Η Ελένη Νότα (Drums - Mask Of Prospero,Nervosa) στο Rock Da Vinci: "Πολύ καλή ερώτηση! Δεν έχω καταλάβει ακόμα πώς αισθάνομαι. Βασικά, νομίζω ότι δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Επειδή δεν έχει καθαρίσει ακόμα το τοπίο από τον Covid-19, πέρα από το songwriting που έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε, δεν έχουμε κάποια ξεκάθαρα πλάνα για πρόβες και shows."

Drums, ένα μουσικό "παιχνίδι" που κάποιοι "συντηρητικοί", το θεωρούν ως ανδρικό άθλημα βάζοντας "φυλετικές" διακρίσεις, αυτό όμως που πρέπει όλοι να αντιληφθούμε είναι ότι στην μουσική , δεν υπάρχουν διακρίσεις αλλά υπάρχει η αγάπη και το μεράκι για την μουσική. Κάπου στην Αθήνα ζεί μία ντράμερ που παίζει τα τελευταία χρόνια στους Mask Of Prospero και σύντομα θα παίζει και στις βραζιλιάνες Nervosa, ο λόγος για την Ελένη Νότα με την οποία πραγματοποιήθηκε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση απαντώντας στις ερωτήσεις του Φαν Βαλ Νουέβο για λογαριασμό του Rock Da Vinci και με θέματα όπως την ζωή της, τις μουσικές επιρροές αλλά και για την καριέρα που ξεκινάει μαζί με τις μεγάλες Thrashers από την Λατινική Αμερική.

Rock Da Vinci: Ελένη, καλησπέρα και καλώς ήρθες στο Rock Da Vinci, χαρά μας που σε φιλοξενούμε. Είσαι από τις λίγες μουσικούς που είναι ντράμερ στον χώρο της Extreme Metal μουσικής, αρχικά θα ήθελα να μας πεις κάποια πράγματα για σένα.

Ελένη: Καλησπέρα! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στο Rock Da Vinci και συγχαρητήρια για την καταπληκτική δουλειά που κάνετε. Ονομάζομαι Ελένη Νότα, είμαι 25 χρονών και γεννήθηκα στη Ρόδο. Όταν ήμουν 7 χρονών ξεκίνησα μαθήματα πιάνου αλλά γρήγορα αποφάσισα ότι δεν έκανα αρκετή φασαρία για τα γούστα μου και στα 13 άρχισα να παίζω drums. Στα 18 μετακόμισα στην Αθήνα για να σπουδάσω drums στο Lab Music Education και μαθηματικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Έκτοτε δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα που η μουσική να μην παίζει πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μου.

Rock Da Vinci: Πως ξεκίνησε το φιλτράρισμα των μουσικών σου γούστων;

Ελένη: Θεωρώ ότι σαν παιδί ήμουν ένας λευκός καμβάς στον τομέα της μουσικής. Δεν προέρχομαι από μουσική οικογένεια, οπότε δεν είχα κάποια ιδιαίτερα ερεθίσματα από το σπίτι. Μια μέρα είχα πάει στο σπίτι του κολλητού μου και ακουγόταν πολύ δυνάτα από το δωμάτιο του αδερφού του το Surfacing των Slipknot. Θυμάμαι να μπαίνω στο δωμάτιό του, χωρίς καν να χτυπήσω, και να φωνάζω “Τι είναι αυτό που ακούς?”. Ήμουν 10 ετών τότε. Από εκείνη τη μέρα άρχισα να εξερευνώ μανιωδώς την metal και να ξοδεύω όλο μου το χαρτζιλίκι σε δίσκους. Άλλαξα πολλά αγαπημένα είδη metal και rock, όπως nu metal, symphonic metal, gothic rock, progressive metal, indie rock, metalcore, hardcore, djent. Σήμερα απλά λέω ότι ακούω γενικά metal, χωρίς να κάνω διακρίσεις στο είδος, όπως και rock, pop και ηλεκτονική μουσική.

Rock Da Vinci: Ποία θα έλεγες ότι είναι τα είδη μουσικής με τα οποία ασχολείσαι;

Ελένη: Κατά κύριο λόγο metal. Επειδή εδώ και 4 χρόνια παίζω metalcore με τους Mask of Prospero, θα έλεγα ότι αυτό μου βγαίνει περισσότερο αβίαστα λόγω και περισσότερων ακουσμάτων. Αλλά, επειδή είμαι και session drummer, έχει τύχει να παίξω και power metal, progressive metal, deathcore, hardcore, alternative metal, nu metal, pop, hard rock και ηλεκτρονική. Βέβαια, από εδώ και πέρα το focus μου θα είναι το thrash metal λόγω της μπάντας που μόλις μπήκα, η οποία θα αναφερθεί σε επόμενη ερώτηση!

Rock Da Vinci: Ποίοι ντράμερ σε επηρέασαν για να καταλήξεις στην μουσική που ακούς;

Ελένη: Η μεγαλύτερή μου επιρροή είναι και θα είναι ο Joey Jordison των Slipknot. Αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω drums. Άλλες βασικές μου επιρροές είναι οι Daniel Erlandsson (Arch Enemy), Luke Holland (Jason Richardson), Anup Sastry (Monuments), Chad Szeliga (Breaking Benjamin), Jukka Nevalainen (Nightwish) και Matt McGuire (The Chainsmokers). Το άκουσμα αυτών των drummer με επηρεάζει κυρίως όταν παίζω το είδος στο οποίο ειδικεύεται ο καθένας τους και μόνο ως προς την αισθητική και όχι την αντιγραφή των ιδεών τους. Για παράδειγμα, όταν παίζω με τους Mask of Prospero, έχω καμιά φορά στο μυαλό μου τον Luke Holland. Και όταν έπαιζα στους Ghost Season (alternative metal), ο τρόπος που έπαιζα μου θύμιζε καμιά φορά τον Chad των Breaking Benjamin.

Rock Da Vinci: Τώρα θα έρθω στο κεφάλαιο του μεγαλύτερου γεγονότος που ίσως ανοίγει και μία καινούργια καριέρα για σένα, αυτήν μαζί με τις Βραζιλιάνες Nervosa. Πως αισθάνεσαι;

Ελένη: Πολύ καλή ερώτηση! Δεν έχω καταλάβει ακόμα πώς αισθάνομαι. Βασικά, νομίζω ότι δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Επειδή δεν έχει καθαρίσει ακόμα το τοπίο από τον Covid-19, πέρα από το songwriting που έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε, δεν έχουμε κάποια ξεκάθαρα πλάνα για πρόβες και shows. Οπότε δεν έχω μπει ακόμα στο mood των περιοδειών και του τρεξίματος. Όταν αρχίσει να γίνεται όλο αυτό και συνειδητοποιήσω την αλλαγή στη ζωή μου, τότε θα κάνω τριήμερο πάρτυ από τη χαρά μου!!

Rock Da Vinci: Πες μας λίγο πως προέκυψε αυτό, είδες ότι ζητούσαν άτομα για Οντισιόν και έστειλες δείγμα σου, πως έγινε;

Ελένη: Όχι, δεν είχα ιδέα ότι έφυγε η Luana και έψαχναν για άλλο άτομο. Για καλή μου τύχη, η Prika Amaral (κιθαρίστρια και συνθέτης), είχε δει τα drum covers που έχω στο YouTube και μου έστειλε μήνυμα στο Instagram ρωτώντας με αν με ενδιαφέρει να κάνω audition για τη θέση. Προφανώς είπα κατευθείαν ΝΑΙ και, λίγες μέρες μετά την audition, μου ανακοίνωσε ότι είμαι η νέα drummer των Nervosa!

Rock Da Vinci: Πριν μπεις στις Nervosa, είχες και μία πορεία μαζί με το Metalcore συγκρότημα από την Αθήνα, τους Mask of Prospero;

Ελένη: Παίζω στους Mask of Prospero τα τελευταία 4 χρόνια και μέσα σε αυτό το διάστημα έχουμε κάνει πολλά πράγματα! Βγάλαμε τον πρώτο μας δίσκο που ονομάζεται “The Observatory” και έχουμε σχεδόν τελειώσει τη δημιουργία του δεύτερου. Επίσης ανοίξαμε τα live των Wolfheart, Thy Art Is Murder, Tesseract και SiXforNinE και παίξαμε στα φεστιβάλ Schoolwave και Under the Quarry.

Rock Da Vinci: Τώρα πως είναι τα πράγματα με αυτό το συγκρότημα και με όλο αυτό το φορτίο που ουσιαστικά σε κάνει να ανεβαίνεις και επίπεδο στο θέμα των κρουστών έτσι;

Ελένη: Αυτές τις μέρες συζητάμε πολύ με τα παιδιά για να δούμε πως θα κινηθούμε τώρα που θα παίζω και σε άλλη μπάντα, η οποία έχει εντατικό πρόγραμμα συναυλιών. Το μόνο σίγουρο που έχω να πω είναι ότι με στηρίζουν απίστευτα γιατί, πέρα από bandmates, είμαστε και πολλά χρόνια φίλοι.

Rock Da Vinci: Το Ελληνικό κοινό, πως σε αντιμετωπίζει που είσαι γυναίκα ντραμερ? Ξέρεις γιατί εδώ στην Ελλάδα είμαστε λίγο πολύ έως πολύ οπισθοδρομικοί σε αυτό το θέμα, μας φαίνεται ακόμα πρωτόγνωρο, αλλά βλέπω ότι πολλές γυναίκες τολμάνε, εσύ τι θα έλεγες για όλο αυτό;

Ελένη: Ενώ πολύς κόσμος θεωρεί ακόμα τα drums ανδρικό άθλημα και δεν μπορεί να δεχτεί γυναίκες οργανοπαίκτριες και ιδιαίτερα drummer, είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι δεν είχα ποτέ την παραμικρή κακή αντίδραση. Από την αρχή μέχρι και σήμερα, μετά από κάθε live έρχεται κόσμος και μου λέει πόσο ωραίο θέαμα είναι να παίζει μια κοπέλα drums εξίσου δυναμικά με έναν άντρα. Από μηνύματα στα social media μέχρι αντιδράσεις κοινού και μουσικών, το feedback είναι πάντα θετικό και πολύ όμορφο. Χαίρομαι πάρα πολύ που ο κόσμος αλλάζει και τα στερεότυπα εξαφανίζονται το ένα μετά το άλλο.

Rock Da Vinci: Θα ήθελα να μας μιλήσεις για το Drum Set που περιέχεις και τι θα ονειρευόσουν να έχεις;

Ελένη: Το τωρινό μου drumset είναι ένα Tama Silverstar με εξαίρεση το δύο ταμπούρα που έχω (13” και 10”) τα οποία είναι MCH. Να τονίσω ότι η MCH είναι μια υπέροχη ελληνική εταιρεία με την οποία έχω endorsement όπως επίσης έχω και με την Soundhoops, μια γερμανική εταιρεία ποιοτικών και πάρα πολύ πρακτικών μικροφώνων για drums. Το διπέταλό μου είναι το Pearl Demon Direct Drive, τα δέρματα Evans και τα πιατίνια μου είναι της Meinl. Συγκεκριμένα το σετ των πιατινιών μου αποτελείται από ένα hi-hat, δύο crash, ένα ride, ένα china, ένα splash κι ένα stack. Τέλος, έχω ένα octapad της Roland. Το σετ των ονείρων μου νομίζω είναι πάνω κάτω αυτό που έχω. Δεν εννοώ απαραίτητα τις εταιρείες, γιατί υπάρχουν κι άλλες εξίσου καλές. Εννοώ την ποιότητα και το μικρό μέγεθος, το οποίο με βολεύει γιατί είμαι πολύ μικρόσωμη. 

 

Rock Da Vinci: Ελένη, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον πολύτιμο χρόνο σου. Καλή επιτυχία στην πορεία σου μαζί με τις Nervosa και με το καλό να μας κάνεις συνεχώς υπερήφανους με κάθε σου βήμα και ότι καλύτερο. Ο τελευταίος λόγος για το κλείσιμο ανήκει σε εσένα.

Ελένη: Ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση και τον χρόνο σας. Εύχομαι όλοι να είστε και να παραμείνετε υγιείς, ασφαλείς και χαρούμενοι. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό και μαζί θα το περάσουμε. Μέχρι τότε, να ακούτε πολλή μουσική και να χαμογελάτε!

Για το Rock Da Vinci,

Φαν Βαλ Νουέβο