Vader - Solitude In Madness (Album Review)

"Όταν μένουμε μόνοι μας για πολύ, γεμίζουμε τον κενό χώρο με φαντάσματα"

~ Guy De Maupassant ~ 

 

Υπάρχει ένα απόσπασμα στο βιβλίο "Οι Υπηρέτριες" του Ζαν Ζενέ που λέει "Δυστυχώς για εσάς δεν είμαι τρελή... Μόνο που έχω μία τρομερή μοναξιά", αφενός ερωτικό αλλά αφετέρου θυμίζει την κόλαση που ζούμε η οποία συμβαδίζει πολύ με την οργή μας. Αυτό το κάτι είναι που θέλουν να παρουσιάσουν οι Πολωνοί θρυλοι της Death Metal σκηνής, Vader που μετά από 4 χρόνια κυκλοφορίας του "The Empire" επιστρέφουν με νέo και κατά σειρά 15ο ολοκληρωμένο Άλμπουμ με τίτλο "Solitude In Madness" μέσω της Nuclear Blast. 

Το σκοτεινό ταξίδι της μπάντας ξεκινάει με ορμή, επιβλητικότητα και με φουλ γκάζια όπως καλά γνωρίζουν 37 χρόνια τώρα οι Vader. Χύμα και χωρίς έλεος μπλαστίδια από τον James Stewart , οποίος τον Ιούνιο συμπληρώνει τα 30 του χρόνια και για αυτόν σίγουρα ένα τεράστιο δώρο γενεθλίων να δίνει άλλο ένα στίγμα στην μπάντα στα 9 χρόνια θητείας του.

Τα βίαια ριφς από τους Peter & Spider  παντρεύονται τέλεια με τις υψηλής ταχύτητας τεχνικές ντραμς του James αλλά και με έναν Hal να διατηρεί σε πολύ καλό επίπεδο τον ρυθμό της σύνθεσης, δίνοντας ένα πιο κολαστικό ύφος. Ξεχωρίζουν πάρα πολύ τα Death N Roll στοιχεία που σε κάνουν να νοσταλγείς παλιές ωραίες ταινίες φρίκης του 80. Λάτρεψα το Shock And Awe στου οποίου το φινάλε έχει ένα σατανικό γέλιο, το οποίο ήταν μία πρόκληση από την κόλαση κάπως έτσι το ένιωσα για έναν περίεργο λόγο.

Μου άρεσε όλος αυτός ο πειραματισμός με σκοπό να σε κάνω να νιώσεις πως βρίσκεσαι στην ακρόαση του καλύτερου δίσκου της χρονιάς και στο πιο θα έλεγα κολασμένο από άποψη δύναμης, κάτι που διαπιστώνουμε και από τα κρουστά που σου δίνουν έντονα το συναίσθημα της σειράς ταινιών Hellraiser , λες και ο Pinhead βασανίζει με τις αλυσίδες τα θύματα του από την καταδίκη τους.

Πιο τεχνικά σόλο κιθάρας σε σχέση με το "The Empire" και νομίζω πως είναι ο δίσκος που ξεπέρασε τον εαυτό των Vader , κάνοντας τον Peter συνθετικά να δίνει την εντύπωση πως θέλει η μπάντα του με πιο τεχνικό ύφος να επιστρέψει στις παλιές ωραίες εποχές των πρώτων δύο πετυχημένων κυκλοφοριών ("The Ultimate Incantation" και "De Profunidis"). 

Μου αρέσει που σου αφήνουν έντονα το στίγμα του "Hell Awaits" των Slayer και των Possessed σαν να ήθελαν να τοποθετήσουν την σκληρή αφρόκρεμα του Thrash Metal ήχου σε έναν δίσκο πολύ πιο έντονα μέσα σε 30 λεπτά ακρόασης χωρίς έλεος, τέλειου τρόπου για να ξεβιδώσεις τον αυχένα σου και φυσικά να πάθεις αυχενικό σε κομμάτια που ξεχώρισαν όπως το Bones, And Satan Wept , Incineration Of The Gods κτλ. Θεωρώ πως δεν χρειάζεται καν να μπεις στον κόπο για να κάνεις διακρίσεις για το ποία κομμάτια είναι αυτά που ξεχωρίζουν, γιατί απλά όλα είναι ένα και ένα!

Μία κυκλοφορία με μεγάλη ποικιλία ήχων μέσα, ίδια δομή αλλά προσωπικά δεν το βαριέμαι καθόλου, πολύ καλά σόλο κιθάρας που δίνουν ρεσιτάλ και σεμινάρια ταχύτητας και τεχνικής και σύνθεση που σου δείχνει πως με ένα απλό Μοτίβο μπορείς να κάνεις παπάδες στο μουσικό κομμάτι ενός τραγουδιού! Πολωνοί πατέρες απλά και οι τέσσερις μας κάνατε περήφανους, φέρνοντας στον κόσμο, το 15ο δημιούργημα σας!!! Μακάρι να σας δω επί σκηνής και τα λέμε On Stage!!! 

Αν είσαι και εσύ λάτρης του ακραίου ήχου και θες να ακούσεις κάτι καινούργιο για φέτος, η λύση είναι μία.... Vader - Solitude In Madness και νιώσε έναν θερισμό 30 λεπτών να σου προκαλεί ΑΠΕΙΡΟΥΣ ΟΡΓΑΣΜΟΥΣ!!

"Twoje Zrdowie Dzieci" (Στα Ελληνικά Εις Υγείαν Παίδες)

Βαθμολογία: 88/100

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο