκε περισσότερο βαρύτητα στο πιο πρόσφατο album των Sepultura, Quadra (2020). Δεν έλειψαν όμως οι μεγάλες επιτυχίες όπως το Refuse/Resist, το Arise, το Ratamahatta και το θρυλικό Roots Bloody Roots. Στα δύο αυτά τελευταία τραγούδια, με τα οποία έκλεισαν το live, το κοινό χοροπηδούσε πάνω κάτω και άνοιξε δύο μεγάλα mosh pits. Ειδικά με την είσοδο του Roots, με την εμβληματική φράση "Sepultura Do Brazil, Uno, Dos, Tres, Cuatro", όλος ο κόσμος μια φωνή, να αφήνει το λαρύγγι του φωνάζοντας "Roots Bloody Roots".

Έτσι ένδοξα τελείωσε μια ιστορική συναυλία, που μας θύμισε, ακόμη και εμάς τους νέους, τι πάει να πει metal συναυλία την εποχή των 80s. Γιατί για τους παλιούς ήταν νοσταλγία και για τους νέους ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία.

Setlist:

1. Policia (Intro, Titãs)/Isolation

2. Territory

3. Means To An End

4. Capital Enslavement

5. Kairos

6. Propaganda

7. Cut-Throat

8. Convicted In Life

9. Troops Of Doom

10. Agony Of Defeat

11. Slave New World

12. Refuse/Resist

13. Arise

14. Ratamahatta

15. Roots Bloody Roots

Η αυλαία πέφτει για τους Sepultura με τον θερμότερο τρόπο, και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά καθώς η ζέστη ήταν ανυπόφορη και το νερό στα δύο μπροστινά bars, είχε τελειώσει. Μπορεί η αυλαία να έπεσε, αλλά σηκώθηκε το μεγάλο πανό με το logo των Slipknot, που κάλυπτε επί μια ώρα τη σκηνή, ώστε να γίνουν οι τελευταίες προετοιμασίες για να ανέβει στη σκηνή το θρυλικό συγκρότημα. Λίγα λεπτά μετά τις 23:00, από τα ηχεία ακούγεται ένα τραγούδι ύμνος για τη Rock μουσική, το For Those About to Rock (We Salute You) των AC/DC. Ακριβώς μετά, τα φώτα σβήνουν, και μετά το intro του Get Behind me Satan and Push της Billie Joe Spears, ξεκινάει το Disasterpiece.

Με το που ακούγεται ο Corey Taylor να λέει "Nobody Stop Me" ακούγεται το μπαμ και το πανό φεύγει, αποκαλύπτοντας την φαντασμαγορική σκηνή των Slipknot. Μια υπερπαραγωγή στήθηκε στη Πλατεία νερού με οθόνες, υπερυψωμένα τύμπανα, σκαλιά που οδηγούν σε ύψωμα, μηχανές φωτιάς και 9 κορυφαίους μουσικούς να προκαλούν ένα πραγματικό ντελίριο στο κόσμο που ταξίδεψε από όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, για να τους δει. Συνέχεια με το Wait And Bleed που ο κόσμος άρχισε να τραγουδάει τα lyrics από την αρχή μέχρι το τέλος, κατάσταση που επικράτησε σχεδόν σε όλα τα κομμάτια. Τα sing-alongs που ξεχώρισαν ήταν στο Before I Forget, Unsainted, Duality, Heretic Anthem και Custer.

Μετά το χάος που προκλήθηκε από το Before I Forget, ακολούθησε η εισαγωγή και η ανακοίνωση για τον επερχόμενο δίσκο των Slipknot, ονόματι The End, So Far που θα κυκλοφορήσει στις 30 Σεπτεμβρίου, έχοντας ήδη κυκλοφορήσει δύο τραγούδια, το The Chapeltown Rag και το The Dying Song (Time to Sing), με το πρώτο να ακολουθεί αυτής της εισαγωγής.

Γενικά ο Corey Taylor ήταν άκρως επικοινωνιακός, γεμάτος όρεξη και πάθος για αυτό που βγήκε να κάνει στη σκηνή. Μιλούσε συνέχεια στο κόσμο, λέγοντας πάρα πολλές φορές ευχαριστώ στο κόσμο και πόσο σημαντικός είναι στο εγχείρημα αυτό. Kαλό θα ήταν να παίρνουν παράδειγμα μερικοί μερικοί και όχι απλά να βάζουν το εισιτήριο 80 και 90 ευρώ (ονόματα δε λέμε οικογένειες δε θίγουμε).

Όντας πλήρως επαγγελματίας, κατάφερνε να ξεσηκώνει το κόσμο σε κάθε του κάλεσμα. Εμείς, σαν πρόβατα ακολουθούσαμε κάθε οδηγία. Μας έλεγε να κάτσουμε; Καθόμασταν. Μας έλεγε να σηκωθούμε; Σηκωνόμασταν. Μας έλεγε να τραγουδήσουμε; Τραγουδούσαμε με τη πρώτη ευκαιρία. Ένα μικρό δείγμα του πόσο πολύ ήθελε τον κόσμο να τραγουδήσει ήταν πριν το Dead Memories λέγοντας "I didn't come this far to sing so low". Μάλλον ηδονιζεται από αυτό, κάνεις δε ξέρει. Εμείς πάντως τον κατανοούμε.

Τελευταίο τραγούδι πριν το Encore, ήταν το ιστορικό και πολυαναμενόμενο Spit It Out το οποίο εμπεριέχει το Jump The Fuck Up. Άπαντες οι Μaggots, από μπροστά έως πίσω και από δεξιά ως αριστερά κάθισαν κάτω περιμένοντας το έναυσμα του Corey Taylor υπό τη καθοδήγηση του Jay Weinberg, για να χοροπηδήσουν, μια εικόνα που θεωρείται ορόσημο των metal συναυλιών. Όταν σας ρωτάνε τι εστί metal απλά δείξτε τους αυτό το βίντεο.

Το Encore περιλαμβανε το People=Shit και το Surfacing το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Corey Taylor ως National Anthem.

Τα ευτράπελα δεν έλειπαν απο αυτή τη συναυλία. Λίγα λεπτά πριν το live o Jay Weinberg, τραυματίστηκε στο μάτι από ένα drumstick. Επίσης κατά τη διάρκεια του live, ο Michael Pfaff aka Tortilla Man, σε μια ανάποδη κωλοτουμπα κατάφερε να τραυματιστεί στον αστράγαλο. Και τα δύο μέλη συνέχισαν κανονικά το live, σαν να μη συνέβη τίποτα. Οι άνθρωποι είναι παλαβοί, είναι ανδιαμφισβήτητο.

Το setlist κάλυψε όλη τη γκάμα σχεδόν των επιτυχιών των Slipknot ανά τα χρόνια. Ίσως θα μπορούσε να χωρέσει δύο τραγούδια ακόμη όπως για παράδειγμα το (sic) ή το The Devil In I.

Καθώς η αυλαία έπεσε τόσο για τους Slipknot, όσο και για το φετινό Release Athens Festival, από τα ηχεία ακούγεται το outro Τill We Die. Ενα τραγούδι που προκαλεί συγκίνηση καθώς είναι αφιερωμένο στους Paul Gray και Joey Jordison, που δεν είναι πλέον μαζί μας.

Το Till We Die, αποτελεί το καλύτερο απόηχο, μιας ιστορικής συναυλίας η οποία απέδειξε περίτρανα τη μεγαλειότητα της μπάντας και την αμέριστη αγάπη του κόσμου για αυτήν. Αυτό το live προκαλεσε αρκετές συγκινήσεις και δάκρυα χαράς για αρκετούς που είχαν τη τύχη να παρευρεθούν και να δουν αυτό το θρυλικό συγκρότημα. Ελπίζουμε να είναι σύντομα κοντά μας και να μη χρειαστεί να περάσουν χρόνια για να ξανά έρθουν στην Ελλάδα.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπενθυμίσουμε πως η ευρωπαϊκή περιοδεία των Slipknot συνεχίζεται και σε άλλες χώρες και πιο συγκεκριμένα :

· 28/7 –Πράγα

· 30/7- Γερμανία

· 1/8-Ελβετία

· 3/8-Σλοβακία

· 5/8-Γερμανία

· 7/8-Πολωνία

· 11/8-Εσθονία

· 13/8-Φινλανδία

· 15/8-Σουηδία

· 18/8-Γαλλία

· 19/8-Βέλγιο

Setlist:

1. For Those About to Rock (Intro, AC/DC)/Get Behind me Satan and Push (Intro, Billie Joe Spears)/Disasterpiece

2. Wait And Bleed

3. All Out Life

4. Sulfur

5. Before I Forget

6. The Chapeltown Rag

7. Dead Memories

8. Unsainted

9. The Heretic Anthem

10. Psychosocial

11. Duality

12. Custer

13. Spit It Out

Encore :

14. 515/People=Shit

15.Surfacing/Till We Die (Outro)

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλη την τόσο οργανωμένη διοργάνωση που πέτυχε τον στόχο της , φέρνοντας πληθώρα επίδοξων μουσικών ύστερα από μία "Παλίρροια" που βίωσε ο πολιτισμικός κύκλος , καταφέρνοντας να θριαμβεύσουν και να οργανώσουν σωστά και ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ένα πραγματικό Festival που θα μπορούσε μαζί με το περιβόητο Street Mode Festival του βορρά και το Chania Rock Festival της Κρήτης να κοιτάζουν κατάματα επίδοξα Festivals όπως το Graspop Metal Meeting , το Wacken , το Hills Of Rock της Βουλγαρίας και πολλές άλλες διοργανώσεις καθώς σε λίγα χρόνια , θα μπορέσει να θεωρηθεί ένα από τα πιο δυνατά Festivals της Ευρώπης. Και του Χρόνου στην Πλατεία νερού , Ραντεβού το Καλοκαίρι του 2023 με μεγαλύτερο μακελειό , Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και ραντεβού στα επαρχιακά Festival (Rethymno Rock Open Air , Golden R Festival , Under The Quarry κ.ο.κ)!!!

Για το Rock Da Vinci,

Κείμενο/Βίντεο: Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου (Rhodian) &Δημήτρης Μαδέλης (Sauron)

Φωτογραφίες: Aimi Gvrpl