Ulcerate - Stare Into Death And Be Still (Album Review)

"Ούτε τον Ήλιο, ούτε τον θάνατο μπορεί κανείς να ατενίσει"

~ Λα Ροσφουκώ ~

Το συγκρότημα Ulcerate από τη Νέα Ζηλανδία δημιούργησαν ένα νέο δίσκο που είναι συνολικά ο έκτος μετά από μιας σειρά επιτυχιών κατά το παρελθόν, που υπόσχεται πολλά και προσωπικά μας έχει εντυπωσιάσει καθώς αναδεικνύεται η δυναμική της μουσικής τους, όμως ας τα πάρουμε όλα από την αρχή όσον αφορά την νέα τους κυκλοφορία με τίτλο "Stare Into Death And Be Still" που κυκλοφόρησε μέσω της Γαλλικής εταιρείας Debemur Morti Productions και ας ταξιδέψουμε αμφότεροι μέσα στο χαοτικό σκοτάδι τους.

Φαν: Λέω να μιλήσουμε πρώτα απ'όλα για τον τίτλο, ο οποίος μου κίνησε καθηλωτικά το ενδιαφέρον. που η ουσία ήταν ξεχωριστή όσον αφορά την πρωτύτερη κυκλοφορία τους με τίτλο "Shrines Of Paralysis". Άλλο ένα αριστούργημα εξωφύλλου μέσα από το μυαλό του Drummer της μπάντας, Jamie Saint Merat.

Νικολέτα: Θα σου πω ότι ο τίτλος παραπέμπει σε μία χαοτική και σκοτεινή μετάβαση που κολλάει γάντι με το Artwork του δίσκου και θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το σκοτεινό μαύρο τούλι που σκεπάζει τα πάντα.

Φαν: Θα συμφωνήσω μαζί σου, πράγματι είναι σαν μία σκοτεινή ιστορία που προσπαθεί να διηγηθεί ο θεματοφύλακας αν θες,που κρύβεται πίσω από τους στίχους των σκοτεινών ιστοριών του συγκροτήματος, Paul kelland. Νομίζω πως θα μου επιτρέψεις να σχολιάσω την εξαίρετη κολαστική όπως ορθά ανέφερες φωνή του, που δείχνει μία μπάντα αρκετά ώριμη αλλά και με μία μεγάλη αλλαγή στην μουσική της.

Νικολέτα: Βάζοντας το Άλμπουμ να ξεκινήσει διαπίστωσα ότι παρουσιάζουν ένα έντονο πάθος και ένα δέσιμο στην νέα κυκλοφορία τους, με πρώτο κομμάτι το "The Lifeless Advance", που περιέχει καταπληκτική τεχνική στα τύμπανα, η οποία καταλήγει να γίνει επιβλητική προς τον ακροατή με την πάροδο του χρόνου.

Φαν: Όντως, πολύπλοκες εναλλαγές στις κιθάρες κατά την διάρκεια της ροής του ηχοχρώματος και αν προσέξεις αλλάζουν πολύ συχνά οι ρυθμοί, ξέρεις από το πιο απλό παιξιμο, στο πιο περίπλοκο, στο πιο γρήγορο έχει ποικιλία πειραματισμού όσον αφορά τα Μπλαστίδια.

Νικολέτα: Ξεχώρισα πάρα πολύ το "There Is No Horizon" , στο οποίο η σκοτεινή νότα τους συνοδεύεται πάρα πολύ ωραία από την μελωδία που εκπέμπει δύναμη , με τους στίχους να δίνουν έμφαση στο σέβας του Θανάτου και στο χάος όπου ο άνθρωπος εκείνη την ώρα είναι απλά ένας παρατηρητής χωρίς συμμετοχή.

Φαν: Εννοείς το πνεύμα, την εξόριση του σώματος από την ψυχή!

Νικολέτα: Ακριβώς αυτό!

Φαν: Εγώ προσωπικά θα σου πω πως ξεχώρισα πάρα πολύ το ομώτιτλο κομμάτι, μεγάλη ένταση στα τύμπανα, πολύ καλά ισορροπημένος ο ήχος απ'όλα τα μουσικά όργανα και με εξιτάρει περισσότερο το γεγονός ότι είναι μία τριάδα, η οποία κατάφερε να μπει δυναμικά και να κερδίσει πάρα πολύ κόσμο στα Ελληνικά εδάφη κυρίως..

Νικολέτα: Η Ωριμότητα τους νομίζω πως είναι εμφανής όπως ανέφερες πολύ σωστά, εκτιμώ πάρα πολύ τις μελωδίες της κιθάρας.

Φαν: Ναι θυμίζουν κάτι σαν μία τελετουργία αν θες και μου φέρνουν πολύ έντονα στο μυαλό τους Agnes Vein η τους Dead Congregation και γενικότερα μπάντες της σχολής τους όπως είναι οι Βρετανοί Grave Miasma και διαπιστώνω και κάποια Doom Death Metal ακούσματα.

Νικολέτα: Όντως!

Φαν: Το αστείο είναι ότι τα κομμάτια τους έχουν μεγάλη διάρκεια, αλλά δεν τα βαριέσαι με τίποτα, δεν υπάρχει επανάληψη η μονοτονία αν παρατηρήσεις προσεκτικά την κιθάρα πόσο σωστά εναλλάσει τον ήχο της.

Νικολέτα: Νομίζω πως πρόκειται για ένα αποτέλεσμα αρκετά άρτιο και θεωρώ ότι οι ακροατές της Death Metal σκηνής, θα το αγαπήσουν πάρα πολύ.

Φαν: Είναι μία τριάδα που θαρρώ να πω πως έχει πάρα πολύ μέλλον μπροστά της και έχει μόλις 18 χρόνια καριέρας και κουβαλάνε 6 δίσκους στην πλάτη τους, πράγμα που είναι αξιέπαινο και τους κάνει ξεχωριστούς. 

Νικολέτα: Η σκοτεινή τους θεματολογία δείχνει ένα μεγάλο φάσμα και ποικιλία ήχων από ατμοσφαιρικά,από τεχνικά, από Black Metal ύφος το οποίο ταυτίζεται πολύ ιδιαίτερα με το χάος!

Φαν: Συμφωνώ μαζί σου , μεγάλη ποικιλία και γκάμα ήχων που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό και ένα αποτέλεσμα αρκετά άριστο που πιστεύω πως όποιος το ακούσει, δεν υπάρχει περίπτωση να μην νιώσει δέος είτε από την ογκώδη κιθάρα, τα δυναμικά ντραμς η το χαοτικό μπάσο που σκοτεινιάζει τα πάντ, είναι άλλο επίπεδο το Άλμπουμ τους. Η Νέα Ζηλανδία αποδεικνύει ότι πέρα από άσσος στο Ράγκπι, είναι και άσσος στο να βγάζει παιχταράδες στον κλάδο της μουσικής.

Νικολέτα: Λάτρεψα την θεματολογία του δίσκου τους, η οποία δείχνει ένα συγκρότημα με πολύ πειραματισμό όπως και στην αξία του ανθρώπου και την σκοτεινή μεριά του. Ένας δίσκος που δείχνει και οργή κατ'εμέ

Φαν: Πολλές ιδέες, καινούργιες τεχνικές και μία απόπειρα που πέτυχε με μεγάλη επιτυχία. Προσωπικά επίσης ξεχώρισα πολύ το Visceral Ends, καταπληκτικό και με ωραίες δομές!
το εξώφυλλο εγώ προσωπικά το λάτρεψα, βουβό, σκοτεινό, βαρβάτο και μυστήριο! Ένας δίσκος που αξίζει να ακούσετε και ένα ταξίδι στο υπερπέραν του χάους και του κάτω κόσμου, σαν ένα ωραίο μπάνιο στον Αχέρων , δειπνώντας μαζί με τον Άδη, στα πλαίσια της καραντίνας.

Ακούσαμε μία κυκλοφορία, που σίγουρα θα σχολιαστεί από πολύ κόσμο και αυτό δείχνει τους Ulcerate να μετράνε σερί 6 στα 6 πετυχημένα Άλμπουμ με μία τριάδα αρκετά δημιουργική και με πολύ πάρα πολύ σοβαρότητα σε αυτό που κάνουν. Ακούσαμε μία ώρα γεμάτη από ένα ταξίδι αποτελούμενο από στοιχειωμένες ιστορίες,σκιές και κόλαση!

Βαθμολογία: 90/100

Για το Rock Da Vinci,
Φαν Βαλ Νουέβο & Νικολέτα Κωνσταντινίδου