Flashback 2/2/1981: 40 χρόνια κυκλοφορίας του "Killers" των Iron Maiden

 

"The Night Wants Nonsense And Rock And Roll"

Ένας δίσκος "Σταθμός" που τολμώ να πω ότι δεν μπορεί ο εκάστοτε οπαδός της NWOBHM μουσικής να το αμφισβητήσει. Αυτό το πόνημα λοιπόν είναι το γνωστό και μη εξαιρετέο "Killers" το οποίο φέτος όπως και πέρσι το ομώνυμο Debut των Βετεράνων Iron Maiden έκλεισαν τα 40 χρόνια κυκλοφορίας, ένα Album που ήταν ως η αφετηρία δημιουργίας των πιο ακραίων ακουσμάτων και όχι μόνο!

November Rain Created The Killers Of The Night On The London...

Νοέμβριος του 1980 και από τον Απρίλιο του ίδιου έτους κυκλοφόρησε το Debut τους από το οποίο έχουν καταξιωθεί και διακριθεί για το ιδιαίτερο στυλ που είχαν στον ήχο τους και συγκεκριμένα από τις κασέτες που παρέδωσε ο Ιθύνων νους Steve Harris στον υπεύθυνο του "Heavy Metal Soundhouse" , ο οποίος ήταν και DJ. 

Από τότε λοιπόν είχαν αυτήν την τόσο έντονη φήμη στον χώρο της Underground Metal σκηνής , με αποτέλεσμα αυτό να τους οδηγήσει στο να μπουν στο Studio και να ξεκινήσουν να ηχογραφούν τον κατά συρροή δεύτερο δίσκο τους , ενώ αξίζει να σημειωθεί πως η μπάντα ήταν απογοητευμένη από την παραγωγή του θρυλικού Debut τους! 

Μία εποχή όπου πολλά θα άλλαζαν στον χώρο της μουσικής και ιδίως με τον αποθανόν Martin "Masterhead" Birch να βρίσκεται στην κονσόλα για να αναλάβει την ηχογράφηση/παραγωγή του εμβληματικού "Killers" , το οποίο ήταν και η τελευταία συμμετοχή του Paul Di Anno στην μπάντα επειδή είχε το γνωστό πρόβλημα στο Αλκοόλ και τα Ναρκωτικά που τον οδήγησαν στην "Εξόριση" του από τους Iron Maiden.

Η ηχογράφηση του δίσκου έγινε στα "Battery Studios" του Λονδίνου, ξεκινώντας το Νοέμβριο του 1980 και ολοκληρώνοντας το δίσκο τον Ιανουάριο της επόμενης χρονιάς. Τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου είχαν γραφτεί πριν την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του συγκροτήματος, αλλά το μόνο το οποίο είχε ηχογραφηθεί ήταν το εμβληματικό "Wrathchild" για τη συλλογή "Metal for Muthas". Το τραγούδι "Murders In The Rue Morgue" είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Edgar Allan Poe, ενώ το "Innocent Exile" συνεχίζει την ιστορία του φυγά του προαναφερθέντος τραγουδιού. Το "Killers" είναι το μοναδικό άλμπουμ του συγκροτήματος το οποίο περιέχει δύο ορχηστρικά κομμάτια, τα "Genghis Khan" και "The Ides of March".

Ο δίσκος γνώρισε αρκετά μεγάλη εμπορική επιτυχία, αφού έχει βραβευθεί ως χρυσός και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ συνοδευόταν από δύο σινγκλ τα οποία μπήκαν στα βρετανικά Charts, τα "Twilight Zone" και "Purgatory".

Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου διήρκεσε από τα μέσα Φεβρουαρίου του 1981, μέχρι το τέλος της χρονιάς, περνώντας από Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία. Πιο συγκεκριμένα, ξεκίνησε στις 17 Φεβρουαρίου 1981 από το Ipswitch για να ολοκληρώσει το βρετανικό κομμάτι της στις 15 Μαρτίου στο "Hammersmith Odeon" του Λονδίνου, αφού το συγκρότημα είχε δώσει 24 συναυλίες. Ακολούθησε το κομμάτι της υπόλοιπης Ευρώπης με τους Βρετανούς θρυλικούς πατέρες της Heavy Metal σκηνής, να περνάνε από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελβετία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και τη Δυτική Γερμανία, μέχρι τα τέλη Απριλίου.

Από τις 21 μέχρι τις 24 Μαΐου έπαιξαν σε τέσσερις συναυλίες στην Ιαπωνία για να μεταβούν στη Βόρεια Αμερική για μία πολύ μεγάλη περιοδεία, η οποία διήρκεσε από τις 3 Ιουνίου μέχρι τις 4 Αυγούστου με τους Iron Maiden να παίζουν 42 συναυλίες, σε κάποιες από τις οποίες άνοιξαν τις εμφανίσεις των Judas Priest. Η περιοδεία συνεχίστηκε στην Ευρώπη, με εμφανίσεις στη Γαλλία, τη Δυτική Γερμανία, την Ολλανδία, τη Σουηδία, τη Δανία, τη Γιουγκοσλαβία και την Ιταλία, για να κλείσει μία έντονη χρονιά στις 23 Δεκεμβρίου στο "Ruskin Arms" του Λονδίνου.

Μία εξαιρετική κυκλοφορία , η οποία προσωπικά εμένα με είχε στοιχειώσει η περίφημη φωνή του Paul Di Anno , ο οποίος παρότι πλέον βρίζει σαν νταλικέρης το συγκρότημα , παρότι τον έδιωξε ο καταξιωμένος μπασίστας , αξίζει να σημειωθεί πως αυτός ο άνθρωπος έδωσε το δικό του χάραγμα σε όλο αυτό το αξίωμα που ονομάζεται Νέα Γενιά του Βρετανικού Χέβι Μέταλ και θα μεγαλώσει και άλλες γενιές και πολλές θα επηρεάσει! Μία κυκλοφορία που σου δίνει το Feeling της αλητείας!

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο