"Divide Ut Regnes"

Είναι πραγματικά στιγμές που όποτε ψάχνω για ένα μουσικό ταξίδι να βιώσω γύρω από το μουσικό πεντάγραμμο της Metal μουσικής, επισκιάζονται εντόνως πολλά ερεθίσματα που βγαίνουν όμοια τους τόσο αυθόρμητα, που νιώθω δέος και ταυτόχρονα τύψεις που δεν έδωσα την απαραίτητη προσοχή και νομίζω πως εδώ παρότι έχουμε μπει στον τελευταίο μήνα ενός παράξενου έτους, είναι μεγάλη ευκαιρία για να εξερευνήσουμε πολλές μουσικές. Ο λόγος που κάνω όλη αυτήν την εισαγωγή, γιατί υπάρχει αυτή η έντονη έκπληξη που με γοήτευσε από το Ελληνικό έναυσμα και αναφέρομαι στους εξαίρετους Sacred Outcry , οι οποίοι φέτος εγκαινίασαν με μεγάλη επιτυχία το Debut Full Length τους με τίτλο "Damned For All Time". Βλέποντας το εξώφυλλο έχει μία τεράστια φαντασία που θα έλεγα κυρίως ότι βασίζεται στις περιβόητες χάρες των Video Games "Assassin's Creed" και το πολυαγαπημένο μου "Warcraft", συγκεκριμένα στον περίφημο Lich King , αλλά ο νους μου πάει σε ένα ταξίδι προς την ηγεσία (Το εξώφυλλο είναι έμπνευση από το περιβόητο βιβλίο του Michael Moorcock, Elric Of Melnibone). Πολλές οι σκέψεις που θα μπορούσε να δημιουργήσει πάνπολλες μούσες αυτό το υπέροχο Artwork, που δημιούργησε το ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Γιώργος Απαλοδήμας. Επομένως ο νους μας πάει στο ότι ο δίσκος βασίζεται σε μία σειρά ιστοριών που μας ερμηνεύει ο μέγιστος Θεσσαλονικιώτης, Γιάννης Παπαδόπουλος, αλλά πιο αναλυτικά θα το εξηγήσουμε παρακάτω, οπότε βάζουμε ακουστικά και ας απολαύσουμε το 1ο τους Άλμπουμ.

Όλα ξεκινάνε τόσο ατμοσφαιρικά σαν να βλέπεις προβολές διαφόρων αποσπασμάτων από επικές ταινίες , που συνοδεύεται από μία γλυκάδα της ακουστικής κιθάρας που τελειώνει σύντομα και μας παρουσιάζει το κομμάτι Legion Of The Fallen. Ένας μαγευτικός κόσμος που ανοίγει τις πύλες του και μας καλωσορίζει σε έναν κόσμο τόσο επικό και τόσο εκφραστικό. Η κλασική ξεχωριστή χροιά του υποφαινόμενου τραγουδιστή, είναι αυτό που ακούς και απορείς πως γίνεται αυτός ο άνθρωπος να βγάζει τόσες μουσικές φράσεις μέσα σε ένα κομμάτι, είναι ειλικρινά ιδιαίτερο. Φωνές, πλήκτρα και η κιθάρα δίνουν αυτό το έναυσμα για μία εξαιρετική διαδρομή, που αλλάζει στο πιο "Κορωνίστικο" φωνητικό πλαίσιο που θυμίζει και λίγο την χάρη της Ανατολής, ειδικά στο φινάλε που δίνονται τα ηχητικά εφέ με τους ήχους των σπαθιών, νομίζω σε βάζει κατευθείαν στο Mood του πολέμου!

Πάμε στο ομώνυμο κομμάτι, ένα κομμάτι που κρύβει ορχηστρικά πλήκτρα, επιβλητικά τύμπανα που στην συνέχεια μετατρέπονται σε πιο Judas Priest Intro , συγκεκριμένα αυτό του "Electric Eye". Γρήγορη κιθάρα που καταλήγει τόσο επιθετική που σου βγάζει αυτήν την πυγμή, το πάθος που επικρατεί σε όλο αυτό το αποτέλεσμα , που μέσα από την Heavy Metal χροιά δίνει κάτι πιο ιδιαίτερο στην όλη ροή και καθώς κάνει παύση χώσιμο κρεσέντο και το σόλο κιθάρας από τον ίδιο τον Steve Lado , νομίζω έδεσε καταπληκτικά μέσα σε όλο αυτό το μίγμα μεταξύ Heavy Metal, Epic & Power Metal. Είναι ένας ήχος που θέλει πυγμή και ατσάλι!

