"Η ηθική ενός ανθρώπου πρέπει να βασίζεται στη συμπάθεια, στην παιδεία, στις κοινωνικές σχέσεις. Καμιά θρησκευτική θεμελίωση δεν χρειάζεται. Είναι πολύ μικροπρεπές να πρέπει να παρακινείται ο άνθρωπος από το φόβο της τιμωρίας του ή από την ελπίδα για ανταμοιβή μετά θάνατον."

~ Albert Einstein ~

Πέντε φιγούρες , πέντε διαφορετικοί κόσμοι ένωσαν τις δυνάμεις τους και συνείσφεραν στην δημιουργία ενός συγκροτήματος, ο λόγος για τους Unverkalt που ιδρύθηκαν τον Νοέμβριο του 2019. Ένα όραμα, ένα μυστήριο όνειρο που βγήκε από το σκοτάδι , κατέληξε στο ημίφως και έγινε πραγματικότητα μέσα από το Debut Album που βαφτίζεται στο όνομα του τίτλου του έργου του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου Gustave Courbet , κοινώς "L'Origine Du Monde" που σημαίνει στα γαλλικά Η προέλευση του κόσμου και με αυτό είναι έτοιμη να μπουν στο μυαλό του ανθρώπου και να πραγματοποιηθεί ένα σκοτεινό ταξίδι.

The Proem ένα κομμάτι που ξεκινάει σε στυλ Intro, ο ήχος που σε ταξιδεύει στον άνθρωπο, στην εξέλιξη του, στις εποχές του και το που μπορεί να καταλήξει. Μέσα από τις κιθάρες του Θέμη και το μπάσο του Jon και τα πληκτράκια που παίζουν από πίσω δημιουργείται μία ξεχωριστή αύρα πιο Indie και Post μαζί όπου υποδέχεται το Boundary.

The Boundary το μελωδικό ριφ με την ατμόσφαιρα την σκοτεινή δίνει ένα παραπάνω έναυσμα , καθώς σε συνδυασμό με την στοιχειωμένη φωνή της Demetria , την μελωδία του Γιώργου και το γεμάτο ριφ της κιθάρας του Θέμη και τα επιβλητικά τύμπανα του Γιάννη, δημιουργείται ένα ωραίο ξεκίνημα που σε οδηγεί σε χώρους σκοτεινούς, σε τοπία που σε κάνουν να σκέφτεσαι Σινεφίλ , κινηματογραφικές ταινίες μυστηρίου κτλ. Έχοντας ως πρωταρχική βάση το συναίσθημα της ψυχολογίας του ανθρώπου και απ'ότι φαίνεται σε αυτό βασίστηκαν. Φαίνεται πως πειραματίστηκαν έντονα στην ελαφριά ψυχεδέλεια που προκαλούν τα φωνητικά , καθώς και η κιθάρα που είναι ελαφρώς Doom και εντόνως Post Rock , πράγμα που με κάνει να νοσταλγώ τους Cult Of Luna, νομίζω πως αυτόν τον συνδυασμό αγωνίας,τρόμου, μελαγχολίας και μυστηρίου το πετύχανε πολύ έντονα σε συνδυασμό με τα Experimental ερεθίσματα που αποτελεί το υποφαινόμενο κομμάτι, ήταν ένα ωραίο ξεκίνημα.

Les Fleurs De La Vanite τα λουλούδια ματαιοδοξίας δίνουν το δικό τους στίγμα, καθώς με γυρνάει πίσω στις μελωδίες που έγραφαν οι Primordial στα τελευταία τους Album. Η μελωδία από πίσω δίνει την δική της ξεχωριστή νότα, καθώς η φωνή δίνει ρεσιτάλ αρρώστιας, ανατριχίλας και ενός σταθερού ύφους μελαγχολίας και σου δίνει την αίσθηση μίας σειράς εποχών ξεκινώντας από το φθινοπωρινό ύφος και καταλήγωντας στο ψυχρό χειμώνα και από κει όπως τα λουλούδια μεγαλώνουν, ανθίζουν , μαρένονται έτσι και η ψυχή ανθίζει, θλίβεται , πληγώνεται και χαμογελά λες και περνάνε εικόνες καρέ-καρέ από τα ίδια σου τα μάτια και σε ταξιδεύει με ηχόχρωμα γεμάτο από μαυρίλα!!! Ένας ήχος που έχει πολλές αλλαγές στις φωνές, αφηγήσεις, ψηλές που σε καθηλώνουν και σου δίνεται το συναίσθημα πολλών γούστων!!! Αυτό συμβαίνει με τους ρυθμούς κιθάρας που θα έλεγα ότι ελαφρώς θυμίζουν και την νοσταλγία μου , προς τα ακούσματα των Opeth, ένα ελαφρύ Progressive από πιο "Λασπωμένο" χρώμα, στο πιο Post και στο πιο Light!

Remnants Of The World εδώ νιώθω σαν να'ναι η συνέχεια γίνεται πιο έντονη και επιβλητική μέσα από την πιο ογκώδη κιθάρα με πιο Indie ύφος , με ένα Alternative παίξιμο στα τύμπανα που ταιριάζει μαζί με το μπάσο. Σαν να προσπαθούν μέσα από τα ηχοχρώματα τους να περιγράψουν τι έχει απομείνει από την ψυχή του ανθρώπου μετά από τις πληγές του και ομολογώ πως με γοητεύει που προσπαθούν να'χουν εκφραστικότητα και θεατρισμό στην μουσική τους. Σκοτεινό, όμορφο , μελαγχολικό και ξεκάθαρο τι θέλουν να δείξουν!!!

Solitude II ένα κοφτό γρατσούνισμα κιθάρας που αποτελεί δύο συγχρονισμούς όμορφους και συνεχίζει με την μοναξιά του ανθρώπου, την θλίψη που προκαλεί η ίδια η μοναξιά και που μπορεί να κάνω τον άνθρωπο να καταλήξει όταν είναι ολομόναχος σαν ένα σκοτάδι που δεν είναι εφικτό να αντικρίσει το φεγγαρόφωτο, που δεν μπορεί να ανταμώσει με κάποιον σαν ένα σπίτι που'χει καταστραφεί σαν χάρτινος πύργος με το μελωδικό παίξιμο, το σκοτεινό/αργό ριφ, τα ρυθμικά τύμπανα και μία εξαιρετική !

Wretched Man ομολογώ πως εδώ θα νοσταλγούσα την εξαίρετη γαλλικής σκηνοθεσίας ταινία "Οι Άθλιοι" , αλλά η αλήθεια είναι πως ο νους μου πήγε στην αθλιότητα του ανθρώπου, μέσα από τις παραμορφώσεις, τα εφέ τις αργές κιθάρες και τις ελαφριές μελωδίες νομίζω είναι έντονο το συναίσθημα της αφήγησης.... Μία αργή εισαγωγή που καταλήγει ξανά σε αυτό το όμορφο μοτίβο που εξακολουθεί να διατηρεί την εκφραστικότητα του, αλλά με διαφορετικό ηχόχρωμα, πιο επιβλητικό , πιο Post , πιο Comfort. Ξεχωριστή πινελιά σε όλο αυτό , έδωσε ξεκάθαρα η κιθάρα που ακούγεται σαν μπάσου και σου δίνεται η αίσθηση ότι χτυπάει μία καμπάνα και νεκρώνουν όλα, ενώ από το πουθενά ξυπνάνε όλα... Ένα τέλειο κρεσέντο που σε καθηλώνει!!!

Below The Surface μία πιο μυστήρια πινελιά διατηρείται μέσα από το εξαιρετικό πιάνο που σε συνδυασμό με τις φωνές παραμένει η ανατριχίλα , ειδικά στο πάντρεμα με τα Delay δεν υπάρχει περίπτωση κάποιον να μην τον αφήσει κόκκαλο.

Ο ρυθμός αρχίζει να γίνεται εντονότερος με την κιθάρα να γίνεται ακόμα πιο αυταρχική και να συγχρονίζεται με τα τύμπανα ολότελα. Break και η γέφυρα του ήχου αλλάζει δομή και μπαίνουν πιο Pop ερμηνείες , πιο μελαγχολικές καθώς ταυτόχρονα αλλάζει το κρουστό και δίνεται η αίσθηση ότι όλα προχωράνε προς την αγχόνη και ότι όλα βρίσκονται στο τέλος! Διφωνίες στοιχειώνουν εντονότερα τα πάντα και πυκνώνουν με σκοτάδι , ενώ το πυκνώνουν αρμονικά το μπάσο και οι κιθάρες διατηρώντας μία ηλιαχτίδα μαζί με το ελαφρύ πλήκτρο που παίζει από πίσω και τίτλοι τέλους δίνονται με μία 3 δευτέρων Acapella αφήγηση!

Plague Of Corrupton σχεδόν τελειώνει ο δίσκος και σειρά έχει ένα τραγούδι που είναι όλο και πιο πειραματικό, ελάχιστα πιο Indie αλλά με αυτό το Dark Fusion που επικρατεί στο οποίο και έκαναν έντονο Focus να δημιουργήσουν ερμηνείες/αφηγήσεις , πράγμα που σε αφήνει άναυδο! Επίσης με κέρδισε το ότι ταυτόχρονα από πίσω υπάρχουν εφέ και Synthesizer που θυμίζουν κρουστά, για μένα είναι μία αρκετά συνοστισμένη ιδέα που όσο περνάει η ώρα γίνεται όλο και πιο εντονότερη η παρουσία της , ενώ στο φινάλε οι κιθάρες είναι αυτό που κρατάει μοτίβο και τα τύμπανα εντονότερους ρυθμούς!

Juvenile νομίζω πως είναι κομμάτι που είναι ως Bonus Track , με μία διαφορετική οπτική και ερμηνεία που θυμίζει και κάτι σαν Pop/Alternative Rock περισσότερο παρά κάτι σε πιο Dark! Το κομμάτι αυτό νομίζω πως έχει πιο Gothic ερμηνείες σε κάποια σημεία που θυμίζουν σίγουρα ιδέες από Bauhaus θα πω κυρίως, σε άλλα δίνονται πιο Alternative , σε άλλα πιο Post Punk ακούσματα κ.ο.κ Ένα κομμάτι αρκετά ενδιαφέρον μπορώ να πω που με εντυπωσίασε!

Συνολικά ήταν ένας δίσκος καθηλωτικός , δείχνοντας μας έτσι ότι ο Jon και ο Θέμης δεν είναι μόνο καλοί στα Deathcore μονοπάτια μαζί με τους Foray Between Ocean αλλά γουστάρουν να πειραματίζονται όπως και ο Γιώργος ο Στάμκος που όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ πόση αγάπη έχει στο Djent. Απόδειξη ότι ένας μουσικής δεν μένει σε μία σταθερή γραμμή, αλλά ψάχνεται κιόλας. πέντε μουσικοί που αποδείχθηκαν ανοιχτόμυαλοι ένωσαν μαζί τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν έναν δίσκο που θα μπορούσαν να μπει άνετα σε ταινία μυστηρίου ως Soundtrack η σε κάποιο ντοκιμαντερ ως μουσική υπόκρουση.

Ένα κινηματογραφικό έργο αποτελούμενο από 8 κεφάλαια έδωσε ένα ρεσιτάλ εκφραστικότητας , ειλικρίνειας , ξεκάθαρης εικόνας χωρίς πολλά-πολλά , χωρίς Corsepaint, κραυγές, τσιρίδες κτλ. Παρά μονάχα με εξαίρετες ερμηνείες, στοιχειωμένες, με κιθάρες μονόχρωμες που διατηρούν το σκοτεινό στοιχείο, αυτήν την ελαφριά μαυρίλα θα πω που πρέπει να υπάρχει και φυσικά το στοιχείο του όλου συνόλου που δείχνει πειραματισμό , ιδίως με την βοήθεια του CFN Productions και πιο συγκεκριμένα του Διονύση Χριστοδουλάτου τα φώτα , με την παραγωγή του , τις ηχογραφήσεις και γενικότερα η όλη πολύτιμη βοήθεια του.

Ένα εξαιρετικό έργο τέχνης που δείχνει πολλές εικόνες , το Δέλτα του νείλου, το σκοτεινό στοιχείο του σκούρου μπλε που αποδεικνύει την νύχτα, τα σύννεφα και γενικότερα το όλο κλίμα που προκάλεσε ένα εκφραστικό ύφος, με έξυπνους τίτλους , ωραίες ιδέες και εξαιρετικούς οργανοπαίκτες!

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους και νομίζω πως αυτό το Debut είναι μέσα στα Top της χρονιάς!!! Ένας δίσκος που μπορεί να κοντράρει μεγάλα ονόματα στον Post Metal ήχο και όχι μόνον!!

Μπάντες με τις οποίες μπορούν να ταυτιστούν όπως Amenra , Cult Of Luna God Is An Astronaut, μέχρι και Chelsea Wolfe. Αξιέπαινος δίσκος, με εκφραστικότητα και πάθος!!!

Φίλε ακροατή αν θέλεις όντως να ταξιδέψεις μουσικά, η λύση είναι το υποφαινόμενο Άλμπουμ των Unverkalt

Τέλος να αναφέρουμε πως ο δίσκος κυκλοφορεί και στο Vinystore.gr , στο Bandcamp και σε πολλές άλλες ψηφιακές και μη πλατφόρμες!

Out from Vinylstore.gr https://bit.ly/3iHyxAS

Facebook Page: https://www.facebook.com/Unverkalt

Instagram: https://www.instagram.com/unverkalt/

Spotify: https://spoti.fi/3gbz8Js

Bandcamp: https://unverkalt.bandcamp.com

Βαθμολογία: 93/100

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο