Firewind - Firewind (Album Review)

"Η αγάπη είναι πάντα η αρχή κάθε γνώσης, όπως η φωτιά είναι η αρχή του φωτός"

~ Thomas Carlyle ~ 

 

Τρία χρόνια και 4 μήνες πέρασαν μετά την κυκλοφορία του εμβληματικού δίσκου "Immortals" μέσω της Century Media Records , όπου απέσπασε πάρα πολύ καλές κριτικές από τον τύπο και τον κόσμο εφόσον βασίζεται και στην Ελληνική ιστορία επομένως είναι ένας λόγος παραπάνω να εκτιμηθεί ο αναφέρερθέντας δίσκος. Πλέον έφτασε η ώρα να κυκλοφορήσει ο νέος και κατά σειρά 9ος δίσκος με την ομώνυμη ονομασία του μέσω της AFM Records , να αναφέρουμε πως ο Gus G στην νέα δουλειά του, παρουσίασε στο Video Clip του Rising Fire, το νέο του κιθαριστικό Μοντέλο μέσω της συνεργασίας του μαζί με την Jackson.

Νέος τραγουδιστής, νέα σύνθεση, νέες ιδέες και νέα σελίδα για την πορεία των Θεσσαλονικιών Melodic Heavy Metallers Firewind πλέον χωρίς τον Bob Κατσιώνη στα πλήκτρα. Αφενός θα πω ότι απουσιάζει αυτή η πανέμορφη ατμόσφαιρα των μελωδιών από τα πλήκτρα του Bob, αφετέρου θα πω ότι πρόκειται για μία δουλειά η οποία εφ'όλης της ύλης καλύπτει το ευρύ κοινό από την άποψη σόλων κιθάρας, από την πυγμή των φωνητικών του νέου τραγουδιστή τους Herbie Langhans μέχρι και τα ντραμς του Nunez που φαίνονται σε πιο γκαζάτο ρυθμό!

Η Φωνή του τραγουδιστή με κάνει να νοσταλγώ πολύ ιδιαίτερα την χροιά του πρώτου τραγουδιστή της μπάντας , ο λόγος για τον μεγάλο Stephen Fredrick στο ντεμπούτο του 2002 "Between Heaven And Hell" και τα επιθετικά ριφς να ευνοούν πάρα πολύ τον συνδυασμό και το πάντρεμα. Ο γρήγορος ρυθμός στο Rising Fire είναι όντως πολύ πιασάρικος και θα χαρακτήριζε κανείς ξεσηκωτικός εφόσον ελάττωσαν τα πλήκτρα και ανέβηκε περισσότερο η ένταση στις κιθάρες.

Κάτι που μου έμεινε πάρα πολύ στο μυαλό , είναι η εισαγωγή του Welcome To The Empire όσον αφορά την εξαίρετη ακουστική κιθάρα που μου θύμισε και μία νότα πιο Hard Rock σαν να μας ειδοποιούν για το τι δισκάρα θα απολαύσουμε, σίγουρα δεν είναι πιο Scorpions το ύφος, αλλά είναι πιο κοντά στο ύφος των προηγούμενων συγκροτημάτων του, όπως Mystic Prophecy & Dream Evil.
Τι να πει κανείς για την κιθάρα του παίζει ο Gus G, τα λόγια είναι περιττά, γρήγορα χέρια , σαν φτερά φοίνικα και δώσε πόνο. Εκτίμησα πάρα πολύ το κομμάτι Orbitual Sunrise , μου έφερε πολύ στο μυαλό κάτι σε εποχή 70's για έναν περίεργο λόγο, παλιές ωραίες γενιές σε συνδυασμό με το Hard Rock ύφος και λίγο θυμίζει παλιές επιτυχίες των Savatage, τέλος να επισημάνω ότι εδώ παίζει πλήκτρα ο Bob Κατσιώνης!

All My Life και το πνεύμα του Dio υπάρχει, μία εισαγωγή που μου θύμισε πολύ το We Rock με ένα διαφορετικό Tempo και μία πολύ ενδιαφέρουσα εναλλαγή που συνδυάζεται με πιο Power Metal πυγμή!


Ο δίσκος ήταν γενικότερα ξεσηκωτικό, νομίζω ότι πρόκειται για 47μιση λεπτά γεμάτα από πλήρη οργασμό που σου προκαλεί δέος, ερεθισμό θα πω αλλά και απλά είναι όπως η Μέδουσα, όποτε βλέπεις τα μάτια της πετρώνεις! Έτσι και ο κάθε ακροατής που θα ακούσει το νέο δίσκο των Firewind, μπορεί να παρατηρήσει μία ποικιλία διάφορων ήχων με σολάρες που θα τον αφήσουν με το στόμα ανοιχτό και ρυθμός που δεν θα σε αφήσει σε ησυχία. Ο τέλειος τρόπος για να χάσει κανείς, τον σβέρκο του στα πατώματα από το πολύ Headbanging κάτι που διαπιστώνουμε στο φινάλε του δίσκου, Kill The Pain και η τεστοστερώνη βαράει κόκκινο από τα γκάζια των τυμπάνων, από τις επιθετικές κιθάρες, τις μελωδίες και η χροιά του Γερμανού τραγουδιστή να σε κάνει να σκέφτεσαι πως έχει ταλέντο και μέλλον!

Νομίζω πως ο Uli John Roth αν ακούσει αυτόν τον δίσκο, θα'ναι τόσο υπερήφανος και συγκινημένος που ένα από τα κομμάτια του έγινε έμπνευση ονόματος για μπάντα και που γράφτηκε με χρυσά γράμματα το κομμάτι του σε δίσκο, απλά ακούστε το ομώνυμο Άλμπουμ και θα καταλάβετε τι εννοώ! 22 χρόνια ζωής και ακόμη βγάζουν διαμάντια οι Firewind, αποδεικνύοντας τουλάχιστον σε μένα, πως το "Immortals" ήταν απλά ένα στραβωπάτημα για την πορεία τους και τίποτα άλλο.


Βαθμολογία: 90/100

Για το Rock Da Vinci,
Φαν Βαλ Νουέβο