Where Ancient Gods Are Still Hailed , νομίζω πως αυτό το Single ήταν και η αφορμή για να επιρεαστώ στο να τους ακούσω, ειλικρινώς; Αγαπημένο κομμάτι εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω όχι από λύπη αλλά από.....Οργασμό, ερεθισμό , γοητεία! Εισαγωγή μελωδική που σε χαϊδεύει απαλά σαν πούπουλο και πλήκτρα που σε βάζουν αρμονικά στην όλη ηδονή του ήχου. Προσωπικά προτιμώ την Ορχηστρική Version , διότι ταιριάζει ιδιαίτερα σε αυτό το ηχόχρωμα το πιο ατμοσφαιρικό θα έλεγα κομμάτι, παρά το πιο Power Metal! Νομίζω το συγκεκριμένο Single , απο όποια μεριά και αν το πιάσεις είναι άρτιο, από στίχο; από κιθάρες, ατμόσφαιρες που δημιουργούν τα Synthesizer? πραγματικά όλα ένα και ένα με το φινάλε του πιάνου να σε καθηλώνει ιδιαίτερα λες και είναι το τέλος του ταξιδιού ενός καραβιού!

Scared To Cry εδώ παρατηρώ ότι υπάρχει ελαφρώς το Folk στοιχείο της κιθάρας της ακουστικής που θυμίζει κάπως και το Bard Song των Blind Guardian , ενώ στην συνέχεια αυτός ο ρυθμός γίνεται όλο και πιο Μπαλαντοϊδής και σε αφήνει ειλικρινά κόκκαλο. Νομίζω πως στο 1:50 εάν είχαν προσθέσει ένα βιολί η κάποιο Τσέλο και όχι τα πλήκτρα, θα'ταν λουκούμι η σύλληψη της ιδέας! Δεύτερες φωνές και κανονικές ερμηνείες πάνε μαζί περίπατο και συγχρονίζονται σαν αντίλαλος, πράγμα που είναι τόσο όμορφο και γοητευτικό που σου αφήνει την αίσθηση της Θάλασσας, του δάσους, της μάχης!

Lonely Man άλλο ένα ξεκίνημα με μία πιο μελωδική δομή που συνεχίζει χαλαρά σαν να ανεβαίνει σκαλιά, καθώς την παράσταση κερδίζει η ακουστική κιθάρα μαζί με τα τύμπανα, που δημιουργούν έκρηξη και ΜΠΟΥΜ συνεχίζουν με τέρμα τα γκάζια και με υπερβολική δόση πολέμου στο παλάτι! Φωνή Κρύσταλλο, κιθάρα που σε αφήνει κόκκαλο, ρυθμός που σε Πετρώνει σαν το κοίταγμα της Μέδουσας και τύμπανα που έχουν πάρει φωτιά λες και το'χουν πάρει μονοκοπανιά όλο το κομμάτι και όσο περνάει η ώρα γίνεται όλο και πιο καλύτερο! Break και δεύτερη Μπουμ! Ρεσιτάλ κιθάρας από τον Δημήτρη Πέρρο, ειλικρινά δεν ξέρω από που να πρωταρχίσω και το πόσο ταιριάζουν με τις ψηλές του Γιάννη..... Ότι και να πω είναι λίγο ειδικά για το φινάλε που βγάζει κραυγή , τι να πω αριστούργημα!!!

Crystal Tears η καταιγίδα από πίσω μαζί με την ακουστική κιθάρα υποδέχονται την φωνή του Παπαδόπουλου σαν μία συνάντηση άριστη και με συνέπεια. Έντονο αρχίζει να γίνεται όλο το σύνολο , καθώς συνοδεύουν άριστα τις ερμηνείες τούτες! Το κομμάτι αυτό κρύβει μία μελαγχολία αλλά και με μία αποφασιστικότητα για μάχη, αυτό μου αρέσει γιατί έχει και μία ποικιλία συναισθημάτων, καθώς τα ορχηστρικά από πίσω παντρεύουν ιδιαίτερα το όλο συνθετικό κομμάτι! Κορώνες από πίσω δίνουν έναν διαφορετικό χαρακτήρα που προκαλεί πυγμή παλιάς Heavy Metal εποχής όσον αφορά τα φωνητικά! Οι κιθάρες τι να πω πάνε τόσο "Μετρονομικά" που εκεί που λες απλό ριφ, σου προκαλούν ξεσπάσματα μουσικά που σε αφήνουν άναυδο και μία αίσθηση που σου αφήνει όντως μία γεύση πιο Epic , που σε συνδυασμό με τα τύμπανα δίνουν ένα ωραίο τέλος!

Damned For All Time ήχος που μου φέρνει πολλά στο μυαλό, Nightwish , Iced Earth , Kamelot , Iron Maiden στους πειραματισμούς τους στο "Seventh Son Of A Seventh Son" που εκεί που νομίζεις ότι ακούς κάτι απλό, ξαφνικά πάλι αυτό το γύρισμα που σε πιάνει από τον σβέρκο και σε βάζει καβάλα στο άλογο και να πολεμήσεις ενώ η συνέχεια γίνεται πιο επιβλητική και ταυτόχρονα χώνεται με ρυθμό , ομολογώ πως ήταν από τα πιο εντυπωσιακά γυρίσματα που'χω ακούσει, είναι σαν να σε βάζουν σε Mood επικό και στην συνέχεια είναι σαν τον Dio που συμβουλεύει τον μικρό Jack στο "Pick Of Destiny" κάπως έτσι ένιωσα, ότι αυτό το σημείο θέλει να δώσει θάρρος, πυγμή, πείσμα στο να πιστέψεις σε σένα!

Νομίζω πως είναι μία σειρά ιστοριών που μπήκαν σε ένα κομμάτι!

Η κλασική κιθάρα , σε συνδυασμό με τις Οπερετικές φωνές από πίσω δίνουν έναν πιο ατμοσφαιρικό χαρακτήρα , που υποδέχονται μία πιο "θεατρική" θα πω ερμηνεία που καταλήγει να γίνει όλο και πιο γρήγορη! Σαν να σου λέει "Δεν υποτάσσομαι σε σένα" και ξεκινάει ο πόλεμος!

Νομίζω πως είναι το αίσθημα "Πριν την καταιγίδα"!!! 14μιση λεπτά γεμάτα από μελωδίες,γκάζια, ταξίδι, πόλεμο, αφηγήσεις Τα πάντα, ειλικρινά τα πάντα και νομίζω πως έχει πολύ ξεκάθαρες εναλλαγές που σε χώνουν στο Mood του πολέμου, σαν να'χουν ψυχολογήσει πότε ο κόσμος αρχίζει να βαριέται και σκάνε το "τυράκι" για να κοπανηθεί και μετά να χαλαρώσει λίγο! Αυτό μου θυμίζει έντονα την φιλοσοφία του "Dante's Inferno" των Iced Earth οφείλω να ομολογήσω, ίσως για αυτό να το ερωτεύτηκα κιόλας περισσότερο και να το έχω στο Repeat!!!

Και μετά απ'αυτό το Σοκ που πάθαμε, τίτλοι τέλους με το Farewell , που ξεκινάει ακριβώς όπως ξεκίνησαν όλα τα κομμάτια, με την ακουστική κιθάρα που παρότι φαίνεται κάπως "γραφικό" , έχει την ικανότητα να το κάνει μαγευτικό , καθώς το θέμα που δημιουργείται είναι ξεχωριστό με αποτέλεσμα να μην καταντάει κλισέ! Νομίζω πως εδώ αυτό που κέρδισε την παράσταση είναι για άλλη μία φορά ο συνδυασμός φωνής και κιθάρας που μαζί με το υπόλοιπο σύνολο , το φέρανε εξαιρετικά στα μέτρα τους και είχαν την αίσθηση ότι τα ελέγχουν όλα, ιδίως αυτό το επικό Feeling που δίνει η ταυτότητα τους, είναι κάτι το υπέροχο! Break ερμηνεία φωνής ΜΟΝΟ και μετά μπαίνει δυναμικά και συνεχίζεται η μάχη!!! Ειδικά τα τύμπανα νομίζω πως ενώ ακολουθεί, προσθέτει και ταυτόχρονα και πινελιές πιο δυναμικές στα τύμπανα και ένα φινάλε που είναι πραγματικά ένα ρεσιτάλ ερμηνείας!!! Σεμινάριο Ο Γιάννης και το Outro από πίσω , δίνεται μέσα από την κιθάρα η ατμόσφαιρα ότι όλοι παραμένουν καταραμένοι και ας έχουν κερδίσει την μάχη!!!

Δημόσια θα μου επιτραπεί να ζητήσω συγνώμη απ'όλη την μπάντα που τόσο καιρό τους ήξερα σαν όνομα, άκουγα να παίζονται κομμάτια σε εκπομπές, εξώφυλλα σε προφίλ Facebook να βλέπω να το τοποθετούν και δεν έχω αξιωθεί να συντονιστώ στο άκουσμα τους. Νομίζω πως 6 άνθρωποι αντάμωσαν αμφότεροι και δημιούργησαν ένα αριστούργημα , το οποίο έντυσε ο Steve Lado (Tardive Dyskinesia) , άριστα μπορώ να πω, με μία πολύ όμορφη αίσθηση, πολύ έξυπνες πινελιές ηχητικών εφέ όπως τα σπαθιά που παλεύουν σε μία μάχη και σου δίνεται το στίγμα της εφηβείας σου μέσα από τα βιντεοπαιχνίδια του "Age Of Empires" , τις ερμηνείες του Γιάννη , που αποδεικνύει για άλλη μία φορά , το πόσο τίμια και δίκαια βρίσκεται εκεί που αξίζει να βρίσκεται! Μία τριάδα που ύστερα από 22 χρόνια αναμονής , κατάφερε και κυκλοφόρησε το Debut της και μάλιστα μέσω της No Remorse Records , νομίζω ότι αυτό τα λέει ειλικρινά όλα!

Δεν θα μείνω όμως στην αξία του Label, αλλά στο πόσο βαριά αποδείχθηκε η τιμή του συγκροτήματος και πραγματικά θα το ξαναπω και ας γίνομαι γραφικός, θα το επαναλάβω σε όλους τους τόνους εάν χρειαστεί "Ουδεμία στιγμή, δεν ένιωσα ευάλωτος ακούγοντας αυτό το αριστούργημα" , μιλάμε για κόσμημα, μιλάμε για τριάδα με μέλλον, μιλάμε για έναν δίσκο που πρέπει να ακουστεί εντονότερα και να δώσει τα δικά του ερεθίσματα και τις δικές του ενσαρκώσεις στον κόσμο που έχει ανάγκη για να ακούσει σωστή και τίμια μουσική! Δεν είναι γλείψιμο, ούτε καλοπιάσιμο, αλλά μία ειλικρινή άποψη, αυτός ο δίσκος είναι φτιαγμένος από φωτιά, νερό, αέρα και ατσάλι, θέλει κότσια και πολύ υπομονή!

Νομίζω πως τα 22 χρόνια αποδείχθηκαν ως μία προετοιμασία δόξας για το Epic Metal μουσικό πεντάγραμμο και είμαι αρκετά χαρούμενος που η χώρα μου δραστηριοποιείται σε όλα τα είδη του Metal ήχου και όχι μόνο σε Stoner , Death & Black Metal αλλά και σε πολλά άλλα είδη που πρέπει να ψαχουλέψεις πάρα πολύ για να τα βρεις!!!

Είναι από τις λίγες φορές που το παραδέχομαι, είναι από τις λίγες φορές προσωπικά που εντυπωσιάζομαι τόσο έντονα με έναν δίσκο , όχι γιατί δεν είναι καλά, αλλά γιατί αυτό που άκουσα είναι ξεχωριστό, είναι διαφορετικό και αποτελεί όλο το πακέτο, ίσως γιατί ήταν όλα τα κομμάτια με αρχή, μέση και τέλος καθώς όλα αυτά τα στοιχεία πλάγιασαν με 9 κομμάτια που σε αφήνουν απλά με το στόμα ανοιχτό και μισοανοιγμένο σβέρκο!

Ακούστε το "Damned For All Time" , που κυκλοφόρησε μέσω της No Remorse Records στις 25 Σεπτεμβρίου! Αξίζει , καθώς κυκλοφορεί σε Ασημένιο, σε 12άρι Βινύλιο και σε CD

Βαθμολογία: 90%

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο